صدای زنگنه بالاخره درآمد/ توتال اطلاعات پارس جنوبی را به قطر داده باشد باید غرامت بدهد

بیژن نامدار زنگنه در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما اظهار داشت: تا پایان امسال بهره برداری از حوزه مشترک نفتی پارس جنوبی به ظرفیت ۳۵ هزار بشکه آغاز می شود. ظرفیت برداشت از این حوزه تا ۱۰۰ هزار بشکه قابل افزایش است.

آوای جنوب

وزیر نفت افزود: مهم ترین میدان های ما از نظر ارزش و مقدار پارس جنوبی و غرب کارون است.

زنگنه گفت: طرح بهره برداری از میدان مشترک فرزاد تا کمتر از یک سال به اجرا در می آید.

وی با اشاره به امضای موافقتنامه همکاری با توتال افزود: هم اکنون از نظر فنی و بازرگانی در حال بررسی این موافقتنامه هستیم که تا دو ماه آینده تکمیل و ارسال خواهد شد.

وزیر نفت افزود: توتال ملاحظات سیاسی دارد که ما آنها را به وزارت خارجه ابلاغ کرده ایم.

زنگنه گفت: توتال اعلام کرده است در صورت وضع تحریم های جدید علیه ایران از سیاست های اتحادیه اروپا پیروی می کند.

وی افزود: ما بیش از سرمایه گذاری نیاز به فناوری داریم و آنچرا که از توتال در گذشته آموختیم باعث شد تا مراحل بعدی پارس جنوبی را خودمان پیش ببریم.

وزیر نفت گفت: هم اکنون نیاز به فناوری هایی داریم که در زمان افت تولید هم بتوانیم از میادین نفتی و گازی کشورمان استفاده بهینه کنیم.

زنگنه با اشاره به اینکه از ۳۰ فاز در حال اجرای پارس جنوبی تنها اطلاعات دو فازبه توتال ارائه شده است افزود: اگر اثبات شود که این شرکت فرانسوی اطلاعات ما را به طرف قطری داده است مسئله به دعوایی ختم می شود و توتال باید غرامت بپردازد.

وی گفت: عده ای دوست دارند ایران دوباره تحریم شود و نمی خواهند کشور در حال آرامش و توسعه باشد در حالی که در تحریم نمی توان به توسعه رسید.

وزیر نفت با اشاره به برنامه های این وزارتخانه برای پالایشگاه ها و جلوگیری از خام فروشی افزود: با اقدامات وزارت نفت مصرف فراورده های مایع از سال آینده محدود به نفت و گاز ، بنزین و سوخت هوایی خواهد شد و مصرف نفت کوره ، نفت سفید ، گاز مایع و گازوئیل حرارتی به صفر نزدیک خواهد شد.

زنگنه گفت: با افتتاح پالایشگاه ستاره خلیج فارس در تولید بنزین خودکفا خواهیم شد و پس از آن به صادرات می اندیشیم.

وی افزود: ظرفیت تولید نفت خام از ۱٫۷ میلیون بشکه در برنامه ششم به ۳ میلیون بشکه خواهد رسید.

وزیر نفت گفت: ظرفیت پالایشگاه های کشور هم به ۳ میلیون بشکه خواهد رسید که این مسئله همسو با اقتصاد مقاومتی است.

زنگنه با اشاره به امضا نهایی قرارداد پالایشگاه دوم آبادان در هفته آینده با طرف چینی افزود: با اجرای این طرح ۲۱۰ هزار ظرفیت جدید به پالایشگاه آبادان اضافه می شود.

وی گفت: دولت حتی پیش از برجام تصمیم ملی مهمی گرفت که بر اساس آن ما باید با حداکثر سرعت به بازار جهانی نفت باز می گشتیم در حالی که خیلی ها مخالف این کار بودند.

وزیر نفت افزود: بر این اساس در کمتر از سه ماه تولیدمان را یک میلیون بشکه افزایش دادیم.

زنگنه گفت: ظرفیت صادرات نفت از ۱٫۲ میلیون بشکه به ۲٫۸ میلیون بشکه افزایش یافته است.

وی افزود: پیش از این نفتمان را تنها به ۶ کشور می فروختیم اما الان آزادی عمل داریم و مشتریانمان را خودمان انتخاب می کنیم و در دریافت مبالغ فروش نفت هم مشکلی نداریم.

وزیر نفت تاکید کرد: مصرف داخلی فراورده های نفتی نباید افزایش یابد و افزایش تولید عمدتاً باید به سمت صادرات باشد.

زنگنه گفت: نیروگاه های کشور تا چند سال پیش ۴۰ درصد مصرف سوختشان از فراورده های مایع بود که امسال این میزان به ۱۰ درصد کاهش یافته است.

