یادداشتی از غلامرضا تاجگردون ؛ شما باشین چکار میکنید؟

همه شون درست میگن ولی جیب خالیه. بعضیها میگن دولت صرفه جویی کنه میگیم باشه و حرف درستیه هر کدوم از اینا نشه ولی این بشه. حساب میکنم اینا عددی نیستن تو این خواسته ها.

آوای جنوب / غلامرضا تاج گردون

با سختی تمام بودجه سال ٩۴ در کمیسیون تلفیق نهایی شد و انشاالله بعد از دهه فجر در صحن علنی به بحث گذاشته میشه.

وقتی بودجه را میبندیم خیلی دوست داریم همه امال و آرزوهای خودمون و مردم را عملی کنیم ولی نمیشه.

یعنی قاعده کار هم همینه. تو تعریف اول علم اقتصاد همینو میگه که علم اقتصاد علمیست که بتونه بین خواسته های نامحدود و امکانات محدود رابطه بهینه برقرار کنه، بودجه هم همینه. باید بین این دو یک قاعده ای رو برقرار کنه.

همون طوری که در یک خانواده هم نمیشه همه چیز رو تامین کرد، در یک خونه هم بچه ها همه چیز میخوان و زندگی رو همه دوست دارن با رفاه بیشتری بگذرونن ولی نمیشه چون اصطلاحا پولشو نیست. بودجه هم همینه.

میدونیم نرخ تورم بالای ١۴ درصده و رکود هم رفع نشده. میدونیم مردم توقع اجرای طرحهای عمرانیشونو دارن و میدونیم نزدیک ۵ میلیون بیکار وجود داره و باید حل کرد.

اینا را کنار هم میزاریم میشه همونکه دخلمون به خرجمون نمیخوره. قیمت نفت اومد پایین و تازه اگه بالا هم بره نمیتونه همه اینایی که میخوایم حل کنیم.دوست داشتم یه دوربین بود و این حرفهایی که در جمع یا یکی یکی میومدن میزدن ضبط میکردم تا ببینیم چطور میشه این همه خواسته رو جمع کرد.
کمیسون فرهنگی میاد میگه آقا این حرفها رو ول کن اصل موضوع الان فرهنگه. دشمن تا تو خونه ها اومده اگه پول ندیم به فرهنگ همه چیزمون میره و هفت هشت تا مثال هم میزنن.
کمیسون اجتماعی میاد میگه مساله اصلی ازدواج جوانانه. شما اگه صد طرح عمرانی بسازید باز هم تا این جوون ازدواج نکنه اصلا فایده نداره و پول رو بدین به ازدواج.
کمیسیون عمران میاد میگه شما چطور میتونید بخوابید وقتی که سالی ٢٠ هزار آدم بیگناه تو این جاده های غیر استاندارد ما دارن کشته میشن.
کمیسیون کشاورزی میگه ما باید قوت مردم رو تامین کنیم. کسی که نون نداشته باشه چطور میتونه ازدواج کنه.
کمیسیون صنایع میاد میگه مطالبات کارگران و صنایع رو ببینید. کارخونه ها تعطیل شدن به فکر اینهمه آدم بیکار باشید.
کمیسون بهداشت میگه شما چطور میخواهید از کنار فقیری که پول نداره بره بیمارستان بگذرید.
کمیسیون انرژی میگه گاو شیرده شما شرکت نفته و داره بدبخت میشه و دیگه نمیتونه تولید کنه و به شما شیر بده.
استان محروم میگه به فکر روستاها و جاده هامون باشید و استان برخوردار میگه به فکر مترو باشین.
صداو سیما هم میاد میگه پول بی بی سی اینقدره و اعتبار ما اینقدر…
امنیت هم که داستان خودش رو داره و…
شما باشین چکار میکنید؟
همه شون درست میگن ولی جیب خالیه. بعضیها میگن دولت صرفه جویی کنه میگیم باشه و حرف درستیه هر کدوم از اینا نشه ولی این بشه. حساب میکنم اینا عددی نیستن تو این خواسته ها.
وقتی بودجه رو تموم میکنی اگه بودجه رو نشناسی همه ناراحتن. مهم بهینه بستن بودجه است. الان باید همه چیز رو نگاه کرد.
یه عزیزی از من سوال کرد چه کار خاصی تو این تلفیق میخوای انجام بدی، گفتم هیچی تمام تلاشم رو انجام میدم که وضع خرابتر نشه. اگه در این شرایط خاص بتونیم این کار رو انجام بدیم خیلی خوبه. ولی در کنار همه این حرفها و بدون شعارزدگی و بوق و بلندگو اینو میدونم که هر کاری بکنیم باید هوش و حواسمون به قاطبه مردم باشه. وقتی گیر میکنیم نباید بزاریم بچه مریضمون بمیره و نباید بزاریم فقیرمون آهش بلند شه. نباید بزاریم مردم ناامید بشن و نگذاریم تولید بخوابه.
به هر حال خواستم بگم سخته و روز به روز سختر. امیدوارم بتونیم با سربلندی از این مراحل بگذریم.