مدتی است بر سر میزان و نحوه تقسیم اعتبارات در کهگیلویه و بویراحمد مناقشاتی بوجود آمده است به گونه ای که نتیجه این مناقشات گاه و بی گاه در جلسات بروز پیدا می‌کند و البته کار به افشاگری هم می رسد.

دلایل مناقشه بر سر اعتبارات 
فاطمه رشیدی- نماینده مردم کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده در مجلس شورای اسلامی در کمیته برنامه ریزی حوزه انتخابیه اش علاوه بر اعتراض به نحوه توزیع اعتبارات که این روزها در استان به یک رویه تبدیل شده به نکته ظریفی اشاره کرد.عدل هاشمی پور گفت “من شنیدم اعتباری از جاده سوق قرار است جابه‌جا شود به هیچ وجه کسی اجازه ندارد اعتباری از جاده سوق را کسر و به جای دیگری منتقل کند هر پروژه‌ای پولش باید در همان پروژه هزینه شود.”

اظهار نظری که پیش از این هم برخی مدیران به آن اشاره کرده بودند با این حال از آنجایی که پای بودجه و اعتبارات در میان است در حد یک ادعا و یا حتی شایعه جلوه می کرد.اما توضیحات تکمیلی  معاون سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان در پاسخ به هاشمی پور مهر تاییدی بر همه حدس و گمانها شد.شهابی در این نشست گفت” مدیرکل راه و شهرسازی به علت ناتوانی در جذب بودجه جاده سوق ،قصد دارد یک میلیارد تومان از اعتبار این پروژه را جابه‌جا کند.”
نکته دیگری که در کمیته برنامه ریزی شهرستانها اتفاق افتاد غافلگیری مدیران از میزان اعتباراتی بود که به دستگاه هایشان اختصاص داده شده است. با اینکه فرمانداران از مجموع اعتبارات رضایت داشتند اما مدیران زیادی معترض بودند.
حال این سوال پیش می آید که آیا امکان  جابجایی اعتبارات پروژه ها وجود دارد؟ راز موفقیت برخی مدیران در جذب بیشتر اعتبارات چیست؟ آیا این مدیران حق شهرستان دیگری  را گرفته اند یا جابجایی صورت گرفته است؟
جابجایی اعتبارات دور از ذهن نیست 
یکی از کارشناسان بودجه  که خواست نامش فاش نشود می گوید: پروژه هایی مانند مدرسه ۶ کلاسه مهریان و یا بهسازی و آسفالت معابر مادوان و بلهزار داشتیم که جز پروژه های عمران و بهسازی بودند اما طی یک تصمیم عجیب این پروژه ها را به زیرمجموعه شهرسازی منتقل و ثبت کردند.
این منبع آگاه ادامه می دهد: پس از اینکه بودجه  را کامل به یک شهرستان دادند گفتند شهر یاسوج قرار داد عمران و بهسازی شهری ندارد.از آنجایی که شهرسازی پول ندارد و بعد از اعتراضات قراردادهای این دو پروژه را تغییر دادند و دوباره به عمران و بهسازی منتقل کردند.
وی می گوید: این یک مثال است که نشان می دهد جابجایی اعتبارات پروژه ها چندان موضوع دور از ذهنی نیست.
اعتبارات ارتقا شاخص ها و ۲۰ درصد کجا رفتند؟
فرماندار بویراحمد اما نظر دیگری دارد. او که  خود زمانی معاون برنامه وبودجه استان بوده معتقد است سازمان مدیریت  و برنامه ریزی به مناطق خاصی نگاه ویژه ای دارد.

شاهرخ کناری می گوید: اگرچه معتقدیم باید اعتبارات یک سوم نفت متعلق به همه استان باشد اما سازمان مدیریت گفت که این اعتبارات فقط متعلق به شهرستاتهای نفت خیز است و ما نیز پذیرفتیم.

