بی‌مقدمه وارد فضای این روزهای استان کهگیلویه و بویراحمد می‌شویم بی‌آنکه بخواهیم سفسطه بافی کنیم به دنبال آن هستیم که کلام و یا ختم کلامی برای تغییر نام استان داشته باشیم باشد که تلنگری برای مسوولان باشد.

یادداشت‌های متفاوتی را می‌شد به رشته تحریر درآورد، اینکه آیا اولویت دولت تدبیر و امید، سر کار گذاشتن مردم است یا اینکه پشت صحنه این حرکت چه کسانی و با چه هدفی به دنبال تغییر نام استان هستند.

در چند روز گذشته و بعد از همان جلسه شورای فرهنگی استان که باید واکاوی کاملی در خصوص آن صورت گیرد هیاهوی زیادی از این رهگذر در استان ایجاد شد.

لذا موضوع تغییر نام استان و این که چگونه و به یکباره در آخرین سال دولت در آن جلسه مطرح می‌شود خود جای سوال دارد هر چند که رقابت بر سر یادداشت نویسی و درج آن در سایت‌ها و در فضای رسانه‌ای استان جولان می‌دهد.

صبحی نیست که از خواب برخیزیم و لینک‌های مختلف سایت‌ها را به روی گوشی همراه خود مشاهده نکنیم و هر کسی در این باره مطلبی را به خط تحریر در آورده و به نوعی باید گفت هرکه زودتر از خواب بیدار شود یادداشتش زودتر بر روی سایت‌ها می‌رود.

نمی‌خواهم به این موضوع بپردازم که تغییر نام استان خوب است یا که بد اما به راستی در چنین فضایی و در چنین وضعیتی باید به فکر تغییر نام استان بود؟

آیا امروز اولویت کاری مسوولان و مدیران و نمایندگان باید تغییر نام استان باشد.

پل ناتمام بشار در یاسوج/اولویتی مهم‌تر از تغییر نام استان

صدها سوال گوناگون مطرح می‌شود، اینکه آیا امروز تعهدات خود را نسبت به مردم انجام داده‌ایم.

آیا امروز پروژه‌ای بر زمین مانده نداریم که در خیال آرام امروز به فکر تغییر نام استان باشیم.

با خود فکر کرده‌اید چه تعداد پروژه در همین استان و شهرهاو روستاهای کوچک این روزها تعطیل است که اینگونه و آزادانه وارد فضای تغییر نام استان شده‌اید.

آیا امروز از مطالبات پیمانکاران از دولت فارغ شده‌اید.

آیا نمی‌بینید پروژه‌ای همچون استادیوم تختی گچساران، جاده کمربندی، سیمان سپو دهدشت، پتروشیمی و آبرسانی حومه غربی دهدشت یا جاده‌های روستایی و پل سوم بشار، جاده اقلید به شیراز و پروژه راه‌آهن و دهها پروژه زخم‌خورده این روزها تعطیل هستند یا با یک تا دو دستگاه خودرو سنگین آرام آرام  می‌روند تا در نزدیکی زمستان به خواب زمستانی بروند.

اولویت اصلی مدیران و مسئوولان ما باید برطرف کردن مشکلات آن پیرزن و پیرمرد و کودک روستایی باشد که هنوز در کنج خانه‌اش عکس امام راحل را قرار داده است و برایش مهم نیست در کدام نقطه ایران و با چه اسمی زندگی می‌کند بلکه او فریاد‌رسی می‌خواهد که به دادش برسد، او آب می‌خواهد،راه می‌خواهد، گاز و برق می‌خواهد.

اولویت مدیران و مسوولان استانی این روزها باید دغدغه‌های تنها تیم فوتبال یاسوج در لیگ باشد که بدون هیچ‌گونه حمایت مالی جوان‌های شهر را به ورزشگاه می‌آوررد.

اولویت مدیران و مسوولان استانی در جلسه شورای فرهنگ عمومی استان قبل از تغییر نام استان بهتر است حمایت تیم فوتبال نونهالانی باشد که با وانت عازم خوزستان می‌شود تا به نمایندگی از این استان به میدان برود.

عزیمت تیم نونهالان یاسوج به اهواز در بحبوحه تغییر نام استان

اولویت استانی مدیران ما باید فقر و بیکاری و طلاق و خودکشی جوانان ما باشد.

به راستی آیا همین مشکلات به ظاهر ساده را برطرف کرده‌ایم که این روزها به فکر تغییر نام استان افتاده‌ایم.

آیا در طول سه سال گذشته که از عمر دولت تدبیر و امید می‌گذرد و فرمانداران و مدیران آن دیدارهای مردمی را داشته‌اند آیا تاکنون درخواستی از سوی مردم برای تغییر نام استان داشته‌اند.

باید پذیرفت این همت و تلاش است که برای استان می‌تواند مفید واقع شود نه تغییر نام استان.

وضعیت ورزشگاه تختی گچساران همزمان با تغییر نام استان

و جالبتر اینجاست که هنگامی که به عده‌ای چنین مشکلاتی را مطرح و بازگو می‌کنید و در پاسخ می‌گویند اینها چه ربطی به تغییر نام استان دارد و فراموش کرده‌اند همین تغییر نام استان هزینه آن میلیاردها تومان در سالی است که قرار است اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل در آن اجرا شود.

به وضعیت استان که نگاه می‌کنیم تغییر بسیاری از مدیران اولویتی مهم‌تر از تغییر نام استان به نظر می‌رسد.

یادداشت از علی‌مراد کاظم‌پور