جهاد کبیر و صف آرایی دانشجویان انقلابی . . ./ به قلم عبدالله نادری لردجانی

آوای جنوب؛

قشر دانشجو در طول تاریخ یکی از مهمترین اقشار در جوامع مختلف بوده است.در کشور ما نیز جنبش دانشجویی از این قاعده مستثنی نیست و حتی یکی از مسائل مهم در حوزه جامعه شناسی ایران تلقی می شود. جنبش دانشجویی در کشور ما قدمتی به اندازه عمر دانشگاه و نهادهای آموزش عالی دارد. کما اینکه با تأسیس اولین دانشگاه ، عده ای از دانشجویان گرد هم آمدند ومجالی شد که بخش مهمی از تحولات سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی جامعه در دانشگاه شکل بگیرد.
در زمان قبل از انقلاب ، به دلیل اینکه عده ای خاص می توانستند در دانشگاه ها تحصیل کنند و دانشگاه در تصرف فرزندان اشراف و طبقات بالای جامعه بود، شکل گیری و اهداف جنبش های دانشجویی بنابر خط و مشی اشرافی گری و به سود منافع آنها بود و گاهاً نیز دستخوش تغییرات از سوی عوامل خارجی می گردید.
نفوذ تفکر ضد اسلامی در جنبش های دانشجویی در این دوره باعث ایجاد تفکرات سکولاری و لیبرال در بین دانشجویان شد و همین امر زمینه ساز تربیت افرادی نالایق گردید که بعدها همین افراد وطن خود را تقدیم عمّال خارجی و بیگانگان کردند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، جنبش های دانشجویی رویکرد جدیدی را آغاز کرده و با جلوگیری از نفوذ تفکرات ضد اسلامی ، در لبیک به توصیه های امام راحل ، دانشگاه ها را به سمت اسلامی شدن پیش بردند.هر چند در این بین جنبش هایی نیز بودند که همچنان سودای پیاده کردن تفکرات غربی در دانشگاه ها را داشتند ؛ ولی دانشجویان انقلابی با نقش آفرینی خود، از چیره شدن چنین تفکراتی در دانشگاه جلوگیری کردند.
نقش مؤثر دانشجویان در پیروزی انقلاب اسلامی ، تسخیر لانه ی جاسوسی و حضور همه جانبه در هشت سال دفاع مقدس ، از جمله افتخارات جنبش دانشجویی در سال های اخیر بوده است. با این حال دشمنان این ملت همچنان در پی نفوذ در دانشگاه ها می باشند. از این رو است که شهید بهشتی می فرماید « دانشجو مؤذن جامعه است که اگر خواب بماند نماز امت قضا می شود.». مطالب فوق بیانگر اهمیت بالای وجود دانشجویان انقلابی در دانشگاه ها می باشد و اهمیت این موضوع را دوچندان میکند. رهبر معظم انقلاب ؛ آرمانگرایی ، استقلال طلبی و عدالت خواهی را سه ویژگی مهم یک دانشجوی طراز انقلاب دانسته اند و تحقق این فرامین فقط با نهادینه کردن گفتمان انقلاب امکان پذیرمی باشد.
گفتمانی که صد در صد استکبارستیز بوده و آمریکا و ایادی آن را دشمن همیشگی ملت ایران می دانند. گفتمانی که ” اشداء علی الکفار و رحماء بینهم ” از اصول آن است. گفتمانی که پاسدار اصول نه شرقی و نه غربی می باشد. گفتمانی که نه تنها مطیع دشمن نیست ، بلکه در برابر آن حساس و مقتدر است . گفتمانی که تقوای دینی و سیاسی از پایه های آن است.
اگر چنین گفتمانی بر دانشگاه ها حاکم شد ، خروجی آن دانشگاه ها می شود دانشجویان باهمتی به بلندای آسمان جهت تحقق آرمانهای انقلاب ؛ دانشجویانی که در جهت استقلال همه جانبه ی کشور ، از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند. در یک جمله ، خروجی میشود ” دانشجوی انقلابی ” .
یکی از مهمترین وظایف دانشجویان انقلابی که این روزها مقام معظم رهبری نیز تأکید ویژه ای بر آن دارد ، جهاد است ؛ اما نه جهاد به معنای جنگ با سلاح های سرد . منظور جهاد کبیر است. از منظر قرآن و روایات، جهاد کبیر پس از جهاد اکبر که مبارزه با نفس می باشد ، از اهمیت به سزایی برخوردار است. خداوند در قرآن کریم می فرماید : « من تطع الکافرین و جاهدهم به جهاداً کبیرا . ( به وسیله ی قرآن با آنها جهادی بزرگ کن ) ». اینجا منظور از جهاد ، جهاد کبیر است ؛ یعنی جهاد علمی و فرهنگی.
این نوع جهاد یکی از مهم ترین نیازهای جامعه ی امروزی است و نمی توان از آن غفلت کرد.از این رو است که در روایات ، قلم علماء بر خون شهداء برتری پیدا کرده است . ” مداد العلما افضل من دماء الشهداء ” . این تفضیل از این باب است که جهاد مالی و جانی زمینه ساز جهاد کبیر است و جهاد کبیر به نوعی زمینه ساز جهاد اکبر ( مبارزه با نفس ) می باشد .
و لازمه ی تثبیت و نهادینه شدن تفکر و گفتمان اسلامی-انقلابی در دانش ، جهاد کبیر است.
اگر زمانی رزمندگان و دانشجویان انقلابی ما در جبهه های نبرد حق علیه باطل می جنگیدند و جان خود را فدای اسلام و انقلاب می کردند ، حال نیز باید دانست دانشگاه ها همانند سنگرهای نبرد هستند و مورد هجوم همه جانبه دشمن قرار گرفته و دانشجویان باید آرایش جنگی به خود گرفته و صف آرایی کنند؛ آن هم مقابل جنگ نرمی که به مراتب بسیار سخت تر از جنگ سخت می باشد. این است که مقام معظم رهبری می فرمایند : « فرهنگ آن چیزی است که حاضرم جانم را فدایش کنم » .
به امید روزی که همانند هشت سال دفاع مقدس ، همچنان در برابر نفوذ دشمنان و جنگ نرم ایستادگی کنیم تا انقلاب اسلامی را به انقلاب حضرت ولی عصر (عج) متصل کنیم .

والسلام علی من التبع الهدی