گذری برهمایشی بنام همدلی درگچساران!/طراحان و برنامه ریزان همایش چه کسانی بودند؟

آوای جنوب
این همایش با نام همدلی و کسب هم رایی بود که از حدود یکماه پیش طرح موضوع جریان قدرت حاکم (نماینده)قرارگرفت و با کمال تاسف بوسیله نهاد دولت فرمانداری اعلام می شود اما از صفر تا صد طراحی و برنامه و دعوت و تبلیغات در فضای مجازی بوسیله عوامل رسانه ای و تبلیغات چی ها صورت گرفت
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای جنوب؛ با الهام از قرآن کریم مبنای خلقت انسان ها در قالب قومیت ،ملت(شعبه)، زبان و رنگ صرفا به منظور “لتعارفو” (شناسایی و شناختن)بوده وگرنه هیچ قوم و قبیله ای برتری و امتیازی بردیگران ندارد ،اما متاسفانه نزاع قومی و ادعاهای برتر بودن چه بصورت ژن خانوادگی و چه ژن قومی و قبیله ای و چه زبانی؛همیشه پاشنه آشیل رشد و توسعه هر منطقه قلمداد شده و کم هم کشور و هم استان مان در جغرافیای کهن انسانی خود از این مصیبت دور نبوده است.

اما پیروزی انقلاب اسلامی و نفس گرم و الهی حضرت امام راحل از همه اقوام و طوایف این استان همانند ایران یک مشت آفرید و برفرق دشمنان کوبید،چرا که استان ما همه هم مسلمان و هم شیعه و هم عاشق انقلاب ،امام(ره) و اسلام بوده و از تعارضات دشمن ساخته دهه اول انقلاب در قالب خلق ترک،لر،کرد و بلوچ و عرب هم بدور بوده است ،اما چندسالی است که گروه های سیاسی و عموما با آرم اصلاح طلبی در قابل زاگرس نشینان نغمه لر تباری را بزرگ کرده اند تا هم دو قطبی لر و عرب و هم لر و ترک را دامن زنند!!!.

اضاف براین موضوع نیز هم در سطح استان دوقطبی گرمسیر و سردسیر و نیز بویراحمد و باوی را پررنگ جلوه دهند ؛در گچساران از دهه ۸۰خانواده های متنفذ و چهره های سیاسی (چه آگاهانه و چه صادقانه)در مسیر انتخابات شوراها با بستر سازی قومیت ترک و لر روح همزیستی و سلامت زندگی جمعی را که محصول سال ها آرامش و صبوری و بصیرت آگاهانه بود را دستخوش تحرکات قومی قرار دادند.

بنابراین گچساران و نحوه شکل گیری آن نتیجه یک تعامل قومی و یک انسجام دینی و یک همگرایی منطقه ای بوده که از قریب یک قرن پیش پدید آمده و با حضور صنعت نفت به عنوان عنصر تجارت و اشتغال ،جمعیتی متشکل از همه ایران را درکنار اقوام ساکن اولیه با نام “زریون” قرار دادو لذا در کوتاه مدتی از دهه ۳۰موج حضور اصفهانی ها،بهبهانی ها،بختیاری ها،شیرازی هاو طوایف متعددی از ترک و لر در این واحد جغرافیایی که برپایه صنعت نفت شکل گرفته بود یک زندگی خوب، آبرومندانه و با نمادهایی از تفکر مدنیت و شهروندی را شکل دادند.

هر چند نام گچساران با نفت در عرصه جهانی شناخته شد و در بورس بین الملل قرار گرفت و همزیستی مسالمت آمیز آنها در ایران واستان به عنوان یک نمونه برجسته قابل ذکر واقع شد که با پیروزی انقلاب اسلامی و نقش جریانات انقلابی و ده ها چهره سیاسی ، مجاهد و مبارز این شهر را در ردیف مهمترین کانون مبارزه علیه حکومت ستمگر پهلوی در جنوب تبدیل کرد که با قیام ۱۹آبان ۵۷و تقدیم ۶شهید در آن قیام،بازهم نگاه سیاسی و انقلابی دیگری یافت.

جدای از این موارد امروز هم همچنان همدلی ، همزبانی ، هماهنگی مردمی و اجتماعی در این شهرستان در اوج خود قرار دارد و مسئله اینجاست که بعد از ۴۰سال از این نوع نظام زندگی شهروندی، برپایی همایشی در این قالب به نوعی جسارت به ساحت مردم بصیرو انقلابی و اهل فهم و کمال این شهر تلقی می شود که باید پرسیدهمدلی با کی؟برای کی؟برای چی؟چگونه؟و به وسیله کی؟؟؟.

اگرچه سالهاست مردم فهیم این دیار نمایشگاه بزرگ همدلی را در درون کوچه های تنگ و تاریک خود آزموده اند؟و سالهاست که اسیر تبعیض و سوءاستفاده از عناوین قومی و قبیله ای و بساط زرگری ترک و لر و یا باوی و بویراحمد یا بومی و غیربومی قرار گرفته اند؛اما آیا یک مورد نزاع قومی شکل گرفته است؟چرا خود طرح مسئله می کنیم! و چرا با این عناوین التهاب خلق می کنیم؟.

هرچند باید گفت که پدیده مذموم قومیت در نظام شهروندی گچساران هضم شده است اما پدیده عدالت قومی نیاز امروز جامعه ماست زیرا بکارگیری نیروها در استخدامهاو عناوین معتمدین و اهداء پست ها و منصب ها سبب رنجش آگاهان و عالمان طوایف است که این موضوعات نیز به نوعی توسط مدیران و دست اندرکاران و برنامه ریزان شکل گرفته و می گیرد.

