گره حل نشدن مشکلات قرار دادی در نفت کجاست

به گزارش آوای جنوب از گچساران، دلش برای کارکنان قراردادی  نفت می‌سوزد و خودش بارهای بار در مصاحبه و سخنانش بیان کرده است، می‌داند به این قشر از نیروها در صنعت نفت ظلم شده است.
سالهاست نه تنها او بلکه همه مقامات و نمایندگان مجلس نیز می‌دانند ظلمی که در سالهای گذشته به کارکنان صنعت نفت صورت گرفته است با هیچ چیز قابل جبران نیست.
نیروهای قراردادی در نفت را می‌گویم، آری همانهایی که پا به پای نیروهای  رسمی چرخ این صنعت را می‌چرخانند.
همانهایی که هیچ کس قبولشان ندارد و به آنها مسوولیتی نمی‌دهند اما در صف اول این صنعت حضور دارند.
همه می‌دانند کارشان سخت است و طاقت‌فرسا، همه می‌دانند با بیشترین اضافه‌کاری  که به آنها تعلق بگیرد باز هم حقوقشان آنقد رناچیز است که تا آخر ماه هم نمی‌رسید.
حقوقشان آنقدر کم است که وزیر نیز خود اذعان می‌کند در حق آنها ظلم شده است.
از وعده‌ها خسته شده‌اند اما غیرت ایرانی بودنشان بر وعده‌های انجام نشده برتری می‌کند و اجازه نمی‌دهد حتی لحظه‌ای در کار کم بگذارند.
محمد- ر. یکی از همین هزاران نیروی قرار دادی در صنعت نفت است که با او گفت‌وگو می‌کنیم.
نیروهای قراردادی بخش قابل توجهی از کار را بر دوش می‌کشند، این را  محمد می‌گوید و ادامه می‌دهد: سالهاست در انتظار عملی شدن وعده‌هایی هستیم که عملی شود.
وی ادامه می‌دهد: حقوق کم از یک سو و از طرف دیگر عدم سپردن مسوولیت به نیروهای قرار دادی آزار دهنده است و ما از این وضعیت رنجور هستیم.
رضا- ح، یکی دیگر از کارکنان قرار دادی در این صنعت در گفت‌وگو با ما اظهار می‌کند: در طول یک سال ما نیروهای قراردادی کارگر به حساب می‌آییم.
وی می‌گوید: حتی در سر برگ قرار دادهایمان و هنگام نامه‌های ادارای نیز از ما به عنوان کارگر  نام می‌برند اما در هنگام پرداخت عیدی در پایان سال ما کارمند به حساب می‌آییم.
ارسلان یکی دیگر از کارکنان قرار دادی در صنعت نفت به شمار می‌رود که سابقه ۱۹ ساله‌ای  در صنعت نفت دارد.
وی گلایه‌مندی از وضعیت موجود می‌کند و می‌گوید: اگر همان موقع که به نفت آمده بودم به نهضت سوادآموزی رفته بودم و تدریس می‌کردم در حال حاضر یک نیروی رسمی به حساب می‌آمدم و دغدغه‌ای نداشتم.
ارسلان ادامه می‌دهد و می‌گوید: کارکنان قراردادی در نفت از مسوولان سوال می‌کنند چگونه مشکلات نیروهای حق التدریس و پرستاران و …. حل شد اما وضعیت ما هنوز روشن نشده است.
رامین، م که ۲۰ سال سابقه در صنعت را دارد بیان می‌کند:  هر ساله در پایان سال به مانند یک کارگر تسویه حساب صورت می‌گیرد و این به این معنا است که هیچ توشه‌ای برای آینده خود و خانواده نداریم.
وی که مستاجر است، تصریح کرد: تفاوت‌ها از زمین تا آسمان است، نه وامی، نه مزایای و هیچ و هیچ.
رامین اظهار کرد: ما دیگر معروف شده‌ایم که به نیروهایی که یک روز در سال کارمند هستند، آن هم برای این که عیدی ما را کارگری پرداخت نکنند.
 به راستی گره کور حل نشدن مشکلات کارکنان قراردادی نفت در کجاست.

صنعت نفت مانند خانه‌ای شده است که پدر خانه در میان فرزندان خود تبعیض می‌گذارد و در بین آنها خوب و بد می‌کند، برای یکی آدامس خروس نشان می‌خرد و برای دیگری تری‌دنت می‌خرد.
قبل از انتخابات ریاست جمهوری بود که وزیر نفت و مقامات وزارت به کارکنان قرا دادی وعده شش ماهه داده بودند اما بازهم  این وعده عملی نشد.
 نه حقوقی اضافه شد نه ترمیمی صورت گرفت و نه چیز دیگری.
در این میان گذشت تا وزیر نفت برای تشکر از مهارگران رگ سفید به آنجا آمد و پس از آن به همراه نماینده گچساران و به باشت به بهرگان رفت.
در آن جمله که فیلم آن در فضای مجازی دست به دست چرخید است نماینده گچساران از وزیر در خصوص آخرین تصمیمات در خصوص نیروهای قراردادی سوال می‌کند که وزیر نفت قول ۱۵ روزه را می‌دهد.
وزیر نفت در آن جمله اظهار می‌کند: به دنبال کارهای تبلیغاتی نیستم و از هر تلاشی که منجر به بهبود و ارتقای سطح کیفی کارکنان قراردادی صنعت نفت شود دریغ نخواهم کرد.
و این سخنان وزیر در روز پنج شنبه هفتم دی ماه است و نیروهای قراردادی همچنان و به مانند گذشته در انتظار عملی شدن وعده‌ها هستند.
و به راستی باید سوال کرد مشکل در کجاست چرا وعده‌ها برای نیروهای قرار دادی یا همانهایی که به قول خودشان سالی یک روز یا یک ساعت کارمند می‌شوند حل نشدنی شده است.

گزارش از سمیرا  نصاری

انتهای پیام/۸۲۰۳۱