رئیس و مظهر جمهوریت نظام در دولت قبل را عامل اکثر اختلافات ومانع آزادی می دانستند. در مقام دفاع از احمدی نژاد و دولت وی نیستیم اما در واقع اگر دولت احمدی نژاد خواهان محدودیت برای این جریان سیاسی بوده، آیا از زیان دیدگان شدند و یا منفعتی برای آنان در نظر داشت؟ همچنانکه اگر برخی خط قرمزها مدنظر گرفته نمی شد روند خروج این طایفه از دایره نظام محسوس می بود.

آوای جنوب / مصطفی جوزانی

گذشته از بحث تکراری قهر از نظام آنجایی که در قدرت جایی ندارند، آیا به واقع نظام مردم سالار اسلامی، آزادی و ظرفیتش به تغییر دولت بستگی دارد؟

چند وقتی است که مدعیان اصلاح طلب با سواستفاده از آزادی متوهمانه دولت اعتدالگرا (بخوانید ظرفیت و رافت نظام) هر از گاهی خبرساز می شوند. از دل خوش نبودن به انقلاب ۵۷ تا تبری از حضرت امام (ره)!

حالا اما برملا شدن چهره منافقانه برخی از این تیپ شخصیت ها که به جرات می توان گفت نه تنها موضع خود را بیان می کنند بلکه فراتر از فرد، سخنگوی جریانی شناخته شده و برانداز با نام اصلاح طلبی آمریکایی اند، مربوط به دیروز یا امروز می باشد؟

آیا دل خوری برخی افراد و جریان تندرویی که اوایل انقلاب به نام چپ شناخته می شدند،از انقلاب ۵۷ تنها به تغییر موضع آنان در امروز بر می گردد؟ یا اینکه نفوذ شخصیتی حضرت امام (ره) جرات برملا شدن را در آن روز از آنها گرفته بود؟

بیگانگی با انقلاب و شخص حضرت امام، نه به موضع جریانی و امروز سحرخیز مربوط می شود، و نه دیروز اصلاحات و موزه سپردن افکار آن بزرگوار توسط گنجی ها!

چرا در نظامی که حتی به (م ه) متهم مفاصد اقتصادی، امنیتی و حتی شیرین عبادی، فرصت شکایت و دفاع از خود در دادگاه داده می شود، آقای خاتمی حتی یکبار یرای اثبات عدم وطن فروشی خود از مدیرمسئول روزنامه کیهان به دلیل افشای دیدار با جرج سوروس پشتیبان مالی انقلابهای مخملی، شکایتی به دادگاه نبرده است؟

زیر سوال بردن تکنولوژی هسته ای، اقتصاد مقاومتی و سیاه جلوه دادن پیشرفت و توسعه کشور، جز توسط مخالفان و دشمنان نظام و همگام با آنان توسط جریان اصلاح طلبی بیان می شود؟

سی و چند سال از عمر نظام و برملا شدن چهره منافقانه برخی افراد و جریانات اصلاح طلب (برانداز) نه نیازی به برچسب زدن و متهم کردن دولتهای قبل به محدود نمودن آزادی بیان خواهد داشت و نه نیازی به امیدواری کاذب به این رحم اجاره ای (دولت فعلی در کلام اصلاحاتچی ها) دارد.

گفتیم که طبق شواهد و حواشی رخ داده طی این چند سال بعد از دوره اصلاحات، هرگاه نیروهای درون جریانی این طیف خارج از دایره قدرت قرار داشته باشند مستقیم یا غیرمستقیم، در پوشش پیاده نظام دشمن، وظیفه نقش آفرینی هر چند کوچک و یا جزئی را به عهده خواهند گرفت. به همین دلیل جای هیچ شکی باقی نمی ماند آنهایی که فی الحال به واسطه مسئولیت چه نمایندگی مجلس، عضویت در شوراها و یا ورود به دولت در مسیرانقلاب و چراغ راه انقلاب (فصل الخطاب بودن امر ولایت)، با ملت همگام شده اند چه بسا دستبندان فتنه ای رنگ خود را در جیب به یادگار گذاشته اند.

در دعواهای همیشگی و کم اهمیت خانوادگی هر از گاه می بینیم و شنیده ایم که عضو ناخلف باعث درز، جر و بحث های داخل به بیرون است . حال بنگرید به میهمانان تکراری، رسانه های مخالف نظام از مکتوب گرفته تا شبکه های تلویزیونی!

پرداختن به این موضوع و گفتن از این وطن فروشی ها سر دراز دارد که در پایان تنها به یادداشت فیس بوکی امیرحسین فخرآور ضدانقلاب فراری (البته اصلاح طلب قدیمی) بعد از آخرین حضور در جلسه کمیسیون سیاست خارجی آمریکا به همراه جان کری وزیر خارجه، جلب می نمایم.

درست پشت سر وزیر امور خارجه آمریکا جان کری در نشست کمیسیون سیاست خارجی مجلس نمایندگان نشسته ام و شاهد بازخواست وی توسط نمایندگان مجلس در مورد تفاهم نامه ژنو هستم. بدون استثنا تمام نمایندگان دموکرات و جمهوریخواه در کنگره به شدت با وزیرخارجه اوباما مخالفت می کنند و اعلام کرده اند که تحریم نفت را به شدیدترین مرحله خواهند رساند. دست و پا زدن های کری برای دفاع از منافع جمهوری اسلامی دیدنی است، اما خبر خوب این است که حتی یک نماینده از حزب وی هم با مواضع وزارت خارجه و دولت اوباما موافق نیست.