از کُجای گچساران بنویسم ؟ بُگذریم شماره ۱

آوای جنوب؛

سلام ؛ راستی تیترهای رسانه ها و سایت ها را در این مدت خوانده اید؛

سید قدرت در تهران به افطار تاجگردون می رود ، جعفری و فولادی هم دعوت می شوند اما نمی روند ،

رییس شورای شهر جا به جا می شود ؛ آیا موحد به گچساران می آید ؛ آیا اصولگرایان به وحدت می رسند ؛

آیا جریان اصلاح طلبی در گچساران گزینه جدیدی رو خواهد کرد ؛ آیا رییس اداره …. برکنار می شود ؛

فلانی همسو با حاج غلام است ؛ فلانی از نیروهای ما است ؛ شجاع پوریان به گچساران می آید ؛

دوستی می گوید نفر بعدی جریانمان نیز در راه است و تا چند روز دیگر خواهد آمد ؛ چمنیان از فوتبال می رود ؛ پیروانی ، یزدانی یا ضیایی کدامیک می آیند ؛

همایش برگزار می کنیم (مدتی است عادت شده است کیکی و آب میوه ای و نامش را همایش می نامیم) ؛ جلسه برگزار میکنیم ؛

{{ مطلبی که می خوانید از یادداشت های آوای جنوب در تاریخ ۱۶ بهمن ۱۳۹۳ می باشد و از آنجا که یادداشت شماره ۲ نیز در حال آماده شدن است این مطلب باز نشر می شود. }}

چنان درگیر و دار جریانات قرار گرفتیم که تصمیم گرفته می شود خیابان بلادیان یکطرفه شود ، خیابان هفت تا هشت بانده می شود و خودروها بدون نظم در حال سبقت گرفتن از یکدیگر حرکت می کنند ؛

کنار زیرگذر ، خیابان کیامرثی ، خیابان بلادیان همه اینها به یک سمت سوق داده می شود ، خروجی تمام این خیابانها برای خروج ماشین ها تنها خیابان مدرس می شود ، من پیشنهاد میکنم عصرها مسئولین نیم نگاهی هم به خیابان مادر گچسارانی ها همان عمه گُل افروز و در ادامه مدرس شرقی و غربی داشته باشند، مدرس شرقی و غربی و دوباره خودروها به خیابان شهید پرویزی و بعد به کیامرثی می آیند .

میگویند قرار است خیابان بلادیان در آینده سنگ فروش شود .
اگر امروز راقم را بر این داشت تا چند خطی را برروی کاغذ بیاورد این است که بگوییم ما ، خود ، بهترین مشاور هستیم چرا که ما هرروز در خیابانهای گچساران قدم می زنیم ، حرکت می کنیم ، پای درددلها می نشینیم .
من اگر شهردار بودم چه می کردم ؛ من اگر شهردار بودم باید نگاهی به کل خیابانهای شهر داشتم ، آیا خیابان مدرس شرقی و غربی و پرویزی و کیامرثی تعریض شده است ، آیا پارکینگ هایمان آماده شده است .
روزگاری قرار بر این بود این خیابانها تعریض شود و عقب نشینی پیش بینی شده بود که نشد .
اگر امروز با خودرو به این خیابانها بروید متوجه می شوید که من چه می گویم .
آیا پای صحبتهای کسبه بازار نشستیم ، مغازه داری که مرا می شناسد می گوید با یکطرفه شدن خیابان بازارمان کساد شده است ، نیم ساعتی می مانم تا از نزدیک اوضاع را ببینم ، تا ببینم یکطرفه شدن چه ربطی به کساد شدن بازار این مغازه دار دارد . آن سوتر پلیس را می بینم ، هر خودرویی می ایستد سریعا شماره او را می نویسد تا او را جریمه کند .
دوباره به سراغ مغازه دار می روم . او که فکر میکند اوضاع اقتصادی خوب نیست به او می گویم دوست من ، مردم دوست دارند خرید بکنند اما اجازه پیاده شدن را ندارند و اگر کسی پیاده شد ماشینش جریمه می شود و بدین جهت است که ماشینها میروند .

