انتقال وزارت نفت به خوزستان حق مردم این منطقه است

آوای جنوب/ نوید قائدی

تهران پایتخت سیاسی و اقتصادی ایران این روزها با مشکلات عدیده زیست محیطی،ترافیکی و جمعیتی مواجه است.کارشناسان اعتقاد دارند این شهر دیگر گنجایش جمعیت بیشتری را ندارد و در صورت وقوع هر گونه حادثه غیر مترقبه احتمال رخ دادن فاجعه های بزرگ انسانی دور از ذهن نیست. اما برای رفع این مصائب چه باید کرد و چه چاره ای باید اندیشید تا از این تمرکز در مرکز کشور جلوگیری بعمل آورد.این تمرکززدایی و توزیع متوازن امکانات در کشور می تواند موجب رشد و شکوفایی دیگر استان ها و مناطق کشور گردد.

این روزها برای انجام تمامی امور باید به مرکز رفت،روزانه صدها پرواز داخلی و خارجی و سیستم های حمل و نقل زمینی و ریلی به تهران وارد می شوند تا بتوانند به امورات اداری و سیاسی و اقتصادی برسند،حتی توزیع اجناس در بازار هم به گونه ای شده که اول جنس به تهران وارد و بعد مابین استان ها توزیع می گردد، متاسفانه همه چیز در قالب شعار خلاصه شده مگر نه این تمرکز در پایتخت دیگر توجیه ندارد و باید برای آن چاره ای اندیشید.چگونه می توان انتظار داشت این تمرکززدایی اتفاق افتد وقتی در این کلانشهر همه روزه صدها برج بزرگ مسکونی و تجاری و اداری در حال بالا رفتن هستند. تعداد زیادی مرکز آموزشی ، فرهنگی ، اداری و اقتصادی در این شهر فعالیت دارند.

چرا باید در تهران این همه جاذبه باشد و این جاذبه ها چگونه و با کدام برنامه ریزی شکل گرفته اند.این روزها حتی به ارتفاعات و بیابان های حاشیه شهر هم رحم نمی کنند و با انواع لابی گری ها و اعمال نفوذ زمین ها را اشغال و تغییر کاربری می دهند و به صورت مسکونی و تجاری در می آورند.اگر روزگاری همه امکانات و نهادهای دولتی در تهران متمرکز بود به این دلیل بود که جمعیت این شهر در حد عرف و استاندارد بود .

جمعیت کل کشور زیر ۳۵ میلیون نفر بود.مردم دیگر نقاط کشور تمایل چندانی به مهاجرت به این شهر را نداشتند و از زندگی در استان های خود راضی و خشنود بودند.متاسفانه بدلیل سیاست های غلط مسئولان در رشد و توسعه این شهر و تولید انواع جاذبه های زندگی و معیشتی و اقتصادی و اداری مردم را تشویق و ترغیب به مهاجرت به این کلانشهر نمودند.در دولت احمدی نژاد تصمیم بر این شد جهت تمرکز زدایی و توزیع امکانات در کشور و مناطق دیگر تعدادی از وزارتخانه . نهادهای دولتی متناسب با کارکرد و شرح وظیفه به دیگر استان های کشور منتقل شوند که البته تصمیم خوب و به جایی بود.اما از سوی مسولان و پرسنل این وزارتخانه ها و سازمان ها سنگ اندازی های شد. وجود لابی های گسترده و فراوان باعث شد در اجرای این تصمیم تعلل ورزیده شود تا عمر دولت پایان یافت و اقدام عملی بعمل نیامد.

خوزستان سرزمینی است که حق دایه گی بر صنعت نفت و گاز کشور دارد.امروز منابع بزرگ نفت و گاز کشور و زیرمجموعه های تابعه در این استان قرار دارند.اکثر تصمیمات وزارت خانه در این استان عملی می شوند.اگر هم در استان خوزستان نباشند در استان های هم جوار و نزدیک مانند ایلام، بوشهر و بندر عباس و… قرار دارند.این وزارتخانه و شرکت های تابعه آن دارای تعداد بسیار زیادی نیروی انسانی و ساختمان های در حال اشغال در تهران می باشند.

همه روزه رفت آمدهای بسیاری بین این مراکز در تهران صورت می گیرد و مسئولین این وزارتخانه مجبورند جهت ارتباط و سرکشی و تشکیل جلسات به استان خوزستان و استان های هم جوار سفر نمایند.برای نجات تهران از این همه مصائب و همچنین رونق اقتصادی و اجتماعی منطقه خوزستان و دیگر استان های هم جوار همسایه حق مردم این مناطق است که تمامی مجموعه های وزارت نفت به منطقه جنوب غرب کشور انتقال یابند.اگر این این موضوع عملیاتی شود می تواند سال ها رنج و عقب ماندگی اقتصادی این مناطق را ترمیم نماید.

می تواند موجب توسعه و پیشرفت زیر ساخت هایی نظیر راه و فرودگاه و هتل های اقامتی و تهیه تولیدات صنعتی و خدماتی از این مناطق باشد.گردش مالی در این مناطق بیشتر و سریعتر خواهد گردید و به تناسب باید بافت فیزیکی و معماری و خدماتی این مناطق احیاء و تغییر می یابند.تا کنون نفت تنها هدیه ای که مردم جنوب خصوصاً خوزستان داده است تخریب های زیست محیطی و انواع آلودگی ها است که دیگر فرصتی برای جبران آنان نمانده است .خطوط انتقال نفت و گاز سیم های خاردار تمامی تن و بدن شهرهای استان را محصور کرده اند.ماشین های سبک و سنگین همه روزه معابر درون شهری و برون شهری استان را اشغال نموده اند.

اگر هم خدماتی ارائه شده است بیشتر خدمات اختصاصی به پرسنل این مجموعه نفت بوده تا شهروندان منطقه خوزستان و جالب این است که در این صنایع درصد نیروهای غیر بومی و مدیران غیر بومی بسیار بالا می باشد و همین عامل یکی از دلایل نارضایتی مردم منطقه بوده و هست.امروزه تمامی کارشناسان زیست محیطی اعتقاد دارند که نفت و مجموعه آن سال هاست در حق زیست بوم خوزستان جفا کرده اند و مردم منطقه را تحت فشار گذاشته اند . لذا این یک مطالبه جدی از جانب شهروندان استان است که باید این وزارتخانه به خوزستان انتقال یابد تا مردم منطقه بتوانند در جوار آن در رشد و توسعه شریک باشند.

البته در اجرای این تصمیم قطعا لابی های بزرگی در پایتخت تمام تلاش خود را خواهند کرد که این جابجایی انجام نگیرد و انواع توجیح ها را خواهند آورد و حتی تهدید به ترک خدمت خواهند کرد. اما اگر این مجموعه انقلابی و عاشق وطن باشند قطعا خدمت در هر جای ایران باید برای آنان افتخار باشد نه اینکه سکونت در خوزستان را برای خود و خانواده را دون شان خود دانسته و ابراز دارند که خوزستان امکاناتی برای زندگی ندارد که اگر هم بگویند حق دارند چون قطعاً خوزستان امروز برای تهران نشین ها جذبه و امکاناتی نخواهد داشت.