وی ادامه داد: با این پیش شرط قرار شد برای اینکه توازنی میان اعتبارات شهرستانها برقرار شود  اعتبارات دو سوم نفت که متعلق به مناطق محروم است به شش شهرستانی تعلق بگیرد که از اعتبارات نفت بی بهره اند. در شورای برنامه ریزی هم استاندار روی آن تاکید کرد.
کناری یادآوری می کند:  توزیع ۱۰ میلیارد از این اعتبارات به عنوان  ارتقا شاخص ها در اختیار سازمان مدیریت و برنامه ریزی قرار گرفت که به ناگاه می بینیم یکجا ۶ میلیارد از این اعتبار را به همان شهرستانی اختصاص می دهند که ۱۳۰ میلیارد تومان فقط سهم نفت داشته است.
وی تاکید می کند : ۲۰ درصد از همه اعتبارات در شورای برنامه ریزی توزیع نمی شود پس باید پرسید آن ۲۰ درصد با چه شاخصی  و چگونه توزیع می شود.
کناری ادامه می دهد: همین دو موضوع اگر ابهام زدایی شود بسیاری از سوالات افکار عمومی پاسخ داده می شود.
تصمیمات دردسر سازسازمان مدیریت
کارشناس دیگری هم می گوید: راه های زیادی برای انتقال اعتبارات وجود دارد گاهی تصمیماتی که خود برنامه و بودجه و سازمان مدیریت و برنامه ریزی می گیرد باعث تضییع حقوق اداره یا شهرستانی می شود.
احمدی می گوید: سال گذشته برخی از ادارات تخصیص های خود را در اعتبارات نفت گرفتند اما موقع نقدینگی به آنها گفته شد سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور اشتباه کرده است و اعتبارات جذب نشد.
وی ادامه داد از آنجایی که این پروژه ها برای این ادارات و دستگاه ها مهم و حیاتی بود به این ادارات گفته شد سال آینده از اعتبارات توازن این کسری جبران می شود. اما دراقدامی عجیب زمان توزیع اعتبارات توزان تنها برخی از دستگاه ها در جریان قرار گرفتند و برخی دیگر معلوم نیست با چه استدلالی حذف شدند و به عبارتی برخی دستگاه ها هنوز بدهکار سال گذشته خود هستند.
وی ادامه داد: پس از اعتراض هم به کارشناسان بودجه دستگاه ها گفته شد از اعتبارات سال ۹۷ خود به صورت تنخواه دریافت کنید که هیچ کارشناسی چنین موضوعی را نمی پذیرد.

سر بی کلاه مانده شهرستانهای بی اداره
با این حال اما استاندار معتقد است ریشه این موضوع را باید در عدم هماهنگی میان مدیران شهرستانی واستانی و همچنین فرمانداران و  مدیران شهرستانی جستجو کرد که با این توضیح این سوال پیش می آید  در شهرستانی مثل بویراحمد که برخی از ادارات شهرستانی آن در ادارات کل ادغام شده چه کسی باید حافظ منافع این شهرستان باشد؟
اگرچه در قانون آمده اداره کلی که اداره شهرستانی ندارد در محل مشخص و با سر در مشخص یک معاونت را به عنوان نماینده شهرستان داشته باشد.اما آیا برای شهرستان بویراحمد در اداراتی مانند صنعت و معدن، تعزیرات جکومتی، ارشاد و راه و شهرسازی این معاونت با سر در مشخص وجود دارد که پاسخگوی مردم و فرمانداریها باشند چه برسد به اینکه به فرماندار مشاوره دهند و یا از حق شهرستانی دفاع کنند.
باید برنامه به گونه ای باشد که مدیر کل نه نگوید
برخی کارشناسان هم بر این باورند که ممکن است مدیرانی قدرت لابی و چانه زنی بالاتری داشته باشند و به دلیل تسلط بر بودجه و مسائل بودجه ای راه های جذب بیشتر اعتبارات را پیدا کنند.
مدیر آبفای شهرستان دنا می گوید: ما توانستیم مجوز یکی از بروز ترین و کارآمد ترین تصفیه خانه های فاضلاب کشور را برای شهرستان دنا بگیریم و عملیات عمرانی آن هم خوب جلو می رود.
وحید نوروزی ادامه می دهد: شاید برای بسیاری سوال ایجاد شود که چطور توانستیم این اعتبارات را جذب کنیم . واقعیت این است مدیر باید پروژه و برنامه خود را به گونه ای ارایه دهد که مدیران کل تحت هیچ شرایطی نتوانند دست رد به سینه  پروژه بزنند.
وی مثالی هم می زند و می گوید : اگر من بنویسم فلان میزان اعتبار برای اصلاح شبکه فرسوده آب نیاز دارم پس رد آن چندان دور از انتظار نخواهد بود اما در برنامه دقیقا بیان می کنیم نیاز به فشار شکن و غیره داریم اینطور مدیر ناچار است آن را جز اولویت های خود بگذارد.
مدیران باید به دانش روز مجهز شوند
با این اظهار نظر ها باز هم به صحبتهای احمد عریان  رئیس دانشگاه یاسوج می رسیم که می گوید اطلاعات و دانش بسیاری از مدیران ما مربوط به سالها پیش است و در حالی که  باید این مدیران بروز رسانی شوند و با اساتید تراز اول آنها را به دانش روز مجهز کرد.
در واقع این بروز رسانی مدیران خصوصا در مباحث بودجه ای  یک الزام است نه اختیار . چرا که ناآگاهی مدیران به شیوه های جذب اعتبارات گاهی منجر به ناتوانی آنها در جذب اعتبارات می شود و هم فرصتی را برای دیگران فراهم می کند و حتی گاهی زمینه تخلف می شود. و در نهایت به جایی می رسد که مدیر می داند اعتباراتش کم است و نیازهای اداره و سازمانش را برطرف نمی کند اما نمی داند  راه حل چیست و چگونه ادعایش را اثبات کند. چرا که نه اعتباری که به موفق های بودجه ای داده شده غیر قانونی بوده و نه اعتبار نگرفتن خودشان .