جاذبه‌های تاریخی و طبیعی بهمئی در انتظار مسافران نوروزی + تصاویر

جاذبه‌های باستانی، طبیعی و معنوی شهرستان بهمئی مسافران نوروزی را به خود فرا می‌خواند.

آوای جنوب/گزارش و عکس از:طیبه سعادتی‌نیک

صدای پای بهار می‌آید و سفرهای نوروزی امسال به سرزمین چهارفصل کهگیلویه و بویراحمد مانند سال‌های گذشته از روزهای پایانی اسفند آغاز می‌شود.

شهرستان نوپای بهمئی به مرکزیت لیکک در جنوب غربی استان واقع شده و دارای اقلیمی گرم و معتدل است.

آثار باستانی و جاذبه‌های طبیعی در مناطق مختلف این شهرستان همه‌ ساله پذیرای گردشگران از اقصی نقاط کشور بوده و به خصوص در ایام نوروز مسافران بسیاری را به خود جذب می‌کند.

تالاب برم الوان در ۴۰ کیلومتری شهر لیکک، با قرار گرفتن در منطقه‌ای کوهستانی و مرتفع، دل‌انگیزی آب و سبزه را به ارتفاعات هدیه کرده است.

این تالاب با جوشش چشمه‌هایی از دل زمین با همه توان و سخاوتشان بر روی زمین نقش و نمای دیدنی خلق کرده و یکی از جاذبه‌های گردشگری نام گرفته است.

برم الوان ۱۵ هکتار مساحت دارد و با ارتفاع ۱۱۰ متر از سطح دریا و عمق ۳۰ متری در کنار طبیعت زیبا و همواری زمین‌های اطراف، منظره‌ای جذاب پیش‌روی دوستداران طبیعت و مسافران نوروزی قرار می‌دهد.

احداث کمپینگ اقامتی در راستای خدمات‌رسانی به گردشگران از جمله اقداماتی است که اداره میراث فرهنگی و گردشگری بهمئی انجام داده و شرایط مطلوبی جهت اقامت گردشگران فراهم کرده است.

چشمه چنار ماغر که از ارتفاعات بالا دست سرچشمه می‌گیرد حال و هوای آن را مصفا کرده است. از سالیان قبل اداره میراث فرهنگی و گردشگری این شهرستان اقدام به احداث اردوگاه رفاهی و تفریحی، تأمین روشنایی، آلاچیق و سرویس‌های بهداشتی نموده است و احداث اماکن اقامتی شبانه، غذاخوری سنتی و راه دسترسی مناسب بخشی از پتانسیل‌های موجود این تنگه به شمار می‌آید.

در تابستان که هوای شهر لیکک به حدود ۵۰ درجه بالای صفر می‌رسد در تنگه ماغز می‌توان بدون وسایل خنک‌کننده روز را به سر برد.

سنگ‌نوشته‌های منقوش در تنگ سروک تاریخ تصویری عصر و حکومت خویش و جاذبه‌های دیگری از بهمئی است. نقش زدن و نقش‌آفریدن بر دل سخت سنگ، هنر رام کردن جسم‌های بی‌جان اما سرکش طبیعت است.

نقوش برجسته تنگ سولک باقی مانده از حکمرانی اشکانیان، یکی از چندین نقشی است که بر صفحه سنگ شده است.

در تنگ سروک کتاب تاریخ باز است تا از هر ورقش بهره و لذت ببرید این نقوش برجسته سخن از برجستگی هنر ایرانی در رقابت با سایر تمدن‌های هم روزگار خود را دارد.

سنگ نوشته‌های منقوش در تنگ سروک شامل پنج سنگ است؛ سنگ اول سنگ راهنمایی و خوش‌آمدگویی است که در آن سه صحنه حجاری شده است. صحنه اول شامل دو مرد است که دستان راست خود را بلند نموده و گویا میهمانان را به سمت بالای تنگه که سنگ‌های اصلی قرار دارند راهنمایی می‌کند.

صحنه دوم احتمالا یک زن و صحنه سوم دو سرباز را نشان می‌دهد. با فاصله اندکی به دومین سنگ «نماد قدرت با آلبوم عکس پادشاهان الیمایی» می‌رسیم که نقاش‌ها خطوط بسیار زیادی از صحنه شکار شیر، بخوردان، تخت و عقاب‌های پای تخت، سربازان ایستاده، تاج و کلاه و خطوطی احتمالا آرام روی سنگ دوم ترسیم کرده‌اند. این سنگ در اصطلاح محلی به برد رستم معروف است.

روی سنگ سوم که متأسفانه تخریب شده است صحنه جنگ، تزئینات اسب، لباس سربازان و اسلحه‌ها به زیبایی ترسیم شده است.

پس از طی مسافتی به سنگ چهارم در سمت راست جاده می‌رسیم که دو مرد با احترام دست به سینه ایستاده‌اند گویا در حال ادای احترام به مهمانانی هستند که از این منطقه دیدن می‌کنند.

احداث اردوگاه رفاهی و تفریحی با ۷۰ سکو در ابعاد مختلف و زیرسازی جاده دسترسی به آثار از جمله اقداماتی است که میراث فرهنگی و گردشگری به انجام آن مبادرت کرده است.

علاوه بر آثار باستانی و جاذبه‌های طبیعی، بقاع متبرکه نیز پذیرای ارادتمندان به اهل بیت و زائرانی است که برای زیارت امامزادگان به این شهرستان سفر می‌کنند.

از بین بقاع متبرکه بقعه دو امامزاده بزرگوار سید اسدالله و سید ابراهیم«علیهماالسلام»از نوادگان امام موسی‌بن جعفر (ع) در تنگ منیزور جنب روستای منیزور حدود ۴۰ کیلومتری شهر لیکک واقع شده است.

این بنا به صورت دو بقعه متصل به هم با معماری زیبا و با دو گنبد جدا از هم ساخته شده است.

به استناد اقوال معمرین محلی این دو بقعه متعلق به سید ابراهیم و سید اسدالله جد سادات منیزوری است که در گویش محلی «دو سیدالله» و همچنین به لحاظ داشتن کرامات «قلبو» هم گفته می‌شود.

این بقاع متبرک هر هفته به خصوص در تابستان پذیرای زائران بسیاری است که به شوق زیارت، رنج سفر را با رضایت خاطر بر خود هموار می‌کنند. این جاذبه معنوی از آب گوارای دائمی، باغ‌های مرکبات، زائرسرا، آب و هوای مطلوب، راه آسفالته برخوردار است.

در فاصله ۱۴ کیلومتری لیکک قلعه‌ای سر به آسمان کشیده که به قلعه نادر معروف است.

این قلعه که روزگاری دژ نظامی افشاریه بوده است به نظر می‌رسد مورد استفاده داعیان اسماعیلیه نیز واقع شده که به کلات‌النظیر هم مشهور است.