با توجه به همین جایگاه مجلس هست که در رأس امورید و باید موارد مهم بین المللی مثل توافقات و دیگر اتفاقات مهم را با تشکیل کمیسیون های ویژه بررسی کنید اما باز هم نباید فراموش کرد همین دولت اوایل امسال تلاش می کرد که بررسی توافق نامه و برجام وارد مجلس نشود و خود به تنهایی در راستای مذاکرات اقدام و حرکت کند.

آوای جنوب؛

محمد ناصر پاک نژاد – در یادداشتی جلسه روز گذشته مجلس، اظهارات نمایندگان به ویژه صحبت های نماینده ای از کهگیلویه وبویراحمد در گفت وگوی خبری شبکه دو را بررسی کرده و نوشت: اساس حکومت دموکراسی و کشوری با رویکرد پارلمانی دادن حق به مردم در تصمصم گیری های مهم است و زمانی مردم نماینده ای را مشخص می کنند به این معناست که از حقوق، امنیت، آسایش، خاک و همه اتفاقاتی که می تواند حتی با درصد کم در آینده سرمایه های انسانی و مالی آنان را در خطر بیندازد دفاع کند و از نابودی چنین سرمایه هایی جلوگیری کند.بر همین اساس همه مردم و اندیشمندان معتقد هستند مجلس باید با مردم رو راست باشد و دقیقاً همه مسائل را با آنان در میان بگذارند زیرا اصلا مجلس جز نمایندگان و خادمان همین مردم و ملت نیستند.

با توجه به همین جایگاه مجلس هست که در رأس امورید و باید موارد مهم بین المللی مثل توافقات و دیگر اتفاقات مهم را با تشکیل کمیسیون های ویژه بررسی کنید اما با ز هم نباید فراموش کرد همین دولت اوایل امسال تلاش می کرد که بررسی توافق نامه و برجام وارد مجلس نشود و خود به تنهایی در راستای مذاکرات اقدام و حرکت کند.

همه مردم خواهان این موضوع بودند که این مسأله با نمایندگان آنها در میان گذاشته شود، دولت مجلس را دور نزند و به این خواسته در جهت بررسی دقیق توسط نمایندگان توجه شود.

با همه این اتفاقات باز هم به یاد بیارید که دولت نمی پذیرفت تا اینکه با درخواست نمایندگان مجلس برای ارائه لایحه برجام توسط هیأت رئیسه برای دولت فرستاده‌ تا متن جمع‌بندی مذاکرات از جانب دولت به صورت لایحه تقدیم مجلس شود.

زمانی که تبدیل به لایحه شد و کمیسیون ویژه ای تشکیل شد حال همه جلسات بررسی برجام با قضاوت مردم روبرو است و این مسأله که غلامرضا تاجگردون به عنوان نماینده استانی که همیشه دز نظر برخی معیار ها مثل بیکاری رتبه های برتری کشور را داراست در جمع بندی بررسی برجام از متنی انتقاد می کند زیرا به گمان وی تیم هسته ای قبلی آن را نگاشته است و برجام هم نتوانست عامل وحدت شود زیرا افرادی که الان در تیم هسته ای نیستند با این متن مخالفند و شاید این نتیجه گیری شود که تیم قبلی و افراد موافق با آنها تفرقه آفرینند و اجازه ایجاد وحدت را نمی دهند اما باید یک سوال ساده پرسید که در شنیدن یک سخن باید به “ما” قال اندیشید نه “من” قال!!! زیرا وقتی کلامی عین حقیقت باشد برای ملت و مملکت دارای منفعت باشد چرا باید طرف و شخص گفتنش مهم باشد نه آنچه که گفته است؟ چرا باید بیانیه و مصاحبه و سخنرانی و … به صرف اینکه عداه ای چون با خط تفکری شما مخالف اند ارائه شود؟!

مگر مصلحت، منفعت وآینده بهتر ایران اسلامی در نظر نیست؟!

آیا این متنی که برخی نمایندگان در صحن مجلس در مورد برجام قرائت کردند سیاه نمایی است؟ همه ما می دانیم مسلماً چنین چیزی نیست و شاید هم در این بررسی نگاهی که شما با آن مخالفت دارید واقع بین تر است و اشکالات این توافق را بیش از آنی می داند که به دولت تذکر داده شود تا آنها را رفع کند؟

عضو مجمع نمایندگان کهگیلویه وبویراحمد آیا دولت، خود اشکالات، کمبودها وخطوط قرمزی که در برجام زیر پا گذاشته شده است را ندیده است که الان باید به آن تذکر داده شود تا حواسشان به نقاط ضعف باشد؟

باید برای مردم بازگو شود آیا حقاً و انصافاً برجام حساب دو دوتا چهارتا شده است؟ چرا وقتی در متن از بازرسی از مراکز نظامی ممنوع است و کم کم بازدید های تشریفاتی آغاز گشته اند؟چرا رایزنی برای مصاحبه وشناسایی دانشمندان هسته ای شروع شده است؟ چرا متن برجام باید به گونه ای باشد که نقاط ابهام در آن باشد؟

و حال مردم نیازمند دانشتن این مطلب هستند که نظر موافقین این برجام با یادآوری و گوشزد کردن چند نکته منفی در برجام به دولت چیست؟ و موافقان این برجام درباره نقاط منفی و خطرآفرین برجام که در گزارش مستند و کارشناسانه کمیسیون ویژه آمده است چیست؟ چرا به این واقعیت تلخ توجه ندارند که اجرای برجام آنگونه که تدوین شده است، نه فقط خواسته‌های آنان را تحقق نمی‌بخشد، بلکه ده‌ها مشکل فاجعه‌آمیز دیگر هم بر آن می‌افزاید.