وی افزود: باید روی ساخت خودروهای با کیفیت بهتر و مصرف کمتر و ساخت خودروهایی که سوختشان سی ان جی است تمرکز کنیم.

وزیر نفت با اشاره به اینکه ظرفیت پالایشگاهی کشور تا پایان سال اجرایی خواهد شد گفت: با برنامه ریزی های صورت گرفته تا سال ۱۴۱۰ کمبود بنزین و گازوئیل نخواهیم داشت.

زنگنه افزود: هم اکنون روزانه ۲۰ میلیون متر مکعب گاز به عنوان سوخت خودرو درکشور مصرف می شود که اگر این گونه نبود باید به همین میزان بنزین مصرف می شد.

وی با بیان اینکه ظرفیت تولید پارس جنوبی ۵۰۰ میلیون متر مکعب در روز است گفت: ۱۱ فاز پارس جنوبی تا پایان امسال آماده افتتاح می شوند .

وزیر نفت با بیان اینکه امسال سال طلایی پتروشیمی های کشور است افزود: طرح چندین واحد تولید اتان به اتلین و پرواتلین به ظرفیت ۹ میلیون تن ، و به ارزش ۶ میلیارد دلار درکشور به اجرا در آمده که برخی از آنها به بهره برداری رسیده و تعدادی دیگر در آینده به بهره برداری خواهد رسید.

زنگنه گفت:صنعت پتروشیمی کشور به ۴۵ تا ۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری نیازمند است که ۳۰ درصد از آن از محل سرمایه گذاری داخلی و ۷۰ درصد دیگر از محل فاینانس و وام هایی با قیمت مناسب تامین خواهد شد.

وی افزود: ظرفیت تولید بنزین یورو۴ از ۲۲٫۱ میلیون لیتر به ۲۵ میلیون لیتر رسیده است .

وزیر نفت گفت: سرمایه گذاری جدید برای اصلاح ، بازسازی و بهبود تولیدات پالایشگاه های کشور الزامی است.

زنگنه افزود: تنها در دو حوزه نفتی ۶۷ میلیارد بشکه ذخیره درجا شناسایی شده که با وضعیت کنونی تنها ۷ درصد آن را می توانیم بهره برداری کنیم.

وی گفت: برای بهره برداری بیشتر و مناسب تر از این حوزه نیازمند تربیت نیروی انسانی مناسب و استفاده از فناوری های نوین هستیم.
===============================
سر انجام بت سازی از فرانسوی‌ها
دلواپس توتال؛ چرا دیر کرد؟

وحید حاجی‌پور/ علاقه عجیب وزیر نفت به شرکت توتال در نوع خود علاقه شگفت انگیزی است؛ زنگنه به پشتوانه چند قرارداد این شرکت با شرکت ملی نفت ایران در زمان مدیریت خود٬ خواهان حضور فرانسوی‌ها در ایران است و افرادی که نگاه به گفته‌های وزیر نفت دوخته‌اند٬ با «ردیف» کردن تحلیل‌های متفاوت از آن دفاع می‌کنند.

در اینکه توتال فرانسه یکی از شرکت‌های بزرگ نفتی است و در زمره غول‌های نفتی قرار دارد هیچ شک و شبهه‌ای وجود ندارد. در تعریف غول نفتی عوامل مختلفی تعیین کننده هستند که در این باره می‌توان به سودآوری٬ حجم ذخایر ثبت شده در وضعیت شرکت٬ میزان تولید٬ بدهی‌ها و … اشاره داشت که توتال به نسبت دیگر شرکت‌های بزرگ نفتی وضعیت بهتری دارد. موافقان هم با استدلال بر این موضوع٬ اظهارات وزیر نفت را پیگیری کرده و برای مهیا کردن حضور توتال در ایران از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.

در این بین٬ یک محور اصلی در پیش گرفته و گفته شد با حضور توتال در ایران٬ فضای تردید و ابهام پیرامون سرمایه گذاری در ایران شکسته خواهد شد و توتال با صف شکنی٬ شرکت‌های دیگر را ترغیب خواهد کرد تا در کشورمان سرمایه گذاری کنند. این استدلال نوعی شمشیر دو لبه بود و دلسوزان صنعت نفت در جلسات خصوصی و عمومی گفتند که با این توجیه به سراغ توتال نروند زیرا هم قدرت چانه زنی این شرکت را افزایش می‌دهند و هم در صورت تبعیت فرانسوی‌ها از تحریم‌های آمریکا٬ این توجیه حالت عکس به خود گرفته و در نهایت منجر به نیامدن سایر شرکت‌ها خواهد شد.

