سخنی با مردم ،مسئولین و رسانه های جمعی استان کهگیلویه و بویراحمد

آوای جنوب / خدیجه مظاهرپور – مدرس دانشگاه

هر روز اخبار استان ، ایران و جهان را از طریق رسانه¬های جمعی محلی و کشوری پیگیری می کنیم تا در جریان جدیدترین اخبار و وقایع و مسائل روز استان ، ایران و جهان قرار بگیریم.

در اخبار کشوری تقریباً هیچ-گاه نامی از استان کهگیلویه و بویراحمد نیست ، مگر در مواردی که قرار است لیستی از استان های محروم و عقب مانده کشور معرفی شود،در این صورت نام استان کهگیلویه و بویراحمد در صدر و ابتدای لیست و اسامی قرار می¬گیرد.

ولی اگر در همان روز اخبار را از طریق رسانه های محلی استانی پیگیری کنیم ، با لیست بلند بالایی از موفقیت ها و پیروزی¬ها و درخشش ها و کسب رتبه های برتر در سطح کشوری مواجه می شویم که این رتبه ها و مقامات برتر هیچ¬گاه در سطح کشوری اعلام نمی شوند.

در واقع در سطح کشوری آنقدر مهم نبوده و به چشم نیامده که اعلام نشده ، ولی در سطح محلی به صورت بسیار پررنگ و برجسته اعلام می شود و اخبار شکست ها و ناکامی های مکرر و بی پایان استان در عرصه های مختلف یا اصلاً اعلام نمی شود و یا به صورت کمرنگ بیان و به مردم ارائه می شود.

به واقعیت استان که می نگریم ، خبری از پیشرفت و موفقیت نمی یابیم و تنها چیزی که می بینیم، عقب ماندگی و فقر و شکست است . چشم¬هایمان به ما دروغ نمی گوید و واقعیت ها را به ما نشان می دهد و این حکایت از آن دارد که یک جای کار می لنگد و بخش لنگان قضیه ، همان انعکاس محدود و غیر اصولی واقعیت ها و حقایق و تحریف بخشی از وقایع به نفع اشخاص و جریان های خاص و در جهل و غفلت نگه داشتن مردم این سرزمین است.

هر شخص و گروه و جریان ، اخبار و وقایع را از زاویه دید خود و به نفع جریان و حزب خود تعبیر و تفسیر می کند . ولی واقعیت چیز دیگری است . واقعیت همان تلخی ها و ناکامی هایی است که هست ، بوده و خواهد بود و همه ما آن ها را به چشم خود می بینیم و نیازی به تعبیر و تفسیر و فریب دادن خود و دیگران ندارد. دم خروس باورپذیرتر از قسم حضرت ابوالفضل است.
آیا بهتر نیست در رسانه های محلی استان به جای برجسته سازی افراد و مکان ها و وقایع بی اهمیت و پررنگ جلوه دادن مقام ها و رتبه هایی که در عرصه کشوری هیچ گاه به چشم نمی آیند ، به ذکر واقعیت ها و نداشته هایمان که بسیار بیشتر از داشته هایمان است و ذکر مشکلات بی شمار و بی نهایت استان پرداخت ، به امید آنکه شاید چشم و گوش بسته ها از خواب غفلت بیدار شوند و به خود بیایند و بدانند که اوضاع چندان هم آرام نیست و همه چندان هم ناآگاه و بی خبر از همه جا نیستند؟!

آیا برجسته سازی افرادی که در واقع برجسته نیستند ، باعث بزرگی و شأن و شخصیت و برجسته شدن افراد می شود؟!

چگونه است که هیچ یک از افرادی که در سطح استانی خیلی برجسته سازی می شوند ، در سطح کشوری از جایگاه مطلوبی برخوردار نمی شوند و در تاریخ استان کهگیلویه و بویراحمد حتی یک نفر به کابینه¬ی دولت های مختلف راه نیافته است؟!

آیا این نشان از اغراق در برجسته سازی افراد در رسانه های محلی استان نیست؟!

