شهید محمدرضا کمال‌نادیان پیشقراول مبارزه با کومله و ضد انقلاب

به گزارش خبرگزاری فارس از گچساران، شهید محمدرضا کمال نادیان متولد سال ۱۳۴۱ در شهر ماهشهر دیده به جهان گشود و سپس به علت تغییر محل کار پدر به همراه خانواده‌اش به خارک منتقل شدند.

وی کلاس سوم راهنمایی بود که انقلاب پیروز شد و برای حفظ آرمان‌های انقلاب خود را به سپاه معرفی کرد و مدتی بعد به آموزش اعزام شد و آن گاه در پی مبارزه با دموکراتها و منافقین به منطقه کردستان رفت و در چند نوبت درگیری با آنها ضربات مهلکی به دشمن وارد کرد.

شهید محمدرضا کمال نادیان در سال ۱۳۵۸ به تازگی به سن ۱۷ سالگی رسیده بود.

وی قبل از یورش عراق به میهن اسلامی ایران، از طرف فرمانده کل سپاه پاسداران ایران با چند تن از نیروهای پرتوان و فعال سپاه در سراسر ایران ماموریت داده شد به خطه کردستان بروند و با جمع‌آوری اطلاعات حزب دموکرات به مقر فرماندهی بازگردند.

این ماموریت فوق سری بود  بدون در میان گذاشتن حکایت به خانواده عازم کردستان شد و با درگیری با دموکرات‌ها ایشان عمدا خود را به اسارت دموکرات در‌آورد تا دیگر هم قطارانش بتوانند با اطلاعات به دست آمده به مقر بازگردند.

در دو سال اسارت به دست دموکرات و شکنجه‌ها و مشقات دوران اسارت، محمد رضا شب هنگام به بهانه آب برای گرفتن وضو و خواندن نماز شب توانست با ضربه‌ای مهلک نگهبان را از پا دربیاورد و با برداشتن کلیدهای زندان، کلیه‌ی اسرا را آزاد کند و با کمک دوستش که از جوانان سپاه تهران بود تا صبح با دموکرات مبارزه کند و به قول راویان ایشان به تنهایی توانست جمع کثیری از دموکرات‌ها  را به هلاکت برساند.

بعد از عملیات موفقیت‌آمیز راهی ایران شد و در راه با چوپانی مواجه شدند وقتی چوپان ظاهر آنها را دید، پرسید چرا زخمی و خون آلود هستید در جواب فقط شنید راه ایران از کدام طرف است که چوپان گفت الان صبح است و این شیر و نان را بخورید تا راه ایران و مقر پاسدارها را نشانتان بدهم و با آوردن دموکرات‌ها به پیشروی آنان خاتمه داد و سرانجام در روز ۲۸ مراده ماه سال ۱۳۶۰ در منطقه مهاباد به درجه شهادت نائل شد.

دلنوشته شهید محمدرضا کمال نادیان

پدر و مادر عزیزم، شما مرا بزرگ کردید که سرباز جامعه نشوم، من در این آب و خاک بزرگ شدم و باید وطن خود را از گزند محفوظ نگاه داشت پس بدانید که شما امانتداری بیش نبودید این جان نثار امانت خالق خود بودم، می‌خواهم به سوی او بروم اگر مرا بپذیرد.