غول‌کش‌ها یکی پس از دیگری در کهگیلویه و بویراحمد می‌میرند

تیم‌های ورزشی کهگیلویه و بویراحمد که در کشور به غول‌کش معروفند به دلیل بی‌توجهی مسوولان یک به یک از گردونه خارج می‌شوند که با خداحافظی تیم نونهالان سپاهان یاسوج از لیگ برتر فوتبال نونهالان کشور این پازل تکمیل می‌شود.

آوای جنوب؛

خداحافظی تیم نونهالان یاسوج؛ خداحافظی تیم زاگرس، ورزشگاه نیمه‌کاره تختی گچساران، اعزام تیم یاسوجی با وانت‌بار به مسابقات و ده‌ها تراژدی دیگر مصیبتی بزرگ برای ورزش استان کهگیلویه و بویراحمد است.

تردیدی نداریم که امروزه در دنیا به مولفه‌های گوناگونی برای توسعه نگاه می‌کنند و یکی از آن مولفه‌ها ورزش است.

شاید گفته شود که این نگاه جهانی است و چه ربطی به ما در کهگیلویه و بویراحمد دارد اما وقتی نگاهی به دیگر استان‌های کشور بیندازیم متوجه می‌شویم چند سالی هست که نگاه آنها به ورزش به روز و متفاوت شده است.

اگر به کرمان نگاه کنیم متوجه می‌شویم در سالهای گذشته در این استان مدارس فوتبال در سطح حرفه‌ای بوده‌ و قرارداد با چندین باشگاه بزرگ در دنیا داشته‌اند که نشان از نگاه عمیق مسوولان آنها به ورزش است.

باشگاه‌هایی مانند فولاد خوزستان، ذوب آهن و سپاهان اصفهان و دیگر باشگاه‌ها در سایر استان‌ها سالهای سال است که به صورت حرفه‌ای و با راه‌اندازی مدارس فوتبال برای آینده آماده می‌شوند.

و در این بین وقتی سفرهای دولت را به سایر استانها در رسانه‌ها مرور می‌کنیم یکی از مطالبات مدیران و مسوولان آنها توسعه ورزش و کمک به تیم‌های ورزشی است.

وقتی ۱۸ نماینده خوزستان در دیدار با وزیر کمک به تیم‌های فوتبال خوزستان را مطالبه می‌کنند به راستی ما در کجای این شطرنج جای گرفته‌ایم.

وقتی تیمی بدون هیچ گونه کمک مالی از استان ما می‌تواند به راحتی ذوب آهن و سپاهان اصفهان و همچنین صنعت نفت آبادان را شکست دهد و افتخاری برای این دیار باشد چگونه باید مورد بی‌مهری مسوولان و مدیران استان کهگیلویه و بویراحمد قرار گیرد.

صحبت از سپاهان یاسوج است نونهالانی بی‌نام و نشان که تیم‌های بزرگ کشوری را شکست می‌دهند و برای این استان افتخار آفرینی می‌کنند.

استاندار و مجمع نمایندگان استان ما باید بدانند اگر تا دیروز سردارانی بزرگ در دوران دفاع مقدس برای این دیار افتخار می‌آفریدند و ما امروز بعد از سالها هنوز از آنها به نیکی و غرور یاد می‌کنیم امروز افتخار آفرینان ما همین نونهالانی است که در استان مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند.

چگونه وقتی ورزشکاری از این استان صاحب مدال و جایگاهی می‌شود همه آن افتخار را برای خود می‌دانند و سعی می‌کنند با دسته گلی در تصویری قاب دوربین‌ها باشند اما امروز در خداحافظی نونهالان سپاهان هیچ کس ورود نمی‌کند.

وقتی به گچساران نگاه می‌کنیم مشاهده می‌شود بار ورزش این شهر نیز یک تنه بر روی دوش نفت است و اگر همین نفت نباشد هیچ اسپانسری در این شهر به عنوان حامی ورزشی به میدان نمی‌آید و این نفت است که ورزش را در این شهر زنده نگه داشته است.

نیمه کاره رها کردن تنها استادیوم این شهر کار را برای هیأت فوتبال این شهر سخت کرده است و می‌طلبد که مدیران ما نگاهی به این موضوع داشته باشند.

وقتی تیم ابوذر باشت با دست خالی وارد لیگ دسته سوم کشور می‌شود و تیم‌های خوبی را هم شکست می‌دهد و هیچ کس به آنها نگاه هم نمی‌کند باید به حال استان گریست.

خطاب ما به مدیران استان است؛ آقایان و مدیران وقتی پای گیرنده‌های تلویزیون خبر پیروزی این تیم‌ها را می‌شنوید شاید چای گرمی نوش‌جان کنید اما نمی‌دانید و نمی‌خواهید بدانید افتخار آفرینان ما با دست خالی برای این استان افتخار می‌آفرینند.

پس تا دیر نشده کاری کنید.

==================

یادداشت از علی مراد کاظم‌پور