یدالله مرادی: معلوم شد که “استیضاح هم جای مچ‌گیری است و هم جای امتیازگیری/چگونه نمایندگانی که خود آخوندی‌ها‌، ربیعی‌ها و حجتی‌ها را ثناگو بودند/باند لاریجانی‌ها؛فریدون‌ها و سکه های جهانگیری

تو کجایی که برایت دل و ایمان بدهم ؟                                     تا به کی کاسه خون هدیه به مژگان بدهم ؟

 به گزارش خبرگزاری فارس از گچساران، یدالله مرادی از فعالان سیاسی و رسانه ای در یادداشتی این گونه آورده است، وقتی به قانون اساسی جمهوری اسلامی رأی دادیم بر این باور بوده و البته هنوز هم هستیم که مهمترین جلوه مردم سالاری این نظام وجود قوه مقننه‌ای با انتخاب مستقیم مردمی است که تمام وجود خود را فدای انقلاب اسلامی و آرمانهایش نمودند.

در تابلوی مجلس شورای اسلامی این بیان تاریخی و ارزش مدار حضرت امام خمینی (ره) قرار دارد که فرمودند: “مجلس عصاره فضائل ملت است”این مجلس برای نظارت بر حسن جریان قوه مجریه و مدیران اجرائی با تمام اختیارات و وسعت نظارت و تصمیم گیری (تذکر-سوال ، استیضاح)، به عنوان ستون افزایش اعتماد و اعتقاد مردم به کارایی نظام مردم سالاری دینی تبدیل شد و هر دوره سطح مشارکت مردم برای انتخاب نمایندگانشان جلوه های زیبایی را رقم زد.

حال گذری و بر مهمترین ابزار نظارت نمایندگا ن در شوی استیضاح سه وزیر بیفکنیم که :کاسه صبرم شده لبریز، از نامردمی             صبر هم من می فروشم ، تو آیا میخری؟

استیضاح آخرین مرحله از حقوق موکلین بر نمایندگان است که به وسیله آن روند ناسالم مدیریت و سوءعملکردها را به چالش جدی می‌کشانند تا مردم احساس آرامش داشته باشند و مقام اجرایی احساس نظارت و پاسخگویی، با استیضاح اعتماد مردم به قوه مقننه به عنوان یک چشم بیدار و مسوولیت پذیر استحکام می‌یابد و دیوار بدبینی آنها به سوء عملکردها فرو می‌ریزد ولی مصیبت آنجاست که “ابزار استیضاح تبدیل به روش و مسیری برای امتیازگیری، معامله گری و چانه زنی” نمایندگان در عزل و نصب‌ها و رفع حوائج خود و حواریون و تأمین مطالبات حزبی و جناحی گردیده و این هشدار بزرگی برای هشیاری و تیزبینی جامعه انقلابی است تا قوه مقننه جمهوری اسلامی به سرنوشت مجالس دوره مشروطه دچار نشود.

بعد از نهضت مشروطه و شکل گیری اولین نهاد نسبتأ مردمی مجلس، هر چه طول عمر مجلس بیشتر شد بیماریها و آسیب‌ها بر آن افزوده شد به طوری که در زمان رضاخان جمله معروف «من حکم می‌کنم» یک قانون شد و فریاد رسای مدرس‌ها هم نتوانست آن را نجات دهد و جالب اینکه در آخرین دوره‌اش پزشک پورها ادای اپوزیسیونی در آوردند و در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی از حقوق مردم دم زدند.

از دل چاه مکش یوسف مارا بیرون                                     گرگ در شهر زیاد است و خریدار کم است

این که چگونه نمایندگانی که خود آخوندی‌ها‌، ربیعی‌ها و حجتی‌ها را ثناگو بودند و چرا اخیرا نمایش استیضاح را بر صحنه مجلس جاری ساختند جای حرف، تأمل، اما،  اگر، شاید، ابهام بسیار جدی دارد اما اینکه به قولی، وزیری برای ماندن در مسند «قوم، قول ،پول ، قرار» وارد می‌نماید و یا قبل از اجرای استیضاح استهزاءگونه (افتیضاح) پیامک ماندن وزیر در مسند پخش می‌شود و یا به نقل از وکیلی‌های عضو لیست امیدی‌ها، از بیرون خواستار ابقای وزیر می‌شوند و آقای حاجی دلیگانی از میزان تماس‌ها ، مراجعات و تهدیدها از سوی اطرافیان وزرا پرده برمی‌دارد و اینکه از ابتدا این استیضاح را افرادی طرح کردند که فاقد ایستادگی و ثبات قدم بودند ، و… همه اینها اعترافاتی است که در تاریخ نظام قانون‌گذاری ایران باقی خواهند ماند و این علائم (آلارم) همان خطر سقوط نهاد مجلس و نماینده در افکار و باور مردم است.

