خاطرات جمشیدجهانزاده از گچساران شهری که قبل از انقلاب سینما داشت

جمشید جهانزاده متولد ۱۳۳۰ در شهرستان گچساران(استان کهگیلویه و بویراحمد) و لیسانس بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای دراماتیک را می باشد. او همچنین مدرک فوق لیسانس رشته پژوهش هنر را از دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد دریافت نموده است. جهان زاده در زمینه های مختلف از جمله بازیگری، کارگردانی، نویسندگی و مدیر تولید بطور مستمر فعال بوده است. ضمناً دیپلم اولین دوره مدیریت تولید فیلم را که توسط وزارت ارشاد برگزار شده بود دریافت کرده است در ابتدا کارش را با بازی در تئاتر آغاز و سپس به سینما ورود پیدا کرد. از جمله فیلم‌هایش می‌توان به علی و دنی، آشوبگران، جنگ نفتکش‌ها، زرد قناری،یوسف هور،ارابه مرگ،خط آتش و … اشاره کرد. جمشید جهانزاده بازی در مجموعه‌های طلاق در وقت اضافه، فرار بزرگ، تنهاترین سردار، نردبام آسمان، چمدان،… را نیز تجربه کرده است. «استانیسلاوسکی و تاثیر او بر تئاتر ایران» نوشته‌ی جمشید جهانزاده برگی دیگر از خدمات این هنرمند به جامعه علمی هنری کشورمیباشد.

آوای جنوب؛

به بهانه روز ملی سینما درتمامی سینماهای کشور فیلم محمد روسول الله اکران شد اما مردم کهگیلویه وبویراحمد از این اکران محروم شدند.

 به سراغ شاخص ترین بازیگر عرصه سینما وتلویزون در استان  رفتیم تا حال روز سینما را در کهگیلویه وبویراحمد از نگاه این هنرمند بررسی کنیم .

آقای جهانزاده گچساران تنها شهر درکهگیلویه وبویراحمد بود که قبل از انقلاب سینما داشت شما یادتون هست ؟

-بله حدود ۱۳۳۵ من در شهر گچساران یک شب با پدرم ودوستش رفتیم دوگنبدان تازه سینمایی راه افتاده بود ، درواقع یعنی افتتاحیه سینما فیلمی بود بنام شب‌نشینی در جهنم فیلم سینمایی ایرانی در ۱۳۳۵ به کارگردانی ساموئل خاچیکیان و موشق سروری که اون موقع سیاه و سفیدبود اما چون شخصیت اصلی وقهرمان فیلم حاجی جباربود خیلی ها فیلم را به این اسم میشناختند .

ببینید من در۵ سالگی در افتتاحیه سینما، این فیلم را تماشا کردم جالب اینکه گچساران وقتی سینما داشت که  خیلی از شهرهای کوچک وبزرگ سینما نداشتن .

سینما با هزینه های شخصی برادران محرابی راه اندازی شده بودو شخصی بنام آقای استاد غریب سینما را در گچساران اداره میکرد که به “اس غریب” معروف بود.

برادران محرابی سرمایه گذران اولین سینما درکهگیلویه وبویراحمد بودند.بعدها در خود گچساران سینمای شرکت نفت راه اندازی شد که فیلم هایی را برای تمام مناطق نفت خیزازجمله درگچساران نمایش میدادند که همزمان با تهران نمایش داده میشد.

آقای جهانزاده درحاضر دهدشت تنها شهری است که سالن سینما دارد اما می بینیم که بعلت عدم استقبال این سالن هم تعطیل است .شما دلیل این بی رغبتی را درچه می بینید؟

-چندتا چیزمیتواند تاثیر داشته باشد مثلا فیلم هایی میفرستند ودر شهرهای کوچک تر نمایش داده میشودکه مدت ها از زمان اکران آنها درتهران یاشهرهای بزرگ گذشته است و همین سبب میشود افراد از طرق مختلف به فیلم دسترسی پیدا کنند ورغبتی برای رفتن به سینما نداشته باشند.

ازطرفی با آمدن ابزارهای دیگر مانند ویدئو و شبکه خانگی تاحدودی امکان دیدن فیلم درخانواده مهیا گردید وتاحدودی تاثیر گذاشت البته نمی خواهم بگم رسانه های دیگر وقتی می آیند مزاحم سینما میشوندچراکه در آمریکا همه این ابزار ها هستند و سینما هم فروش چندین میلیاردی دارد.