وقتی ۴سال قبل بنرهای دعوت به مجالس قومی را برای کسب رای و بیرون آمدن از صندوق انتخابات شکل دادیم لازم بود که امروز علت یابی و آسیب شناسی هم شود!!!، امروز مطالبات قومیت ها از صاحبان قدرت بالا گرفته و این نزاع قومی نیست،بلکه این تحریک هویت و ژن قومی بوده که جلسات سیاسی و قومیتی برای انتخابات برپا می کنند و حالا هم هر قومیت بدنبال مطالبه قول ها و تحقق وعده داده شده هستند.

این همایش با نام همدلی و کسب هم رایی بود که از حدود یکماه پیش طرح موضوع جریان قدرت حاکم (نماینده)قرارگرفت و با کمال تاسف بوسیله نهاد دولت فرمانداری اعلام می شود اما از صفر تا صد طراحی و برنامه و دعوت و تبلیغات در فضای مجازی بوسیله عوامل رسانه ای و تبلیغات چی ها صورت گرفت که حضور سه چهره در این همایش برای عامه مردم و دلسوزان شهر و بزرگان طوایف و معتمدین کهنسال و مردمی به نوعی سوال انگیز بود!!!.

حضرت آیت الله ملک حسینی به عنوان نماینده ولی فقیه در استان و نماینده استان در مجلس خبرگان رهبری ،جناب کلانتری استاندار جدید و سردار خرمدل فرمانده سپاه فتح استان که هرچند سخنان این عزیزان فراگیر،عملی،امیدبخش و بخصوص درک مطالب سردار جوان و فرمانده سپاه فتح استان در این همایش به نوبه خود روحیه بخش هم بود.

اما شاید گفتن چند نکته هم خالی از لطف نباشد،اینکه عدم حضور گسترده بزرگان بختیاری ها،بهبهانی ها،اصفهانی ها در این همایش که خود از اولین ساکنین این دیار بوده اند که یا بی توجهی شده یا بی رغبتی؟؛بی اعتنایی و نادیده گرفتن بزرگان طوایف بویراحمد و کهگیلویه که سالهاست مقیم این شهرهستند و دارای حقوق شهروندی؟.

بنابراین با قاطعیت می توان گفت که یک دوم اهالی این شهر ترک تبار و ترک زبان از طوایف بزرگ قشقایی هستندو اینها کجای همایش بودند؟،چند درصددعوت بودند یا نبودند؟ و در حقیقت غیبت آنها چه پیام های دارد؟؛به هرحال نام همایش ایجاب می کرد تا طوایف سیاسی و جریانات متعدد انقلابی بدون رنگ قومیت در این نوع همایش جلوه گری می کردند و بطور کلی در شرایط کنونی کشور همدلی گروه ها و احزاب سیاسی راهبرد رهبری و نظام برای عبور از وضع موجود است (اعم از اصولگرا و اصلاحطلب و …)،آنها کجا بودند؟.

آیت الله ملک حسینی پدر معنوی استان و جناب استاندار نماینده عالی دولت و سردار انقلابی که نماد اقتدار نظام هستندهم از جمله سخنرانان این همایش در گچساران بودندکه به خوبی حق مطلب را ادا کردند و همانطور که سردار خرمدل به حق اشاره داشتند حجم نامه ها و مراجعات مردم آنهم در یک محفل رسمی به جناب نماینده چه پیام و نشانه ای دارد؟و آیا این نتیجه اعمال نظر در نظام مدیریت شهرستان نیست؟.

آیا این حجم نامه ها نشانه های دردهای مردم و ناکارآمدی نظام اداری شهرستان نیست؟آیا این حرکت عطف به ما سبق نیست! یعنی برخی مردم از این مسیر بایدمطالبات خود را بدست آورند و نه نهادها و سیستم اداری شهرستان؟!،و آیا حضور بخشی از مردم برای شنیدن مطالب سخنرانان بوده یا دستیابی به صاحبان قدرت و طرح خواسته ها و شکوائیه هایشان؟؟!.

پس بسیار شایسته است که مسئولین همانند “سردار خرمدل” که تنها مدت کمی است که برای مسئولیت به این استان آمده اند؛ اما گویا وی به خوبی عمق دردها ، نابرابری ها ،بی عدالتی ها، تبعیض ها و بی توجهی ها را دراین استان به خوبی شناخته است و بجای هیاهوی بزرگ و بی فایده در برپایی چنین مجالسی که تنها دستاورد آن در وقت اداری تعطیلی بخش عمده ای از ادارات و عدم حضور روسا و سرگردانی مراجعین بوده برای اعتماد سازی و اطمینان بخشی در جلسات مردمی، به طور محدود شرکت کنید و از نزدیک دردها ،رنج ها ،مشکلات و نابسامانی های امور شهری را ملاحظه و نیز به طور شایسته اقدام کنید.

اما در پایان باید گفت که طوایف مقیم در گچساران خوشبختانه برخوردار از سطح درک ،فهم ملی، سیاسی، انقلابی و اسلامی بوده و نزاع قومی هم وجود ندارد چرا که به قول سردار جوان استانمان دردآنها همان تبعیض و بی عدالتی است و درد و مطابه آنها همان عدالت قومی است که چند سالی طریق ناسالم در پیش گرفته است.

به قول شاعر :هرکسی از ظن خود شد یار من/از درون من نجست اسرار من

سر من از نالهٔ من دور نیست/لیک چشم و گوش را آن نور نیست