بله در قبل از یکطرفه شدن حداقل آن ، این بود ماشینها چند دقیقه ای جای پارک داشتند و می ایستادند اما امروز فقط باید حرکت کند .
به مسیر ادامه می دهم ، خیابان شهرداری هم یکطرفه شده ، پلیس ماشینش را در کنار درخت ، سر نبش پارک کرده است و هر راننده ای که بخواهد به سمت خیابان شهرداری بیاید را جریمه میکند .
هنوز ساختمان فرمانداری قدیم و خانه های جهاد تخریب نشده ، هنوز پارکینگ ساخته نشده اما اقدامات بعدی در حال انجام است .
من که مانده ام مشاور در کجای شهر قرار گرفته که مشاوره می دهد و این جای تعجب است ؛

بگذریم !

به نماز جمعه می روم ، امام جمعه از وضعیت نان گلایه مند است و انتقاد می کند چرا نان گران شده ولی کیفیت ندارد . من که خود شغل خود و پدری ام نانوایی است از این صحبت امام جمعه ناراحت می شوم و به فکر فرو می روم که چرا دوست عزیزم پای درد دل نانوا ننشسته است که آنها هم مشکلاتشان را به او بگویند ، در همین بین ، فرماندار شهر اجازه میخواهد صحبت کند و همانجا اعلام می کند که آرد ۴۶% گران شده اما نان ۳۰% و دولت باید اینجا وارد شود و تصمیم بگیرد ، و این سخنان آرامم می کند .

اما آتش سوزی انبار مغازه ای ما را به آنجا می کشاند و …

بگذریم ،

به فکر فرو میروم ، اینهمه مغازه فاقد هرگونه ایمنی لازم ، در مرکزیت شهر ، روزها را سپری می کنند.
از بالابرهای غیر استاندارد مغازه ها گرفته که تجربه افتادن دخترم در یکی از همین مغازه ها ، از ارتفاع ۵/۳ متری ، هیچگاه از یادم نمی رود تا … و چرا نباید اینها اصول ایمنی کار را همواره در محل کارشان رعایت و اجرا کنند و هزاران فکرهای دیگر …

عصر به خیابان می روم با خودم حرف میزنم ، الان دقیقا کوچه داروخانه شبانه روزی را در ذهن خود تصور کنید   راستی چه کسی به این همه مجتمع در این کوچه باریک مجوز ساخت آپارتمان داده

راستی اگر خدای نکرده حادثه ای در این کوچه رُخ دهد چه باید کرد، آیا امکانات و تجهیزات ما برای این مکان ها تجهیز شده است

تو همین فکر هستم که شبکه تار عنکبوتی برق بر فراز این مغازه ها مرا به فکر فرو می برد ؛ وای ، خدای من

بگذریم ،

مدتی است هرجا تصادفی می شود موانعی ساخته می شود . چند روزی چراغهای چشمک زن بر روی موانع بلند نصب شده بود اما مثل اینکه شرکت تولید کننده این چشمک زنها خوب نبوده که پس از چند روز از کار افتادند یعنی اینکه خریدهای ما خوب نبوده است .

دوستی میگفت بچه های فلان جا خوشتیپ هستند ، میدونی چرا؟ گفتم: اونها میرن با سلیقه خوب کفش و لباس انتخاب میکنند که با هم جور دربیاد و به اصطلاح ست باشد .
مدتی است چراغهایی در کنار بلوار در حال نصب است که به نظر اکثریت زیبایی خاصی ندارد ، ما پول داریم ، خرج هم می کنیم اما ظاهرا در انتخاب سلیقه خوب کمی مشکل داریم و این را می توان در خریدهای ما و شهرهای اطرافمان مشاهده کرد .

