واکنش پالایشگاه اصفهان به ماجرای انتقال پالایشگاه ۱۱۰ هزار بشکه‌ای به گچساران

آوای جنوب

طی روزهای اخیر انتشار برخی گزارش ها درباره پروژه پالایشگاه ۱۱۰ هزار بشکه ای گچساران ابهاماتی در افکار عمومی ایجاد کرده است. با توجه به اهمیت این طرح و ضرورت ارائه تصویر واقعی و مستند، پالایشگاه اصفهان اقدام به تهیه این گزارش نموده و به صورت شفاف به روندهای قانونی، ماهیت و نحوه سرمایه‌گذاری ،تامین تجهیزات، چارچوب تصمیمات و دلایل انتخاب محل پروژه می پردازد.

سرمایه گذاری کاملاً خصوصی؛ دولت فقط نقش صدور مجوز دارد

یکی از محورهای مهم شفاف سازی آن است که در این پروژه کل سرمایه گذاری توسط بخش خصوصی انجام شده و نقش دولت صرفاً در چارچوب قانونی و نظارتی و صدور مجوزها بوده است.

ماهیت تجهیزات؛ بخشی از یک پالایشگاه دست دوم

تجهیزات خریداری شده در سال ۱۴۰۲ فقط بخشی از یک پالایشگاه دست دوم بوده است نه یک پالایشگاه کامل. در صورت مدیریت صحیح در گذشته این تجهیزات میتوانست در همان ابتدا به عنوان خط چهارم پالایشگاه اصفهان نصب شود و حتی بدون افزایش بار محیط زیستی، ظرفیت پالایش کشور را حتی در شرایط اضطراری و تعمیرات اساسی تثبیت کند، اما در دوره قبل، به دلیل توجیهات نادرست اظهارات و تبلیغات خلاف واقع مبنی بر اینکه این مجموعه یک پالایشگاه کامل است نه یک بخش قابل اضافه؛ موضوع با موانع زیست محیطی و مقرراتی مواجه شد. این اشتباه موجب شد مسیر پروژه به ناچار تغییر کند.

خرید پالایشگاه در سال ۱۴۰۲؛ مسئولیت تصمیم گیری با مدیریت وقت

بر اساس اسناد رسمی فرآیند خرید تجهیزات در سال ۱۴۰۲ انجام شده است؛ بنابراین هرگونه پرسش درباره مبانی خرید مذاکرات و توجیهات اقتصادی باید در همان دوره مدیریت بررسی شود.

چرایی رد مجوز در اصفهان، هرمزگان و چابهار

مطابق گزارشهای کارشناسی به دلیل برداشت نامناسب از تبلیغات ایجاد شده به عنوان پالایشگاه جدید در مدیریت قبلی امکان اخذ مجوز زیست محیطی در اصفهان مقدور نگردید.

هرمزگان؛ براساس ممنوعیت از طرف آمایش سرزمینی و تمرکز بیش از حد پروژه ها در نوار جنوبی کشور مغایر سیاستهای مصوب بود. در چابهار نیز نفت خام مناسب و پایدار برای خوراک این پالایشگاه در دسترس نبود.

این دلایل نشان میدهد رد مجوزها کاملاً فنی و قانونی بوده و نه ناشی از عوامل غیر کارشناسی.

دلیل انتخاب منطقه نفتی گچساران:

تنها نقطه واجد شرایط و دارای مجوز خوراک

پس از بررسیهای فنی گچساران تنها منطقه ای بود که:

۱. در مجاورت میادین بزرگ نفتی قرار دارد.

۲. خوراک پایدار و اقتصادی و از همه مهمتر خوراک مناسب و مطابق طراحی پالایشگاه را داراست.

۳. همکاری مراجع ذی صلاح در صدور موافقت اصولی و مجوز خوراک

۴. دسترسی به منابع آبهای لازم با توجه به مجاورت با سدهای چمشیر و کوثر

۵. و سرمایه گذار خصوصی که مهمترین عامل تصمیم گیری بود نیز پس از بررسی حضور در این منطقه را پذیرفت.

انتخاب گچساران تنها گزینه عملیاتی کشور برای جلوگیری از هدررفت سرمایه و تأمین شرایط فنی استاندارد بود.

همکاریهای مؤثر استانداری و مسئولان استانی نیز روند انتقال و استقرار را تسهیل کرد.

همه اقدامات بر اساس مصوبات رسمی و قابل پیگیری

تمامی مراحل اجرایی توافقها نقل و انتقالها و تصمیمات منطبق با مصوبات ثبت شده هیئت مدیره، صورتجلسه های رسمی و مکاتبات اداری بوده و کاملاً قابل راستی آزمایی است.

اخذ تمامی مجوزهای قانونی

پروژه پس از طی مراحل قانونی تمام مجوزهای ضروری را دریافت کرده است:

• موافقت اصولی خوراک از معاونت برنامه ریزی وزارت نفت

• مجوزهای محیط زیستی

• تأییدیه های فنی و تخصصی

• تمامی استعلامهای قانونی لازم برای آغاز عملیات اجرایی

بنابراین ادعاهای مربوط به نبود مجوز با مستندات موجود تطابق ندارد.

مشارکت ۱۷ درصدی پالایشگاه اصفهان

بر اساس مصوبه رسمی هیئت مدیره پالایشگاه اصفهان با سهم ۱۷ درصدی در پروژه مشارکت کرده است. هدف از این مشارکت تقویت نظارت فنی و اقتصادی بهره گیری از تجربه پالایشی اصفهان افزایش شفافیت و اعتبار پروژه بوده است و تقریبا مشارکت پالایشگاه اصفهان برابر میزان ارزش کالا می باشد و هیچ گونه نقدینگی از استان برای سرمایه گذاری در طرح مذکور خارج نمی شود و اگر ممانعت های قانونی برای انتقال تجهیزات به صورت مستقیم به پالایشگاه اصفهان نبود، انتقال کالا به منطقه مذکور انجام نمی شد.

جمع بندی نهایی:

برای ارزیابی دقیق پروژه باید دو مرحله کاملاً تفکیک شود:

۱. تصمیم خرید تجهیزات در سال ۱۴۰۲

که مسئولیت آن مربوط به مدیریت وقت است.

۲ روند قانونی فنی و اجرایی فعلی

که همگی بر اساس مصوبات رسمی، مجوزهای معتبر، ضرورتهای فنی و همکاری سرمایه گذار خصوصی در مسیر درست قرار گرفته اند.