واژه محرومیت بعد از ۴۰ سال خدمات نظام جمهوری اسلامی دیگر شایسته استان کهگیلویه و بویراحمد نیست و امروز تنها در بخشی از استان محرومیت‌هایی دیده می‌شود که نیاز است مسؤولان با همت جهادی به رفع این مشکلات بپردازند.

اما در میان محرومیت‌هایی که وجود دارد برخی مناطق بیش از سایر نقاط از محرومیت رنج می‌برند که یکی از این مناطق پیچاب در شهرستان باشت است.

به قول یکی از خبرنگارانی که خود فرزند مناطق محروم استان کهگیلویه و بویراحمد است دیگر نباید از زیلایی و سیلاب کلوار و قلعه‌رئیسی و دیشموک به عنوان منطقه محروم یاد کرد بلک مسؤولان باید همه فکر و ذکر خود را متوجه محرومیت‌زدایی از پیچاب کنند.

در لابلای محرومیت‌های پیچاب به صورت سرزده و در شبی که در راه درمانده و وامانده شدیم در دل تاریکی شب و صدای خروشان رود و زوزه گرگ‌ها و سرمای استخوان‌سوز پیچاب تنها مامن و پناهگاهمان کلبه درویشی اما با رونق و با صفای وحید ۹ ساله است که پدر خود را از دست داده و با الناز کوچولوی ۴ ساله و مادر رنج دیده خود در یک اتاق تاریک و دود گرفته و سنگی زندگی می‌کند.

سخاوت و مهمان‌نوازی شهین‌تاج مادر خانواده که پذیرای جمع ۷ نفره خبرنگاران و مدیر بحران استان بود همه را شرم‌زده کرد و بیشتر از همه وقتی شرمگین شدیم که هر چه از دار و ندار زندگی داشت برای رفاه حال ما واماندگان در طبق اخلاص گذاشت.

شاید تقدیر در سفر به پیچاب این بود که خبرنگاران و مدیران استان با خانواده‌ای آشنا شوند که شاید بتوان نام آن‌ها را محروم‌ترین و تنهاترین خانواده گذاشت.

شیرزنی دلیر اما خون دل خورده و زجر کشیده با دو فرزند قد و نیم قد در کوهساری سخت و دهشتناک که گذران زندگی آن‌ها تنها با چند راس بز و تعدادی مرغ بود.

شهین‌تاج را شاید بتوان محروم‌ترین و زجر‌کشیده‌ترین و تنهاترین زن سرپرست خانوار در کل ایران نام نهاد آن جا که هیچ مسؤولی به فریاد این زن زجر کشیده و این دو طفل معصوم نرسیده‌اند.