ملاک انتخاب مدیران چیست/سالهاست فقط شعار شایسته‌سالاری می‌شنویم

به گزارش خبرگزاری فارس از گچساران، علی مراد کاظم‌پور کارشناس روابط عمومی و رسانه طی یادداشتی این گونه نوشت: تفاوت آنهایی که دلشان برای وطن می‌تپد تا آنهایی که درد حزب و گروه و قومشان را دارند در چیست؟

شایسته سالاری به شیوه‌ای از حکومت یا مدیریت گفته می‌شود که در آن دست اندرکاران بر پایه توانایی و شایستگی‌هایشان برگزیده می‌شوند و نه بر پایه قدرت مالی یا حزبی و یا موقعیت اجتماعی و یا فامیلی.

چنین نگاه و نگرشی همگان را به سوی نظام و سیستم شایسته سالاری رهنمون می‌کند چنان که مایل یانگ در سال ۱۹۵۸ و در کتاب طلوع شایسته سالاری این گونه می‌نویسد که موقعیت اجتماعی افراد در آینده، ترکیبی از بهره هوشی و کوشش فراوان خواهد بود.

آنچه را می‌توان از این دیدگاه برداشت کرد این است که نظام شایسته سالاری موجب پایان یافتن تبعیض‌ها می‌شود.

ارسطو در کتاب سیاست نیز در این خصوص بیان کرده است که اگر جامعه خواهان سعادت است باید کار به دست کاردان و قدرت و مسوولیت معلوم و حاکم قانون باشد.

وقتی به نهج البلاغه امام علی (ع)نگاهی بیندازیم پی می‌بریم که بر اساس اعتقادات آن امام عادل مسأله توان، لیاقت و شایستگی افراد جزیی از بحث عدالت در جامعه است و چنین اصلی از مهمترین اصول در اراده سازمان‌ها به شمار می‌رود.

امام علی (ع) خطاب به مالک اشتر استاندار خود در مصر این گونه می‌نویسد پس در کار عاملان خود بیندیش و پس از آزمودن به کارشان بگمار و عاملانی را جست‌وجو کن که دلبستگی بیشتر  اخلاق آنان گرامی‌تر است و آبرویشان محفوظ‌تر و طمع‌شان کمتر و عاقبت نگری ‌آنها فزونتر.

پس درباره کاتبان خود بنگر و مهمترین‌شان را بر سر کار بیاور و افرادی را برگزین که کارها بر او دشوار نباشد.

نگاه به نوشته‌های امام علی (ع) در آن عصر خطاب به مالک اشتر با جامعه امروزی ما بی‌شباهت نیست.

امروز می‌توان گفت، شایسته سالاری در کجا قرار گرفته است.

هر چند در این مقال نمی‌گنجد که به تمامی ابعاد شایسته سالاری بپردازیم اما داشتن تقوا، دانایی و توانایی، حسن سلیقه، صلاحیت اخلاقی، پرهیزگاری و صداقت، داشتن ظرفیت روحی و کاری، ضابطه گرایی به جای رابطه‌گرایی، پرهیزکاری و صداقت، بزرگ‌ منش و بزرگواری در برابر مخالفان دوراندیش و آینده نگری از جمله ویژگی‌های افراد شایسته است.

نگاهی به ویژگی‌های افراد شایسته حال این پرسش پیش می‌آید، آیا آنهایی که دستی بر انتخاب مدیران دارند بر این اساس عمل می‌کنند یا آن که بر اساس نزدیکی قومی و خویش و یا بزرگی و کوچکی طوایف؟.

سالهاست مردم شعارهای شایسته سالاری را فقط شنیده‌اند اما در عمل چیزی ندیده‌اند چرا که آن که در عمل دیده‌اند خویشاوند سالاری، جناح بازی و باند بازی و نبود روش‌های قانونمند بوده است.

هر چند نوشته‌هایم همچون گذشته دردی را دوا نخواهد کرد اما بهتر است به عنوان کمترین کار ممکن افرادی انتخاب شوند که بزرگ منش و بزرگواری در برابر مخالفان و داشتن ظرفیت روحی و کاری را داشته باشند.