بترسیم از آن روزی که طرح ناامید کردن مردم برای دشمن شادی آفرین باشد زیرا دور شدن از اهداف نظارتی نمایندگان و بی اعتنایی به سوگندهای ادا شده در ناامید کردن مردم موثر است.

شبستانی که طوفانش دمید از رخنه و روزن                    دو صد شمعش برافروزی یکی روشن نخواهد شد

اما نمایندگان محترم، نمی‌خواهیم این حرف آقای علیرضا پور مسعود را باور کنیم که” مجلس امروز عصاره مستکبرین است نه مستضعفین”، اما در اینکه مجلس را بسوی لابی کده‌ای هدایت کرده اید شکی نیست.!!! خدا نکند بیش از این مجلس با نظر و نظارت و میل و مسیر مترفین حرکت نماید.

با این استیضاح‌های سرکاری نمی‌شود مرهم درد مردم رنج دیده، پلاسکو، سانچی، واژگونی قطار، سقوط هواپیما و معدن یورت و… شد، ” حال که معلوم شد که “استیضاح هم جای مچ‌گیری است و هم جای امتیازگیری.”

از معدود نمایندگان مردمی، دلسوز، شجاع و منتقد محکم که اسیر فضاسازی نشده‌اند باید تبریک گفت که در نطق‌های استیضاح لایه دوم و واقعی عملکرد این وزرا و وکیل الدوله‌ها را برملا ساختند باید تشکر کرد و درود فرستاد به کسانی که نه در دام باندهای عارف‌ها ماندند و نه با وجود مهر تاریخی باند لاریجانی‌ها بر چهره‌هایشان، استیضاح را به سوی تطهیر خود پیش بردند، ، نه باند فریدون‌ها و سکه‌های جهانگیری‌ها آنها را به سکوت کشاند.

این شوی استیضاح اما یک خیر داشت”و عسی ان تکرهوا شیئاً و هو خیر لکم”و ان این که ادعا و پز مردم‌گرایی خیلی از نمایندگان بر ملا شد.

کوه دنا و اجساد مطهر مسافرینش و لاشه‌ی هواپیمای سقوط کرده اش: شعار عاطفه گرایی نمایندگان را به آتش کشاند.

_ کارگران مستاصل با کارخانه‌های نیمه تعطیل و همراه لشکریان جویای کار و ناوگان فرسوده بی مدیریت حمل ونقل وکشاورزانی که امید میکارند و ریز گرد درو می‌کنند.

خیالشان از هر تحول و حرکت امید بخش راحت شد که باید خود این آشفتگی‌ها را درمانگر باشند ، زیرا استیضاح هم” نوع پلاستیکی و چینی اش به بازار اسلحه فروشی” آمده است.

باید از نمایندگانی که هنوز خوی مدرس بودن، عطر ولایتی داشتن، روح خمینی گرایانه دارند و با دست پاک و چشم بیدار و هوش سرشار و ذکاوت علوی در ورطه زر و زور و تزویر شناگر نشده‌اند و مشی انقلابی‌گری و عدالت خواهانه سید علی را پیشه نموده‌اند تشکر نمود و بر دستانشان بوسه زد.

من و پروانه ی تنهایی و شمع شب تار                                    همه آتش زده ای ، هم پر هم بال دلم

حسن ختام با کلامی از امام خمینی (ره) :

«اشرافیت طلبان از آمریکا می ترسند ، در مقابل سفارتخانه های خارجی ذلیل هستند و در مقابل قشر محرومین با کمال قلدری رفتار می‌کنند».

  یادداشت از یدالله مرادی