از طرف دیگر به وجود نقاط ضعفی که در برجام است و باید به دولت تذکر داده شود دقت کنیم، باید گفت چرا برجام باید نقاط ضعفی داشته باشد که در سطح ملی فاجعه ایجاد کند و چه توجیه و توضیحی برای موافقت با آن می توان داشت؟ وبدیهی است که نمی توان به کلیات شعارگونه نظیر تسلیم قدرت‌های بزرگ در مقابل خواست ملت ایران و… متوسل شد.

وقتی با توجه به نقاط خطر‌آفرینی که در متن برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ آمده است، به‌وضوح می‌توان نتیجه گرفت اجرای توافق وین و ملحقات آن، جمهوری اسلامی ایران را در بسیاری از عرصه‌ها مخصوصا؛ اقتصادی، امنیتی و علمی با فاجعه‌ای بزرگ روبرو خواهد کرد، بنابراین تنها دو گروه می‌توانند با اجرای بی‌قیدو شرط برجام موافق باشند.(کیهان ۱۳/۶/۹۴)

وقتی قرار نیست هیچ‌کدام از تحریم‌ها برداشته شودو رجام بر ضد منافع ملی کشور است زیرا تحریم‌ها لغو نمی‌شود و فقط تعلیق می‌شود … و دیگر نمی‌توانیم غنی‌سازی داشته باشیم کسی نیست بگوید پس این همه برو بیا و مذاکره با اروپا و آمریکا و کنار آمدن با آنها برای چه بوده است؟ فقط خواستند ما را محدود کنند و جلوی پیشرفت هسته‌ای ما را بگیرند و ما را به عقب برگردانند؟

وقتی می گویید ملت ایران، مسئولان نظام در سایه رهنمودهای دلسوزانه و حکیمانه رهبرانقلاب در شرایطی قرار گرفتند تا مهم‌ترین تصمیم خود را در خصوص موضوع هسته‌ای و مسائل مرتبط با ان اخد کنند. از رهبری مایه گذاشتن برای چیست وقتی برخی خطوط قرمزی که در مرقومه به انها اشاره شد رعایت نشده است؟ سال ۱۳۸۲ هم در مذاکراتی که صورت گرفت رهبری هم به دنبال نظر دولت بودند در پناه تیزبینی و هشیاری اما با ساده لوحی دیدیم که چه اتفاقی افتاد؟

چه برداشتی از نرمش قهرمانانه می توان داشت وقتی پایه و مبنای برجام بر همکاری و احترام متقابل است و گفته می شود هر اقدامی مبتنی بر فشار و تهدید موجب تجدیدنظر در این همکاری خواهد شد اما تضمینی برای همکاری درست و صحیح قدرت های غربی برای ادامه اقدام مشترک نباشد و هر روز مسئولان آمریکایی از عدم حذف تحریم ها سخن بگویند.در ضمن وقتی در اول راه اقدام مشترک ایران اورانیوم غنی شده خود را خارج کند، سامانه سانتریفیوژها را برهم بزند، راکتور آب سنگین اراک را بتون‌ریزی کند ولی طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبود، چه می تواینم بکینم؟

وقتنی حکایت این ماجرا به چنین جاهایی می رسد و چنین متنی نباید تایید شود تا ایران همچنان به عنوان یک قدرت بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد چرا باید تن به این گونه متن ها داده و وحدت را وابسته به تأییداین متن ها بدون آینده ای روشن برای ایران دانست؟

سوال مهم تر این است که در این بین چه کسانی مخل وحدت در جامعه هستند؟ بررسی بند بند توافق هسته ای و تمامی بندهای برجام و ضد ونقیض بودن و ابهامات و نبود نفع برای ملت چرا باید وحدت را بر هم بزند؟

در نهایت نتیجه این مرقومه این است که برجام زمانی می تواند عامل وحدت شود که منافع ملت ایران را در بر داشته باشد و در بررسی قانونی با حضور حقوقدانان، دولتمردان، اساتید دانشگاه، نمایندگان مجلس شورای اسلامی و اکثریت قاطع نمایندگان ملت ایران این متن را درست و صحیح بپندارند نه زمانی که نقاط مبهم داشته و خطوط قرمز را رد کرده باشد و سرمایه هسته ای ایران از دستش بیرون بیاورند. چنین متنی نمی تواند عامل وحدت باشد و مخالفان بر هم زننده امنیت و وحدت نخواهند بود؟!