فراموشی یادمان شهدای گمنام دهدشت در غبار روزمرگی مسئولان + تصاویر

یادمان شهدای گمنام دهدشت با گذشت دو سال از آرمیدن گل‌های فاطمی در این مکان همچنان در غربت و گمنامی است.

آوای جنوب؛

شهدا را در پیشگاه خدا اجر و قربی‌ است ناگفتنی که در کلام نمی‌گنجد. در میان مردان قافله عشق عده‌ای عاجزانه از خداوند درخواست می‌کردند که پیکرهایشان غریبانه و مظلومانه بر زمین بماند تا مقتدای راستین صدیقه اطهر (س) شوند.

به قول سید شهیدان اهل قلم (شهدا و رزم‌آوران دلاور) اگر چه در زمین گمنام هستند، اما در آسمان، در بلندترین معارج جبروتی، میان عرش‌نشینان کسی از ایشان مشهورتر نیست.

شاید روزی که مردم شهیدپرور دهدشت در ۲۵ فروردین با استقبال باشکوه دو تن از فرزندان روح‌الله را بر روی دستان خود بدرقه کردند فکر نمی‌کردند ساماندهی قبور مطهر این دو مهمان گرانقدر پروسه‌ای به درازای ۲۵ ماه را طی کند.

در بلندترین نقطه شهر دهدشت که به تپه نورالشهدا نام گرفته مظلومیت این مکان و غربت شهدا موج می‌زند. جاده دسترسی و محوطه پایین دست قبور طوری است که تنها از روی کنجکاوی و تابلوهای بی‌رنگ و نشان و پرچم‌های برافراشته می‌توان به وجود مزار این شهدا پی برد.

مقبره شهدای گمنام حال و هوایی اسفناک دارد. نه سنگ قبری نه حتی نشانه‌ای که اگر کسی برای اولین بار از اینجا گذری داشته باشد به وسیله آن در کنار قبور حضور پیدا کند.

تا رسیدن به بالای تپه و دیدن منظره ناخوشایند احساس انزجار نسبت به بی‌حرمتی چند ساله در ساماندهی یادمان شهدا را در چهره هر کسی که با قصد زیارت روانه این مکان مقدس شده است، نمایان می‌کند.

دو سال از مهمانی لاله‌های به خون خفته در این شهر می‌گذرد. تحولات در گذر است اما آنچه در این مدت ثابت مانده و رنگ تغییر به خود ندیده یادمان شهدای گمنام است.

با وجود گزارش‌های متعدد  و انتقاد از طولانی شدن ساماندهی یادمان اما گوش کسی به خواسته مردم و خانواده شهدا و دغدغه جوانانی که وظیفه خود می‌دانند به رسم احترام و طلب شفاعت به مقام شهدا هر هفته در این مکان مقدس عرض ادب و فاتحه کنند بدهکار نیست و می‌توان پیشرفت ۲۵ ماهه این پروژه مهم را تنها در پنهان نمودن قبور از دید زائران با روپوش پلاستیکی یافت شاید با این کار از ورود گرد و خاک به روی قبور جلوگیری شود.

و حالا با گذشت بیش از دو سال و با وجود قول بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس (متولی ساماندهی گلزار شهدای گمنام ) بر نصب یادمان در بیستم اسفند ماه ۹۳، این وعده به رساندن پازل اسکلت فلزی این یادمان که قریب به یک ماه در این محل رها شده است اکتفا شده است و معلوم نیست چه زمانی یادمان نصب شود.

در جامعه‌ شهیدپرور که آسودگی و پیشرفت ما مرهون خون هزاران شهید است دیدن چنین اتفاقاتی ذهن هر منصفی را آشفته می‌سازد.

به هر حال وضعیت رها شده این یادمان نشان می‌دهد که گفته‌های مسئولان در خصوص خدمت بی‌وقفه به شهدا تا چه اندازه با واقعیت مطابقت دارد.