رفوزه‌شدن مسئولان کهگیلویه‌وبویراحمدی در بیان مشکلات استان

آوای جنوب
در مهم‌ترین فرصت سال، مدیران کهگیلویه و بویراحمد به‌جای بیان صریح واقعیت‌های تلخ استان، تصویری آرمانی و تزئینی ارائه کردند؛ فرصتی که می‌توانست گره‌های مزمن بودجه و توسعه را باز کند، با سکوتی پرهزینه عملاً از دست رفت.

سفر رئیس‌جمهور به کهگیلویه و بویراحمد می‌توانست نقطه عطفی برای طرح مشکلات عمیق، مزمن و دیرپای استان باشد؛ فرصتی که معمولاً هر چند سال یک‌بار رخ می‌دهد و اگر مسئولان محلی بتوانند واقعیت‌ها را بدون تعارف و پرده‌پوشی منتقل کنند، می‌تواند مسیر بودجه، طرح‌های عمرانی و تصمیمات ملی را تغییر دهد. اما آنچه این‌بار رخ داد، خلاف انتظار بود: بسیاری از مدیران و مسئولان استان در مهم‌ترین آزمون خود برای دفاع از حقوق مردم، عملاً رفوزه شدند.

به‌جای اینکه تریبون حضور رئیس‌جمهور تبدیل به نمایش شفاف مشکلات، پروژه‌های نیمه‌تمام، محرومیت‌های زیرساختی و نیازهای فوری مردم شود، برخی سخنرانان چنان از «وضعیت خوب» و «پیشرفت‌ها» گفتند که گویی کهگیلویه و بویراحمد یک استان «ممتاز»، برخوردار و بی‌مسأله است. این روایت‌سازی تحریف‌شده، فاصله جدی با واقعیت میدانی دارد؛ واقعیتی که مردم در یاسوج، دنا، بهمئی، باشت، لنده و چرام و …هر روز لمس می‌کنند.

بخش مهمی از بحران اینجاست: وقتی مدیران استان در برابر عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، تصویر اشتباهی ارائه می‌کنند، عملاً دست خود و مردم را از چانه‌زنی برای بودجه و پروژه‌های ضروری کوتاه می‌کنند. در شرایطی که سدهای نیمه‌تمام، جاده‌های رهاشده، کمبود زیرساخت‌های درمانی، آمار بیکاری بالا، ضعف ارتباطی و نبود زیرساخت‌های سرمایه‌گذاری فریاد می‌زنند، برخی مسئولان ترجیح دادند «تعریف و تمجید» را به «مطالبه‌گری» ترجیح دهند.

این غفلت به‌ویژه زمانی خطرناک‌تر می‌شود که بدانیم در سفرهای دیگر استان‌ها، مسئولان محلی با صراحت از دولت درخواست اعتبار می‌کنند، پروژه‌های متوقف را یک‌به‌یک نام می‌برند و حتی در مواردی با لحنی جدی‌ و مذاکره‌محور، از رئیس‌جمهور تعهد می‌گیرند. اما در کهگیلویه و بویراحمد، گویی بخشی از مدیران به‌جای دفاع از مردم، در حال دفاع از کارنامه خود بودند.

در این میان، محدودیت‌های شدید برای حضور خبرنگاران محلی و حذف رسانه‌های مطالبه‌گر نیز به این فضا کمک کرد؛ فضایی که در آن نه مدیر تحت فشار پرسش‌های واقعی قرار گرفت و نه رئیس‌جمهور با صدای ریشه‌دار مردم مواجه شد. نتیجه، یک جلسه آرام، یک سفر کم‌تنش و البته یک فرصت از دست‌رفته برای استان بود.

اکنون سوال اصلی این است: گر مدیران ما نتوانند در مهم‌ترین فرصت رسمی، مشکلات استان را شفاف، دقیق و مطالبه‌گرانه بیان کنند، پس قرار است این مشکلات از چه مسیری حل شوند؟ چگونه می‌توان بدون گفتن واقعیت‌ها، انتظار داشت بودجه‌ای تزریق شود یا پروژه‌ای جان بگیرد؟

یک چیز روشن است: استان کهگیلویه و بویراحمد نه به مدیرانی که «تعریف» می‌کنند، بلکه به مدیرانی نیاز دارد که «می‌جنگند»؛ نه به سخنانی که «استان را عالی جلوه می‌دهند»، بلکه به گفتار شجاعانه‌ای که رنج‌ها، محرومیت‌ها و نیازهای مردم را روی میز دولت می‌گذارد.

این سفر تمام شد، اما صورت‌مسأله همچنان باقی است؛ تا زمانی که مطالبه‌گری در صدر اولویت مدیران قرار نگیرد، هر سفر، هر جلسه و هر تریبون به جای فرصت، تبدیل به شکست خواهد