آخرین وضعیت طرح ساماندهی کارگران پیمانکاری وزارت نفت

مهم‌ترین مطالبه کارگران پیمانکاری وزارت نفت، همان‌طور که سال‌هاست مطرح می‌شود، حذف پیمانکار صنعت نفت و تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی وزارت نفت به قرارداد مدت معین است.

آوای جنوب، کارگران پیمانکاری وزارت نفت خواستار تصویب نهایی ساماندهی نیروهای غیررسمی وزارت نفت شدند که از مجلس به دولت ارجاع داده شده و حالا دولت چهاردهم باید تصمیم نهایی را بگیرد. تصمیمی که ماه‌هاست به طول انجامیده و اظهار نظرهای مختلف در رابطه با آن و همچنین پیشینه‌ی وعده‌های دروغین در رابطه با تصویب طرح، کارگران را نگران کرده است.

مهران ربانی، فعال صنفی کارگران ارکان ثالث نفت گفت: مهم‌ترین مطالبه کارگران پیمانکاری وزارت نفت، همان‌طور که سال‌هاست مطرح می‌شود، حذف پیمانکار و تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی وزارت نفت به قرارداد مدت معین است. این موضوع سال‌هاست مطرح شده اما هنوز محقق نشده؛ کارگران قصد دارند از سراسر کشور برای پیگیری همین مطالبه اصلی به تهران بیایند.

وی ادامه داد: تمام این خواسته‌ها در چارچوب نظام همسان‌سازی پرداخت مطرح می‌شود؛ موضوعی که خود رئیس‌جمهور نیز در تبلیغات انتخاباتی و همچنین در رسانه ملی بر آن تأکید کرده‌اند. ایشان هم بحث تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی را مطرح کرده‌اند و هم نظام عادلانه پرداخت را. مقاماتی مانند آقای رفیع‌زاده، رئیس سازمان امور اداری و استخدامی و برخی نمایندگان مجلس نیز وعده‌هایی در این خصوص داده‌اند.

ربانی در رابطه با مهم‌ترین مشکلات کارگران پیمانکاری گفت: مهم‌ترین مشکل آن‌ها نبود امنیت شغلی است. اگر تبدیل وضعیت انجام شود، بخش قابل‌توجهی از این بی‌ثباتی شغلی برطرف خواهد شد.

این فعال صنفی کارگران ارکان ثالث نفت ادامه داد: دومین مشکل بزرگ، بی‌عدالتی در پرداخت‌هاست. بارها از سوی مقامات تأکید شده که مردم ممکن است فشار را تحمل کنند، اما تبعیض را هرگز. امروز در بسیاری از کارگاه‌های کشور، دو نفر در کنار یکدیگر کار می‌کنند اما با اختلاف حقوق بسیار زیاد؛ یکی رسمی یا قرارداد معین است و دیگری پیمانکاری. این تبعیض آشکار است و موجب نارضایتی جدی شده است.

ربانی بیان کرد: حضور پیمانکاران در کارهای با ماهیت مستمر از ابتدا هم خلاف قانون بود. از اواسط دهه ۷۰ با این توجیه که هزینه‌های سنگین باید از روی دوش دولت برداشته شود، کارها به پیمانکاران سپرده شد و به تدریج کارهای با ماهیت مستمرِ دولتی را هم به پیمانکاران دادند. تداومِ این روند، ظلم بزرگی در حق کارگران بود. چرا که دولت و نهادهای عمومی پولی را که باید مستقیم به کارکنان پرداخت می‌کردند به پیمانکاران دادند و آن‌ها با حذفِ بخش قابل توجهی از حقوق و مزایا، پول را به کارکنان پرداخت کردند.

وی ادامه داد: این واسطه‌سازی سبب شد حاصل زحمتِ کارگران به جیب پیمانکاران برود و کارگران از حداقل حقوق خود نیز بی‌بهره بمانند. به تدریج البته وضعیتِ کارگران پیمانکاری بدتر شد به طوریکه بسیاری از این کارگران، با تاخیرِ چند ماهه و حتی چندساله حقوقِ ناچیز خود را دریافت می‌کنند.

فعال صنفی کارگران ارکان ثالث نفت تاکید کرد: حل این مشکلات تنها در صورتِ حذف پیمانکاران از کارهای با ماهیت مستمر امکان‌پذیر است. این موضوع سالهاست که در طرح ساماندهی کارکنان دولت مطرح و پیگیری شده اما هنوز به نتیجه نرسیده است. خواسته‌ی کارگران پیمانکاری به نتیجه رسیدنِ این طرح است تا علاوه بر امنیت شغلی، نظام عادلانه پرداخت نیز محقق شود.