ازطرفی سرمایه گذار های شخصی درساخت سالن سینما کمتر دیده میشوند و این سالن ها بایدمورد حمایت شهرداری ها و دولتی ها قرار گیرند .

بنابراین مسئولان باید تلاش کنندسالن هایی ساخته بشه که درخور شان مردم وایده آل برای خانواده ها باشد تا رغبت رفتن به سینما افزایش یابد.

ونکته آخر اینکه خود صاحبان سینمابایددستگاه ها وفضای خود سینما بروز باشد وفیلم ها از زمان اکران درتهران فاصله نداشته باشد.

از حال و روز سخت افزاری سینما کمی فاصله بگیریم،

بفرماییداولین فیلمی که بازی کردین چه بود؟

-فیلم گودال بود که نقش کوچکی داشتم،البته در طول فیلمبرداری مشکلات خاصی داشتم مثلا خودمون غذا می بردیم سر لوکیشن گاهی وقت ها عدس درست میکردند وبه بچه ها میدادند.

شما با بازی در فیلم “جنگ نفتکش ها” به مخاطبان وجامعه معرفی شدید

-خوب طبیعی بود چون اون فیلم هم یک سرمایه گذار قوی داشت وهم کارگردان خوبی پشت کار بود وهم لوکیشن خوبی داشت.البته قبلش دو کار تلویزیونی انجام داده بودم سریال برده رقصان وتله فیلم دسیسه که در واقع اولین تله فیلم تولیدی در ایران بود.

شما و زنده یاد حسین پناهی تنها نمایندگان استان کهگیلویه بویراحمد درسینمای کشور بوده وهستید اما خیلی وقت شاهد حضور فرد سومی به این عرصه نبودیم شما این را چگونه ارزیابی میکنید؟

-بنا برخودستایی نیست امادرحقیقت ما در زمانی آمدیم دراین عرصه که نه امکاناتی بود ونه حمایتی صورت گرفته بود بلکه بخش زیادی از موفقیت روی پشتکار شخصی خود ما بود وشاید کسی دراستان نمی دانست که ما دراین عرصه داریم کار میکنیم.

البته فعالانی درحال حاضردر رشته هنر، تئاتروبازیگری مشغول هستند .

شما چقدر درمعرفی کهگیلویه وبویراحمد تلاش کردیدبعنوان مثال می بینیم که ادارات و مسئولان استانی زمینه ساخت سریال پایتخت را فراهم می آورند تا هم رسوم وهم داشته های طبیعی و گردشگری استان یا منطقه خود را به هموطنان معرفی نمایند با اینکه

کهگیلویه وبویراحمد تنها استان چهارفصل ایران است چرا این دغدغه وتفکر را در استان ما نمی بینیم؟

-باید درقسمت های فرهنگی باید آدم های باشند که دغدغه های بزرگ داشته باشند نه اینکه کسانیکه قرار بگیرند که فقط به گذراندن روزانه امور فکر کنند، البته قصد صحبت کردن علیه شخصی را ندارم اما بارها به دوستان فرهنگی ومسئولان استانی پیشنهاد دادم که آمادگی هرنوع همکاری و مشاوره را دارم ولی نمیدانم تا الان واقعا کاری صورت نپذیرفته یا اینکه مشاوره با ما را لازم نمیدانند.

تلخ ترین خاطره دوران بازیگری تون چی هست ؟

تلخ ترین خاطره کشته شدن کارگردان فیلم در حین فیلمبرداری بود. اقای سجادی سر فیلم خط آتش که تو اراک فیلمبرداری میشد کشته شدو روحیه همه خراب بودتا اینکه صحنه جنگ را اوردیم دریک محلی بنام سینمای جنگ تو جاده قم،بعد از چهلم کارگردان فوت شده برادر وی کار فیلمبرداری را ادامه داد بعد از افتتاحیه مرحوم ملاقلی پورقراربود کمک کند اومد درافتتاحیه شرکت کرد وگفت به برادرش اعتماد دارم وفیلم بعدادرسینماو تلویزیون نمایش داده شد.

خاطره خوب به بهانه سینما وتلویزیون وکار بازیگری همه ایران را رفتم وتجربه های زیادی کسب کردیم که شاید درجای خودش سخت بود اما حالا خاطره شده است مثلایکی دوماه درنفتکش زندگی کردن خودش خاطره است.

گچساران را در یک جمله تعریف کنید ؟

– گچساران”:شهری که برای من مثل هیچ جانیست