امام خمینی : امید من به شما دبستانی هاست / سخنی با پیرمرد های سیاسی

این نسل را همانقدر که امام باور داشت؛ جناح های سیاسی اما باورش ندارند و به طرق مختلف این نسل را مورد بی مهری قرار می‌دهند ؛ به گاه کار اجرایی عرصه بر آنان تنگ می‌کنند و به گاه انتخابات، آنان را سربازان خط مقدمی می دانند که تنها وظیفه شان جمع آوری رای برای پیرمرد های سیاسی جناح های مختلف کشور است…

آوای جنوب؛

انتخابات هفتم اسفند مجلس شورای اسلامی، انتخابات نسل سومی های انقلاب اسلامی است. نسلی که جنگ را در دوران طفولیتش تجربه کرد و سالهای کوتاهی شمیم عطر وجود حضرت آقا روح الله خمینی را هم استشمام کرد؛ همان ها که امام آن روزها خطاب به آنان می فرمودند امید من به شما دبستانی هاست. حالا آن دبستانی های امام آنقدر بزرگ شده اند که پا به عرصه سیاست ایرانی نهاده اند؛ آنهم برای انتخاباتی که امام روح الله، نهادش را در راس امور در جمهوری اسلامی ایران نامید.

این نسل را همانقدر که امام باور داشت؛ جناح های سیاسی اما باورش ندارند و به طرق مختلف این نسل را مورد بی مهری قرار می‌دهند ؛ به گاه کار اجرایی عرصه بر آنان تنگ می‌کنند و به گاه انتخابات، آنان را سربازان خط مقدمی می دانند که تنها وظیفه شان جمع آوری رای برای پیرمرد های سیاسی جناح های مختلف کشور است و آنان را بزرگ شده و بلوغ یافته برای تصدی مدیریت های کلان نمی‌دانند و فرصت انتخاب شدن را از آنان در عرصه های انتخاباتی نیز گرفته اند.

در انتخابات اخیر نسل سومی‌های اصلاح طلب و اصولگرا خود دست به زانو بلند شده اند و برای مشارکت در ساختن فردای انقلاب بلند شده اند؛ همان ها که هنوز هم این دو نسل را باور نداشته اند و ندارند و آنان را فقط پیاده نظام خود را خواسته اند، اینک نیز حضور آنان را نمی پذیرند و جاماندن برخی از چهره های مشهور اصلاح طلب و اصولگرا از انتخابات اسفند ماه را آخر دنیا می دانند و مکررا اعلام می کنند که فضای رقابت انتخاباتی از دست رفته است و کاندیداهایی به ویژه از اصلاح طلبان باقی نمانده است که رقابتی برای انتخابات مجلس حول آنان شکل بگیرد؛ این حرف یعنی همه جوانان اصلاح طلب و اصولگرای حاضر در صحنه انتخابات یعنی هیچ! گویی که اصلا وجود ندارند! انگار نه انگار که خیل عظیم این جوانان جویای نام نسل سومی و چهارمی بالاخره روزی باید جای پیرمردان عرصه سیاست جناح های سیاسی پایتخت را بگیرند.

این درحالی است که آمار سازمانهای مسئول حکایت می کند که هرکدم از دو جناح چند برابر کرسیهای مجلس نامزد جوان، مستعد اما ناشناخته دارند. آنان که مدعی‌اند کاندیدایی برای رقابت ندارند از نیروهای جوان و ناشناخته هردو جناح بی خبرند.

این روزها تحلیل های برخی از تحلیل گران در نشریات حاکی از این بی خبر مطلق دارد؛ بی خبری که شاید تعمدی باشد برای شلوغ کردن شهر. شاید فردی چون صادق زیبا کلام که در همه زمینه ها اظهار نظر کارشناسانه می کند! با حمله به آمار سازمانهای مسئول و با توهین به آنها منکر وجود جوانان اصلاح طلبی می شود که در سراسر کشور کاندیدا شده اند تا در انتخابات به عنوان نسل سومی ها و نسل چهارمی های انقلاب، برای انقلاب خودی نشان دهند. جوانانی که آقای عارف ریس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان ضمن تایید خیل عظیم آنان که در انتخابات به عنوان کاندیدا حضور دارند، گفته است که رد صلاحیتهای اصلاح طلبان مانع لیست دادن ما درسراسر کشور نمی شود.

برخی عادت کرده اند به مردم اطلاعات غلط بدهند و با آدرس های اشتباه مردم را آواره کوچه پس کوچه های سیاست کنند.

نباید فراموش کرد که همین اخبار دروغ درجریان حوادث سال ۸۸ زمینه ی التهاباتی درکشور را بوجود آورد و اعتماد عمومی را ازبین برد و قریب هفت ماه زدوخوردهایی درخیابان‌های تهران بوجود آورد. تا جایی که اوباما که این روزها قبله عالم افرادی چون زیباکلام شده از این فرصت استفاده کرد و با ارسال دو نامه به رهبر انقلاب، خود را در شرایطی احساس کرد که می تواند در آن جو ملتهب، به دخالت درامور ایران بپردازد که البته هیچگاه با درایت رهبری به مقصود خود نرسید و پس از گذشت سالها، مجددا به جای دخالت به پای میز مذاکره آمد.

تردیدی نیست که در تاریخ ایران اسلامی تولید و پخش اطلاعات غلط در داخل وخارج کشور موجب سوء استفاده دشمنان و پرداخت هزینه‌های زیادی برای ملت ایران گشته است. روشنفکر یا روشنفکرانی که تصور می کنند که درخدمت مردم وملت ایران هستند، نباید بستر آسیب زدن به منافع ملی گردند. در همین هفته های گذشته، برخی از روشنفکران، حمله افراد مشکوک به سفارت عربستان، که توسط همه نهادهای نظام هم محکوم شد، را بر باد رفتن همه دستاوردهای دولت تلقی کردند! و انگشت اتهام را بجای عوامل سعودی به سوی عوامل داخلی نشانه رفتند! یا للعجب! که نه نیروی جوان خودی را باور می کنند و نه مکر دشمن را و منافع و امنیت ملی کشور را.