همین رسانه ها هستند که با برجسته کردن افراد نه چندان شاخص ، باعث ایجاد توهم خود بزرگ بینی در افراد و نگاه خود برتر بینانه این افراد نسبت به دیگرانی می شوند که شاید در علم و تخصص از آن افراد برتر باشند.
آیا افراد درپیتی که تنها به خاطر عضویت در ستاد فلان نماینده ، به ناحق بر جایگاه مدیریت تکیه زده اند ، در حالی که نه سواد ، علم و تخصص لازم را در حیطه¬ی مسئولیت خود دارند و حتی به زبان فارسی نیز چندان مسلط نیستند ، می توانند برای شهر و استان مفید و مثمرثمر باشند؟!

آیا مسئولیت های مختلف شهری و استانی باید بر اساس شایستگی افراد اعطاء شود یا همانند نظام جاهلی کشورهای شیخ نشین حوزه-ی خلیج فارس و نظام پادشاهی قرون وسطایی بر اساس نسبت فامیلی و پدر و فرزندی؟!

آیا اگر پدر شایستگی یک مسئولیت را داشت ، پسر نیز شایستگی آن جایگاه را دارد؟!

بر روی زمین خدا جا برای نخبگان زیاد هست ولی یک فرد کم هوش و کم توان مجبور است خود را وابسته به یک جناح خاص که چندان هم از سیاست های آن آگاه نیست ، نماید تا در منطقه ای که اصولاً اوضاع بر طبق ضابطه و قانون و منطق پیش نمی رود ، هویت و جایی برای خود بیابد و این گونه می شود که استان ک و ب به وضعیت فعلی دچار می شود .

آیا در شهر و استان ما افراد با صلاحیت و با کفایت پیدا نمی شود که تهران نشین ها و شیراز نشین ها و …. این همه زحمت راه را متقبل شوند و به صورت کنترل از راه دور برای ما تصمیم بگیرند؟!

اگر اینها تهران نشین و شیراز نشین¬اند که آنها را با اینجا چه کار؟! و اگر ک و ب نشین اند که پس در تهران و شیراز و …. چه می کنند؟!

آیا به این فکر کرده اید که چرا استان کهگیلویه و بویراحمد در عرصه¬ی کشوری حرفی برای گفتن ندارد و از دید مسئولین کشور نادیده گرفته می شود و چرا استان ک و ب بنا به اذعان مدیران و مسئولین استان همیشه با کمبود بودجه و اعتبار مواجه است ؟!

آیا کسی که نمی تواند خانه¬ی کوچک خود را آباد کند ، می تواند محلی بزرگتر را اداره کند؟

آیا به رأی افرادی که نه بر اساس حسن سابقه و تجربه و معلومات کاندیدا ، بلکه بر اساس میزان وعده های سرخرمن و وعده های نهار و شام و ملاک های سطحی و خاله زنکی و تعصبات جاهلانه عشیره ای و قبیله ای به صندوق رأی ریخته می شود می توان احترام گذاشت و به میزان آگاهی و شعور بالای آن افراد بالید و صحه گذاشت؟!

آیا به حقانیت و صداقت افرادی که تکلیفشان با خودشان معلوم نیست و بسته به نوع محل و منطقه و استان ، رنگ و رخسار و میزان و نوع پوشش خود را تغییر می دهند می توان اطمینان کرد و آنها را در جایگاه تصمیم گیری پذیرفت؟!

آیا مسئول تازه به دوران رسیده ای که در آغازین روزهای کار خود ، موبایل و پل ارتباطی خود را با مراجعین و همشهری های خود مسدود می کند ، برای خدمت رسانی پا به عرصه گذاشته و از او می¬توان انتظار خدمت رسانی داشت یا تشنه¬ی کسب قدرت بوده؟!

آیا خبرنگاران شهرستانی شبکه¬ی دنا و بالاخص خبرنگار گچسارانی شبکه¬ی دنا در شهرهای محل گزارش خود ، خبر دیگری به جز جملات نه چندان مهم چند تن از مسئولین شهرهایشان برای گزارش دادن و پخش در شبکه¬ی دنا نمی یابند؟!

