پیشکسوت شرکت ملی حفاری ایران آسمانی شد

آوای
غلامرضا کاووسی حیدری امروز از میان ما رخت بر بست و جسم زمینی اش را با درد ها ورنجهای سالیان اخیر تنها گذاشت و روحش به آسمانها پرواز کرد
پایگاه خبری آوای جنوب این ضایعه بزرگ را به خانواده محترمشان و صنعت نفت و حفاری تسلیت میگوید
🖤🖤🖤🖤
کار ، گِره خورده بود. همه اعصابشون داغون بود و عَرق از پیشونی ها سرازیر…اِنگار آفتاب اونروز دقیقا ۱ متری بالای سَرشون بود…هر چی با پُتک ضربه میزدن به پینِ دکل، فایده نداشت ..تکون نمیخورد…انگاری به گوشواره، جوش خورده بود..
تا اینکه تِراک پوشر از دور بِهشون گفت : چرا به غلام نمیگید پُتک اش رو بیاره ضربه بزنه…همه به هم نگاه میکردن… هاج و واج مونده بودن…بعد از چند ثانیه سکوت، یکی از دکلبانا گفت: از زیر آفتاب موندن که بهتره و بُدو رفت سمتِ آفیس…بعد از چند لحظه غلام از آفیس زد بیرون… در حالی که داشت کُلاهِ ایمنی رو سَرش میکرد، و از دور با دستاش به بچه ها اشاره میداد و با اون صدای دو رگه اش داد میزد: بِرید از تو آفیس، پُتک منو بیارید …
بچه ها که از شدتِ تشنگی تو اون نور آفتاب ، غلام رو مثلِ سرابی میدیدن که قرار بود به تشنگی شون پایان بِده،.. بُدو بُدو رفتن سمت آفیس و پُتک رو رسوندن دستِ غلام….از دور داشتم نگاهِ شون میکردم ..پُتکی عظیم و مَهیب مثلِ یه اسباب بازی تو دستای غلام بالا و پایین میشد و هر ضربه ای که به پین وارد می شد، بچه ها کُلی خوشحال میشدند و با صدای بلند میگفتن: بِزن رفت…بِزن داره میره…وقتی صِدای ضربه عوض شد و تیزتر شد…دیگه همه فهمیدن، پین در برابر غلام و پُتک اش تسلیم شده و به جُز، وزنِ قاب های دکل و گرمای آفتاب به ضربات هولناکِ پُتک غلام هم باید تَن بده….
بعد از چند ضربه، غلام پُتک اش رو انداخت زمین و با دست به بچه ها گفت: برش گردونید تو صندوق …یه چیزایی به تِراک پوشر گفت و کلاهِ شو از سَر برداشت و نَفس نَفس زنان برگشت سمت آفیس…تو راه منو دید.. یه مکثی کرد و زد رو شونه هام و گفت : پتک غلامو دیدی؟؟ برو برا دوستات تعریف کن …
در مورد تاریخچه پتک کسی اطلاع دقیقی نداره…بعضیا میگن ۴ هزار سال پیش…بعضیا هم میگن اولین ابزار ساخت بشر پُتک و چَکُشه…
پُتک در اَشکالِ مختلفش همیشه یه‌نَماد بوده…چه تَبر باشه و به دستِ ابراهیم، بُت ها رو شکسته باشه….چه پُتک باشه و به دستِ ثُور، ایزدِ نامدارِ آذرخش در افسانه های وایکینگ ها باشه، که حتی قادر بود کوهها رو تخریب کنه…
چه تیشه باشه و به دستِ فرهاد در حسرتِ عشقی مَحال، کوه رو بِکَنی و عاقبت، غَرقِ خون بود و نمی مُرد ز حَسرت فرهاد …گفتم افسانه ی شیرین و به خوابش کردم..
اما پُتک مورد نظرِ ما… نَه معجزه است.. نه قصه ست.. نَه افسانه است …و نَه مربوط به هزاران سال پیشه….
یک پُتک معمولی که هم مُعجزه میکرد هم میشد باهاش دنیا رو لَرزوند و هم عاشق رو به وصالِ معشوق میرسوند…
پُتکِ معمولی ما ولی دستِ یه آدم معمولی نبود…اون پُتک دستِ یه آدمی از نسلِ طلایی حفاری که جا خُوش میکرد، هر ناممکنی رو به ممکن تبدیل میکرد…. عمو غلام قصه ی ما جلوی هیچ پینی از دکل، شرمنده نشد…هر یونیونی رو تسلیم خودش کرد…چونان عصای موسی که تمامِ مارهای مصنوعیِ ساحرانِ فرعون رو بلعید، تمام پُتک های ریز و درشت در برابر پُتکِ غلام، روسیاه و ناتوان بودند….
کسی جُز اون نمیتونست این هیولای آهنین و سرکش ۱۸ پوندی رو رام کنه….کسی جُز اون نمیتونست بلندش کنه و هر ضربه ای که با اون پُتک وارد میکرد، لرزه بر اندامِ دکل و قابها بود که وارد می شُد….
کَم کَم اسم جدیدی روی این پُتک گذاشتن…پُتکِ غلام….
استاد غلامرضا حیدری یکی از نام آوران و پیشکسوتانِ صنعت حفاری در سالِ ۱۳۲۷ در مسجد سلیمان به دنیا آمد در سال ۱۳۴۸ به استخدام شرکت سِدکو که در زمینه حفاری فعال بود،در آمد و در سال ۵۲ جزو اولین گروه از کارآموزان مدرسه تکنولوژی حفاری قرار گرفت..در دکلهایی چون ۷۸ و ۶۱ و بخصوص دکل ۶۲ فتح خدماتِ فراوانی را در صنعت حفاری انجام داد و کارآموزان و شاگردان بی شماری را در این زمینه پرورش داد..استاد غلام حیدری در سال ۱۳۹۲ به افتخارِ بازنشستگی نائل آمد..و در غروب روز پنجشنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۴ رخ در نقاب خاک برکشید
از ویژگی های بارزِ ایشان که به آنها اشاره میشود، میتوان به، تَعصُب و تَعهُد به کار ، دانشِ فنی، نظم و انضباطِ کاری، تلاش و زحمتِ فراوان، رفع مشکلاتِ پرسنل، قدرت بدنی و فیزیکی بالا، و غیره..اشاره کرد…علیرضا ستایشی