آقای رئیس جمهور می شنوید؟صدای مرگ بلوط است .ضجه و شیون بلوطهای دیار باشت است که در گوش زاگرس، مادرانه شَروه میخوانند

آوای جنوب
به گزارش آوای جنوب نرگس احمدپور فعال اجتماعی و از نویسندگان گچسارانی در یادداشتی آورده است؛

آقای رئیس جمهور می شنوید؟صدای مرگ بلوط است .ضجه و شیون بلوطهای دیار باشت است که در گوش زاگرس، مادرانه شَروه میخوانند.حال بلوطهای باشت خوب نیست. سکوت خفته در دل کوهسار روستاهای باشت از لیراب،چالموره،دره باشت،چاه تلخ،گشین،تلخاب بیدک،سرتنگ بیدک،موری کَش،بوسنگان،نارگ موسی،نازنگون،گوهرگان، تاپیچاب،فریاد عجیبی دارد. گویی هزار زن یکی می شوند و شیون سر داده و شَروه میخوانند برپیکر داغ و خشکیده ی بلوطهای هزارساله.بوی نای آفت میدهد کفن های تنیده بر اندام ستُرگ بلوطهای باشت وچه سخت است هزار حنجره می شوند تاصدایشان را به گوش البرز نشینان برسانند.
آقای رئیس جمهور سلام.
اینجا باشت است پاره ی تن گچساران،دیار مردان سردار و سرافراز دیار جانبازانِ جانباز،دیار آبستن حوادث تاریخ، که پاره پاره های اندام عزیزانشان در سالهای دور، همان روزها که جنگی نابرابر باطبیعت را برای آبادانی استارت زده بودند بایک انفجار در انباری از باروت،در دل طبیعت جاودان کردند.یک ایران صدای مهیب مصیبتش را در مردادماه داغ پنجاه ونُه شنید و عزادار شد.دیاری مات بُرده از همان نویدی که میرفت دل کوهها را بشکافد و آب به خانه های روستای ده بزرگ ببرد،آب بر تکه پاره های مانده از اندام سوخته وخونین عزیزانشان ریخت.آقای رئیس جمهور سلام:
اینجا باشت است جنگلهای بلوط.ناموس ملی طبیعت بکر ایران زمین.من از دل تیرماه داغ هزاروچهارصدویک فریاد میزنم تاداغدار بلوط نشویم.
آقای رئیس جمهور
میشنوی؟صدای ضجه ی بلوط است،همان ناموس ماندگار طبیعتِ زاگرس، که شهید البرز زارع مقدم بابوی سوخته ی اندامش صدایشان را تاگوش بلندی های البرز رساند.
آقای رئیس جمهور
اینجا باشت است.دیار زنان ژولیده برگ،باچترهایی خشکیده از آفت،بازجه هایی از زخم چندماهه ی نابودگر پروانه ی سفیدِ مرگ،می شنوی؟باد در گوش بلوط از مرگ می خواند از رفتن جوانه ها، از خشکیدن پستان جنگلهای کهگیلویه بویراحمد تا آن سوی بلندیهایی که نامش زاگرس است.
آقای رئیس جمهور
سخن بر رقص قلم می افزایم طبق آخرین پایش وبه گفته ی استاندار دلسوز و پای کار دولت انقلابی دکتر احمدزاده و مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کهگیلویه وبویراحمد و مدیران اُستانی وشهرستانی بیش از شصت هزارهکتار از پیکر بلوطهای همیشه سبزمان،گرفتار بلای بی درمانی است که تشنه ی اعتبار است.جنگ استانداران و مدیران کل و مدیران سازمانی تادفتر معاونت ریاست جمهوری رسیده است جنگی برای پول،پولی برای درمان،درمانی برای درد بلوطهایی که میراث نیاکانمان است وثروتی ملی.
به هوش باشید وبه گوش دارید که سربازان طبیعتِ زاگرس، فریاد زجه های مادرانه ی بلوطهای سبزینه پوش به زردی گراییده ی دیارمان را، ماههاست از حلقومشان برآورده اند.

چاره کنید دردی که جان بلوطهای زاگرس را بی جان می کند.تا رعشه بر اندام بلوط و ریشه هایش نرسیده همت کنید.چشم یک زاگرس به شعار عدالت محور شمادوخته شده است آقای رئیس جمهور آیا مرگِ سیاهِ بلوطهای کفن پوش از آفتِ پروانه ی سفید ، دور از عدالت ملی نیست؟