راستی بهتر نبود به جای این آسفالتی که با آنها موانع ساخته شد در این بلوار از ابتدای کارکنان تا فلکه فرودگاه دوربین نصب می کردیم و تابلویی می زدیم که اینجا مُجهز به دوربین است تا راننده ها خود سرعتشان را رعایت کنند و نیازی به این موانع نباشد!

بگذریم ،

جریانی را به یاد دارم مال سالها پیش ، یعنی خیلی پیشترها ؛ فکر کنم قرار بود یکی از مقامات یا مسئولین کشوری به گچساران بیاید ؛ سریعا شروع به آسفالت بلوار ولی عصر کردند تا نزدیکی پارک بانوان امروزی ، که خبر رسید سفر کنسل شده و پروژه آسفالت این خیابان هم کنسل شد و نیمه کاره ماند که ما هر روز شاهد آن هستیم .

بگذریم ،
نگاهی به ورودی های شهرمان ، از هر طرف که در نظر بگیرید رفته ام ، از جاده پازنان که با مغازه های تعمیرخودرو شروع می شود آسفالت خراب است و ساکنان آن منطقه همه ناراحت و گلایه مند از این وضعیتند .
از سمت فلکه نرگس که بیاییم ، نخاله های ساختمانی در کنار جاده توی ذوق می زند .
بگذریم ،

چند روزی بنرهایی نصب می کنند ، هفته اعتیاد است ، نمیدانم!؟
مردی زشت و کثیف که سوزنی در دست گرفته است ، بیشتر از یک هفته توی ذوق می زند . چنان که دخترم هم می گوید بابا ، اینها مُهلتش کی تمام می شود ، به آقای حسینی (چاپخانه آذین) بگو بسه دیگه بابا..

بگذریم ،

همایشی برگزار می شود ، در جریان هستم ، در پی آتش سوزی هایی که در گچساران در این چند ماه صورت می گیرد فرماندار تصمیم میگیرد همایش پدافند غیرعامل برگزار کند .
نمیدانم بنویسم یا نه ؟ آقای….. و …… را دیدم یواش یواش سالن را ترک می کنند . چند دقیقه ای بعد همه با هم می روند . نگاهم به صورت فرماندار است. نمیدانم چطوری برای شُمای مخاطب میگویم ، تا حالا شده شرمنده کسی بشی ؟ رحیمی فرماندار دقیقا قیافه اش همانطور شده ؛ جدا از سلایق سیاسی ناراحت می شوم . رحیمی سالها معلم من بوده و با هم دوست هستیم .
اینبار دیگر خیلی دلم میگیرد

بگذریم ،

نه ، نه ، چرا بگذریم ؛ این قصه کیک و آب میوه باید جایی تمام شود . در همایش های مهم استانهای همجوار شرکت کرده ام . با یک چای معمولی که آن هم در بیرون سالن قرار داده شده هرکسی از خود پذیرایی میکند و ما نیز باید بپذیریم که تجدید نظری در مراسم هایمان داشته باشیم .

بگذریم از پایه برق سیمانی که چند روز پیش در کنار زیرگذر افتاد و به خیر گذشت ، اما دوستان من پایه روشنایی در مقابل رستوران محمد کمی خمیده است و هُشدار می دهد ، فراموشش نکنید
بگذریم ، خسته شدید ، شاید پیش خود بگویید آوای جنوب شمشیر را از رو بسته است .. اما نه دوستان من ، من شهرم را دوست دارم ، شهردار شهرم را هم دوست دارم و او را انسان پر تلاشی می دانم
اما رسالت من ، قلم من است و باید مشکلات شهرم را ببینم و بگویم

از کجای گچساران بنویسم شماره ۱ ؛ از مشکلات شهر گچساران و اطراف می نویسد و هر بار به مشکلاتی که لنز دوربین خود می بیند اشاره می کند، هدف آوای جنوب برطرف شدن مشکلات است .

در داستان بعد می خوانید آقایان شورا عکسی را که در پایین می بینید اسم خیابانش چیست و چرا آسفالت آنجا به فراموشی سپرده شده است