آوای جنوب / این هفت که می آید
اسفند به هفتمین روز خود می رسد و سرنوشت سازترین لحظه برای جمعیتی که تکلیف اقتصاد ایران بر پایه نفت و گازش رقم می خورد ، به سپیده اش نزدیک می شود .

اینجا کلام و نطق های انتخاباتی و سکوت تریبون انتخابات در ششم اسفند ، لحظه ای ذهن ها را به یاد خواسته ها و باور مردم و جوانان از نامزد مورد حمایتشان می اندازد . این فضای تبدار فراموش کرده است جوانان نبض پرتپش و تعیین کننده سرنوشت نهائی انتخابات هستند . اشاره ای به هیچ کاندیدی ندارم که تنها حرفی صادقانه با آنانی که بلد نیستند سر و ته قلم را تشخیص دهند و به خود جسارت نوشتن می دهند بماند که بی هیچ شناختی کلمه بر کلمه تاخت می زنند و دلشان به کامنت های مندرج خوش است . به عنوان فردی اهل قلم و آگاه که قدرت قلمم بر هیچ کاندیدی پنهان نیست اشاره به نکاتی دارم که امید است در خواندنش تامل کنید :
همه جوانان دیارم وقت و بی وقت در تنها خیابان اصلی شهرم قدم می زنند و بار نگاه های سنگین برخی جوانان که قدرت خرید و رکود اقتصادی خانوارهایشان تنها حسرت را در جیبشان انباشته ، همواره بر دوش پدرانی است که محصول بیکاری دهه های گذشته این مرز و بوم اند . مردمی که اقتصاد یک ایران بر حول انگشتان دستشان بر گرد شریان نفت می چرخد ، همان شریانی که کمر سقوط پهلوی تنها با بستن شریان اصلی اش ، به گوشه ای از مبارزه اشان رقم خورده بود . بی پرده حرف می زنم و از زبان جوانانی که تفریحشان دود قلیان است و این شب ها هیجانهایی برای رسیدن به آرزوهایش آنها را به خیابانها کشانده است .

غیرت دارند و مردانگی آنقدر از رگ گردنشان مشهود است که با تمام ادب پشت تریبون و مقابل نماینده اشان می گویند ما جز خدا به هیچکس احتیاجی نداریم اما انتخاب اصلح وسیله و هدفمان برای رسیدن به حق است .

اینان فقر را تجربه کردند همان که سر منشا بسیاری از فسادهاست . فقری که ترک و لر نمی شناسد و رنج را به یک میزان در کالبد جامعه نشر می دهد . فرقی ندارد جنبش جوانان شادشان کند یا شعارهایی به زبان ترکی ، آنها را وامدار هویت اصیلشان کند و دیگران سینه چاکی برایشان از اصالتی بگویند که تنها چروکهای پیشانی و زلف سپید زیر چارقد آناها ، عظمت شایستگی را در نگاهشان گره بزند ، فرقی ندارد میرشکار اقتصاد باشی ، یا دانش آموخته صنعت نفت ، جوان ما هوشیار است و رنج می کشد که برای بیکاری اش و برای پله های ترقی اش ، قدم بر هویت اصیل مادرانه ها بگذارد و گاه دشنام و بی منطقی ها را فریاد گلوی حامیانش بداند .

جوان ما هوشیار است و مادر برایش مادر است و خواهر برایش حرمت دارد و ناموس برایش ناموس است و به قداست قدیسه ها مادران و دختران دیارش را می پرستد و غیرت دارد و هیچگاه به حرمت کلام رسول الله که اولین حامی زن و ناموس در اسلام بود ناسزا را تحمل نمی کند ، جوان ما هوشیار است و کامش به زنده باد و مرده باد این چند صباح سیاسی ، اگر بی تدبیری پشتش باشد شیرین نمی شود و باز هم شب سال نو او می ماند و رنج نگاههای سنگین فقر که از کوله بار آشنای بیکاری اش می بارد .
آری برادر کاندیدای من ، اصولگرا و اصلاح طلب ، میرشکار و میرنفتی هر که هستی حال که قدم بر صحنه مقدس انتخاب گذاشتی جوان را در ذهنت حکاکی کن ، این انگشت اشاره که به مهر انتخاب مهمور می شود ، اگر خدمت نبیند و رنجش را انگشتان تو که بارها در هم گره زدی و بالای سرت به نشانه اتحاد ، به نشانه تهدید ، و گاه از سر تاسف به نشانه شکستن حریم رقیب ، در هم گره زدی ، خاری در چشمت خواهد شد و آنگاه انگشت نمای دنیای سیاست شدن پیراهن عثمانی می شود که آیندگان از صفحه ذهنشان پاک نخواهند کرد .
انگشت اشاره نشانه شرط است و شرط انتخاب اصلح ، همواره رفع نیاز جامعه و جوان . برادر کاندیدا جوان را فراموش نکن که دنیای سیاستت بر حول انگشت اشاره جوانان دیارم می چرخد.

به قلم نرگس احمدپور