آیا تبلیغ زندگی بدوی و عشایری که اگر از همه معایب آن که بگذریم ، حتی از بهداشت کافی نیز در آن خبری نیست ، از طریق شبکه¬ی دنا امری پسندیده است؟

آیا تبلیغ زندگی کشاورزی و دامداری و تکیه بر منابع زیرزمینی و خدادادی در شبکه¬ی دنا سبب توسعه و پیشرفت استان می شود یا توسعه و پیشرفت ، علاوه بر منابع خدادای با نبوغ و تفکر و تکنولوژی و صنعت حاصل می شود؟ آیا بهتر نیست به جای تکیه بر منابع خدادادی و زیرزمینی محدود و تمام شدنی به هوش و استعداد و نبوغ نامحدود و تمام نشدنی نوابغ و نخبگان مان تکیه کنیم؟!

آیا بهتر نیست به جای برگزاری همایش و کنگره ها و مراسم های بی اهمیت که هیچ سودی به حال استان ندارد و تنها باعث هدر رفتن بودجه¬ی استان می شود ، این بودجه را در بخش های عمرانی هزینه کنیم؟

آیا مسافرت های بی دلیل و معنای مسئولین استان با هزینه¬ی دولت با اسامی و بهانه های مختلف ، دردی را از دردهای شهر و استان درمان می کند یا تنها باعث هدر روی بودجه¬ی استان می شود؟!

آیا مسئولین و مدیران و کارمندان چند شغله درپیتی که به جای حضور در سرکار و مشاغل خود ، مشغول رسیدگی به زندگی و امور شخصی¬شان و در هر جایی به غیر از محل فعالیت خود حضور دارند ، بهتر نیست کلاً با خیال راحت به امور شخصی¬شان بپردازند و به صورت صوری و اسمی یکی از صندلی های ادارات را برای خود اشغال نکنند؟!

آیا استفاده شخصی از اموال بیت المال همان معنای عامیانه دزدی نیست؟!

آیا مسئولین شهرستان گچساران و استان کهگیلویه و بویراحمد هیچ کدام اهل کتاب و مطالعه نیستند تا به خاطر خودشان هم که شده ، کتاب های مفید و ارزشمند وارد شهر و استان کنند؟!

آیا بهتر نیست مدیران کم سواد و کم علم و تخصص و مطالعه و نالایقی که صرفاً به دلیل انتصاب به جناح خاص بر مسند ریاست لم داده اند ، چند کتاب ارزشمند و مفید بخوانند تا حداقل کمی از مسائل و مباحث دنیای روز سر در بیاورند؟

آیا تاکنون طعم تلخ تحقیر و نادیده گرفته استان مان را در میادین کشوری چشیده اند؟!

طعمی بس تلخ و گزنده دارد!

آیا به این فکر کرده اید که چرا استان ما هر ساله در جایگاه آخر خود در جا می زند و قدرت پیشروی به سمت پله های بالاتر را ندارد؟!

آیا پیشرفت و اعتبار استان باعث سربلندی برای همه¬ی ما نیست؟

آیا پیشرفت استان باعث نمی شود که فرزندان استان نیز خود به خود به چشم بیایند و دیده شوند؟!

آیا وقت آن نرسیده ، به جای عوام فریبی و ظاهرسازی و اصرار بر اشتباهات گذشته به خود بیاییم و با خود و دیگران صادق باشیم و واقعیت های تلخ استان را بپذیریم و در صدد رفع آن برآئیم؟! آیا اگر همه¬ی ما به جای عوام فریبی و ظاهرسازی به فکر تلاش برای اعتلا و آبادانی سرزمین مان باشیم ، کشورمان جای بهتری برای زندگی نخواهد بود؟!
انعکاس ناصحیح و تحریف واقعیات تنها منحصر به رسانه های محلی استان ما نیست و یک معضل کشوری و جهانی است ، ولی استان ما به عنوان صدرنشین استان های مشکل دار در کشور ، لازم است یک انقلاب عمیق و ریشه ای در درون خود به وجود آورد تا به واقع بزرگ و برجسته شود و در این صورت دیگر نیازی به اغراق و بزرگنمایی افراد و فعالیت های آنان و همینطور برجسته سازی رویداد ها و وقایع و اماکن و … نخواهد بود.
به امید آن روز