کد خبر : 57535
تاریخ انتشار : دوشنبه 1 اردیبهشت 1404 - 10:00

خطر ستایش‌های بی‌ضابطه در تربیت مدیران ناتوان

خطر ستایش‌های بی‌ضابطه در تربیت مدیران ناتوان

آوای جنوب وقتی برخی مدیران با تعریف‌های بی‌پایه و احساساتی عادت می‌کنند، نخستین نقد جدی را نه هشدار، بلکه حمله تلقی می‌کنند؛ و به جای پاسخ، فریاد می‌زنند. برخی مدیران، در فضای رسانه‌ای امروز، بیش از آنکه با نقد و تحلیل واقعی سنجیده شوند، با تحسین‌های سطحی و احساساتی گروهی خاص از فعالان رسانه‌ای مواجه‌اند.

آوای جنوب
وقتی برخی مدیران با تعریف‌های بی‌پایه و احساساتی عادت می‌کنند، نخستین نقد جدی را نه هشدار، بلکه حمله تلقی می‌کنند؛ و به جای پاسخ، فریاد می‌زنند.
برخی مدیران، در فضای رسانه‌ای امروز، بیش از آنکه با نقد و تحلیل واقعی سنجیده شوند، با تحسین‌های سطحی و احساساتی گروهی خاص از فعالان رسانه‌ای مواجه‌اند. آن‌ها به جای آنکه عملکرد خود را در آیینه‌ی واقعیات بسنجند، دل‌خوش به توییت‌های عاشقانه، شعرهای سپید و جملات پرزرق‌وبرقی شده‌اند که از سوی برخی خبرنگارنماها در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود. این موج تعریف‌های بی‌پایه، تصویری غیرواقعی از جایگاه‌شان برایشان ساخته است.
در چنین فضایی، وقتی اولین نقد واقعی مطرح می‌شود، مدیر یادش رفته که مسئول است، نه معصوم. به جای پاسخ مستدل، سراغ داد و بیداد، توهین، تهدید به شکایت و حتی تلاش برای حذف منتقد می‌رود. گویی گمان می‌برد اگر کسی از او انتقاد کند، تمام آن روایت ساختگی فرومی‌پاشد و شخصیت مدیریتی‌اش زیر سؤال می‌رود.
این واکنش تند، بیش از آنکه ناشی از نقد باشد، بازتابی است از ناتوانی در مواجهه با واقعیت. مدیری که با تحسین‌های بی‌پایه بزرگ شده، تحملِ حتی یک سوال چالشی را ندارد. او به جای آنکه نقد را فرصتی برای اصلاح بداند، آن را توطئه‌ای برای تخریب تلقی می‌کند؛ چون هیچ‌گاه یاد نگرفته که نقد سازنده، لازمه‌ی رشد حرفه‌ای است.
بخش تلخ ماجرا اینجاست که برخی از این خبرنگارنماها، آگاهانه در حال ساختن این توهم برای مدیران‌اند. آن‌ها برای بهره‌برداری شخصی یا نزدیکی به قدرت، با ادبیاتی شاعرانه و رمانتیک، چهره‌ای بی‌عیب و نقص از مدیران ارائه می‌دهند و هرگونه نقد را به “حسادت” یا “سیاه‌نمایی” تعبیر می‌کنند.
نتیجه‌ی این چرخه، شکل‌گیری فضایی مسموم است که در آن، نقد به جایگاه واقعی خود بازنمی‌گردد، و مدیران نیز به جای پاسخ‌گویی، در لاک تدافعی و تهاجمی فرو می‌روند. در چنین شرایطی، نه تنها مسیر اصلاح و پیشرفت بسته می‌شود، بلکه اعتماد عمومی نیز آسیب می‌بیند.
برای برون‌رفت از این وضعیت، بیش از هر چیز، باید میان خبرنگاری حرفه‌ای و چاپلوسی رسانه‌ای تمایز قائل شد. مدیران نیز باید بیاموزند که محبوبیت واقعی، نه در میان توییت‌ها و پیام‌های رمانتیک، بلکه در تحمل نقد و اصلاح مسیر است. جامعه‌ای که نقد را تاب نیاورد، دیر یا زود، در برابر فریب، شکست خواهد خورد.
#نقدپذیری
#مدیریت_رسانه‌ای
#خبرنگارنما
#فرهنگ_پاسخگویی
#آسیب_رسانه‌ای

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.