آوای جنوب:

به گزارش آوای جنوب از گچساران، نوروز حیدری از اسطوره‌های هاکی ایران که چندی پیش به دلیل ناملایمتی‌های زیاد از هاکی خداحافظی کرد و پس از آن فرزند ملی پوش ایشان  نیما حیدری نیز از رشته ورزشی هاکی خداحافظی می‌کند.

حیدری یکی از پیشکسوتان هاکی ایران است که این روزها گر چه از هاکی خداحافظی کرده لیکن هنوز دل، عقل و هوش آن با هاکی و دختران هاکی‌باز روستای تلخاب شیرین است.

دخترانی که توانستند در کمتر از سه ماه به مسابقات استانی و کشوری مقام بیاورند و افتخاری به دیگر افتخارات جامعه ورزشی گچساران بیافزایند.

خبری چندی پیش   از تجلیل دختران هاکی‌باز روستای تلخاب شیرین در برخی از رسانه‌ها منتشر شد، تجلیلی که در خور و شان این دختران هاکی‌باز روستای محروم این شهرستان نبود.

  حیدری در این باره می‌گوید، آیا قهرمانی دختران این شهر این قدر کوچک بوده، کجای دنیا از قهرمان‌های خود این‌گونه تقدیر می‌کنند

وی ادامه می‌دهد: آیا نمی‌شد در مراسم تجلیل از دختران هاکی‌باز روستای تلخاب شیرین از فرماندار و رئیس تربیت بدنی دعوت کرد و آنها نیز در مراسم حضور داشتند.

این ها درد دل‌های مردی است که موفق شد بعد از سه ماه تمرین با دخترانی که حتی ورزش می کردند و اصلا نمی‌دانستند هاکی چیست، بتوانند در طول ۳ ماه به مسابقات استانی و کشوری راه یابند.
او حرف‌هایش را با بغض می گوید و ادامه می‌دهد: تعداد ۶۰ دختر در سنین مختلف را در روستای تلخاب شیرین شروع به آموزش آنها کردیم و ناگفته نماند این حرکت با حمایت رئیس وقت آموزش و پرورش سید ظهیرالدین پورالحسینی، پروانه پناهپوری؛ حمید قربانی؛ بیعتی مدیر مدرسه؛ قره قانی نماینده پایگاه مقاومت آن روستا؛  فریدون عبدالخانی رئیس تربیت بدنی؛ محمد حبیبی نژاد، رسول شعبانی و رضا حیدری بود.
وی با بیان اینکه اعتقاد من بر این است که ورزش نباید سیاسی شود، گفت: امروز در اوج بیماری به سر می‌برم اما دلم هنوز با هاکی است.
حیدری ادامه داد: دختران این روستا ستاره‌های هاکی کشور هستند، کجای دنیا چنین استعدادهایی وجود دارد که بعد از چهارماه  بتوانند برای کشور مقام بیاورند.
این اسطوره هاکی ایران ابراز کرد: ما حتی در المپیاد که در یاسوج میزبان مسابقات بودیم لباس گرم نداشتیم و لباس دروازه بان ما دسته چندم بود و با چوب‌های هاکی مستعمل دوم شدیم.
حیدری ادامه داد: آیا کسی نباید صدای زهرا بیعتی؛ سونا قره قانی و زینب یوسفی و سانیا فلاحی‌ها را بشنود.
وی ابراز کرد: کسی می‌داند این دختران دعوت شدگان تیم ملی هستند.

حیدری با طرح پرسشی که آیا وقت بیدار شدن نیست، گفت: اینها دختران گچساران هستند که شاهد بودیم چگونه از آنها تقدیر می‌کنند.

وی اذعان کرد: کجای دنیا این گونه  از قهرمان‌هایش  تقدیر می‌کنند، نمی دانم  چرا در این شهر این‌گونه شده است.
حیدری ادامه داد: درد ، درد است و درد من آینده دختران و پسران شهرم هستند و من امروز حاضرم دست شهردار شهرم و هر مسوولی که حاضر شود به این امر ورود کند را بوسه بزنم.
این اسطوره هاکی ایران خاطرنشان کرد: در این روستا ۶۰ بازیکن پسر هاکی را پرورش دادیم که خروجی آنها پنج تیم هاکی در رده‌های مختلف بود اما نمی‌دانم متولیان امر کجای کار هستند، نمی‌دانم چرا مسوولین شهر در مقابل تعطیلی هاکی سکوت اختیار کرده‌اند و چه کسی پاسخگو است.
حیدری افزود: در ۲سال گذشته یک ریال به هاکی گچساران کمک نشده است و  خدا رحمت کند اموات محمد حبیبی نژاد که در این بین از ما حمایت کرد.

به گزارش آوای جنول، هاکی متعلق به گچساران است و اگر به این رشته ورزشی به عنوان ورزش اول گچسارانی‌ها به صورت حرفه‌ای  و بدون از نگاه قومیت به آن پرداخته شود می‌تواند سالها زمینه قهرمانی این رشته را دوباره برای مردم گچساران به ارمغان آورد.