حالا توتال گفته است بصورت کامل تابع تصمیمات آمریکا و دونالد ترامپ است و تحریم‌های آمریکا برای ورود آن‌ها در ایران تعیین کننده است. مدیرعامل این شرکت طی هفته‌های گذشته دو مرتبه این موضع خود را اعلام کرد تا فضای تردید آمیز سرمایه گذاری در ایران افزایش یابد.

طبق استدلال دلبستگان به توتال٬ با آمدن فرانسوی‌ها سد ورود شرکت‌های خارجی به ایران شکسته خواهد شد ولی اکنون این پرسش مطرح است که با موضع فعلی توتال آیا چنین هدفی تامین خواهد شد؟ به بیان ساده تر٬ وقتی مدافعان سیاست‌های وزارت نفت از توتال بت ساخته و او را پرستش می‌کنند و در نهایت این شرکت٬ خود را تابع آمریکا می‌داند٬ می‌توان به ورود شرکت‌های دیگر امید داشت؟

استدلال‌های سطحی متاسفانه به این نتیجه ختم شده است که وقتی توتال راهی ایران نشود سایر شرکت‌ها نیز ترجیح می‌دهند وارد نشوند و این دقیقا همان موضوعی است که دلسوزان آگاه و با تجریه به وزارت نفت منتقل کردند ولی گوش شنوایی برای آن وجود داشت.

وزارت نفت به حدی برای رسیدن دوباره به توتال عجله داشت که تفاهم‌نامه‌ای را در قالب HOA با توتال امضا کرد تا این شرکت با در اختیار گرفتن اطلاعات مخزن پارس جنوبی٬ آن را بررسی کرده و برنامه‌اش را برای انعقاد قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی ارائه کند. در آن روزها٬ امضای این تفاهم‌نامه یکی از خروجی‌های دیپلماسی موفق انرژی دانسته و گفته شد که سد تحریم‌ها شکست در حالی که باز هم هشدار داده شد ذوق زدگی اینچنینی ممکن است به ضرر منافع ملی تمام شود ولی این توصیه دلسوزانه نیز در راهروهای قدرت و خود بزرگ بینی شنیده نشد.

در اینکه توتال بر چه اساسی و پس از چند ماه سپری شدن از مذاکرات و امضای تفاهم‌نامه چنین گفته است یا درست بوده است و یا ابزاری است برای چانه زنی ولی با نظر به اینکه توتال سد شکن و جاده صاف کن سایر شرکت‌ها خوانده شد٬ پس باید منتظر توقف روند مذاکرات و سرمایه گذاری باشیم. شاید به همین دلیل است که شرکت ملی نفت برای توسعه میدان گلشن و فردوس با یک شرکت کاغذی و یک شبه تفاهم‌نامه همکاری امضا کرده است.

از سوی دیگر٬ وزارت نفت قصد دارد پروژه‌ای را به توتال واگذار کند که بر خلاف اصول این شرکت و شراکتش با رقیب ایران است. فاز ۱۱ مرزی ترین و مشترک ترین بخش مخزن پارس جنوبی با قطری‌هاست. توتال و قطر هم که با یکدیگر شریک هستند و بخشی از سهام توتال به قطر واگذار شده است و طبق گفته‌های مسئولان قطر٬ این سهام افزایش خواهد یافت. با این وجود آیا می‌توان امید داشت که توتال پروژه‌ای را اجرا کند که به ضرر قطر است و یا اگر اجرایی کرد طوری توسعه دهد که در خدمت قطری‌ها باشد؟

وزیر نفت همواره در اظهارات خود می‌گوید توتال یک فاز پارس جنوبی را یک میلیارد دلار تمام کرد و شرکت‌های ایرانی با دو و سه برابر قیمت توتال در حالی که طبق گزارش تفریغ بودجه سال ۹۱ هزینه توسعه فاز ۲ و ۳ پارس جنوبی بیش از ۴٫۵ میلیارد دلار تمام شده است نه یک میلیارد دلار. این به کنار٬ باید سراغی هم از اسناد محاکمه توتال در آمریکا گرفت که بر اساس اسناد منتشر شده توسط دادستانی نیویورک٬ توتال بابت افزایش سقف قرارداد فاز ۲ و ۳ پارس جنوبی و همچنین قرارداد سیری به یکی از مدیران نفتی بیش از ۶۰ میلیون دلار رشوه داده است. به همین راحتی توتال با رشوه‌ کار خود را پیش برد و حالا که قرار است به عنوان صف شکن وارد ایران شود٬ پای آمریکا را به میان می‌کشد. ای کاش وزارت نفت و دوستداران آن کمی فکر این روزها را می‌کرده و بجای بزرگ کردن یک شرکت خاص٬ روی گزینه‌های دیگری نیز کار می‌کردند تا اینگونه «قفل» نشوند.