سفر به مناطقی که از دود و دم شهر دور هستند ، برای بسیاری شهرنشینان خوشایند است چرا که به طبیعت بکر و دست نخورده ای وارد می شوند که تنها تجربه آن برایشان در فیلم های مستند بوده است . اما این یک روی سکه است ! روی دیگر این مناطق ، زندگی پرمشقت مردم محلی است که هر چه منطقه دورافتاده تر و صعب العبورتر باشد به همان میزان بر سختی های زندگی افزوده می شود .

اخیرا گروهی از مسئولین و خبرنگاران کهگیلویه و بویراحمد ، به یکی از مناطق دورافتاده و به شدت محروم استان سفر  نمودند و از نزدیک با مشکلات این منطقه آشنا شدند.

مرضیه جوشن خبرنگار خبرگزاری تسنیم در سفر به” مور زرد زیلایی” از وضعیت زندگی مردم و به خصوص دختران جوان و نوجوان این منطقه گزارشی تهیه کرده است که در ادامه منتشر می شود.

در این گزارش آمده است : اینجا در دور افتاده‌ترین نقطه استان کهگیلویه و بویراحمد در عصر مدرنیته و تکنولوژی، هنوز هم دخترانی هیزم به دوش می‌کشند تا «زیلایی» همچنان لقب ناخوشایند «آخر دنیا» را یدک بکشد.

هوا خنک شده است، خورشید آرام آرام بساطش را جمع می‌کند تا غروبی زیبا را به نمایش بگذارد، زن‌ها پس از یک روز پر جنب و جوش از خانه‌های سنگی خود بیرون آمده، دور هم جمع شده‌ و به گپ و گفت نشسته‌اند، کودکان بازی می‌کنند، مردان مهمان‌نوازی و اما… .

در دوردست‌ها آنجا که خورشید می‌رود تا غروب زیبایش را به نمایش بگذارد، در پارادوکسی تلخ دخترکانی دردهای سنگین محرومیت را به دوش می‌کشند و می‌آیند تا امروزشان را همچون دیروز در سایه محرومیت اجباری به سرانجام برسانند.اینجا در منطقه عشایری موردزرد زیلایی از توابع بخش مارگون شهرستان بویراحمد در عصر تکنولوژی و مدرنیته هنوز هم دخترانی هیزم به دوش می‌کشند، دخترکان زیبایی که در شیرین‌ترین دوران زندگی‌شان، تلخی‌های روزگار کمرهایشان را خم کرده است تا سختی‌های زندگی عشایری هنوز هم تنها سهم آنها از زرق و برق‌های دنیای امروز باشد.

زیلایی را دورافتاده‌ترین نقطه استان کهگیلویه و بویراحمد می‌دانند که به سبب محرومیت و مشکلات بی‌شماری که تا سال‌های نه چندان دور گریبان‌گیر مردمانش بود به “آخر دنیا” شهرت دارد.اگر چه در سال‌های اخیر بسیاری از نقاط زیلایی برقرسانی و آبرسانی شده و از نعمت جاده ارتباطی مناسب برخوردار شده‌اند، اما مردم منطقه عشایری موردزرد هنوز هم از مشکلات بسیاری از جمله نبود جاده ارتباطی مناسب، نبود برق و نبود گاز رنج می‌برند.

وقتی حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر جاده خاکی و صعب‌العبور را برای رسیدن به منطقه عشایری موردزرد طی می‌کنی احساس می‌کنی که استخوان‌هایت در هم شکسته است، اما وقتی به این منطقه می‌رسی نگاه‌های مهربان ایلیاتی‌ها سختی مسیر را از یادت می‌برد، مردم ساده، کم توقع و بی‌ادعایی که به دور از دنیای پرهیاهوی امروز در اوج سادگی به زندگی آرام خود مشغول هستند.

مشکلات بهداشتی و درمانی عشایر موردزرد

یکی از عشایر موردزرد درباره مشکلات این منطقه به خبرنگار ما گفت: مهم‌ترین مشکل ما جاده ارتباطی نامناسب است، خودتان از این مسیر آمدید و اوضاع جاده را مشاهده کردید.

وی با بیان اینکه حدود ۳۰ خانوار در منطقه عشایری موردزرد ساکن هستند، افزود: وعده‌هایی در خصوص نصب پنل خورشیدی در مناطق عشایری داده شده بود، اما در منطقه موردزرد تاکنون به این وعده عمل نشده است.این پیرمرد عشایری به مشکلات بهداشتی و درمانی مردم این منطقه اشاره کرده و بیان کرد: هیچ خانه بهداشتی در این نزدیکی‌ها نیست و ما باید برای درمان بیماران به بردپهن برویم و برای این کار باید مسیر طولانی و صعب‌العبوری را طی کنیم.

یکی دیگر از عشایر موردزرد نبود امکانات از جمله جاده، آب آشامیدنی، برق و مسکن را از مهم‌ترین مشکلات این منطقه عنوان کرده و گفت: مسئولان تاکنون وعده‌های بسیاری برای حل مشکلات ما داده‌اند اما این وعده‌ها عملی نشده است.

وی افزود: با وجود اینکه استان ما در کشور از لحاظ منابع آبی رتبه دوم و یا سوم کشور را دارد اما از این منابع هیچ استفاده‌ای نمی‌شود، ما در موردزرد دو دریاچه طبیعی داریم که در سطح استان منحصر به فرد هستند اما به دلیل عدم وجود راه ارتباطی مناسب گردشگران زیادی به این منطقه می‌آیند اما با ناراحتی از اینجا می‌روند.

این جوان عشایری با بیان اینکه این نارضایتی به خاطر طبیعت موردزرد نیست بلکه به خاطر خستگی‌هایی است که به واسطه عبور از این جاده متوجه آنها می‌شود، گفت: از مسئولان می‌خواهیم که برای حل مشکل جاده ارتباطی این منطقه تلاش بیشتری کنند تا افرادی که به موردزرد سفر می‌کنند با خوشحالی برگردند.

وی با اشاره به اینکه چندسالی یک بار مسئولان از منطقه ما سرکشی کرده و مشکلات را می‌بینند، ابراز کرد: حل مشکلات بهداشتی از جمله احداث حمام و سرویس بهداشتی، رفع مشکلات آنتن‌دهی تلفن همراه و همچنین اینترنت از دیگر نیازهای مردم این منطقه از استان است.

وعده نماینده بویراحمد و دنا برای گازرسانی به زیلایی

نماینده مردم بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه گازرسانی به زیلایی همیشه جزء پیگیری‌های ما بوده، گفت: برآورد اولیه و مسیریابی‌های لازم صورت گرفته و امیدواریم در یک پیگیری مشترک با مدیرعامل شرکت گاز بتوانیم به صورت خاص و ویژه مسئله گازرسانی را که جزء خواسته‌های اصلی مردم است، حل کنیم.

غلام‌محمد زارعی با تأکید بر اینکه برای حفظ محیط زیست و جلوگیری از تخریب جنگل مشکل نبود گاز در زیلایی پیگیری می‌شود، افزود: هزینه‌های هر علمک بر اساس برآوردهای انجام شده نسبت به نرم هزینه بالایی است اما تلاش می‌کنیم با توجه به محرومیت منطقه این مسأله را پیگیری کنیم تا عملیات گازرسانی به زیلایی در آینده‌ای نزدیک شروع شود.

 

نماینده مردم شهرستان‌های بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی بیان کرد: موردزرد زیلایی منطقه سردسیری و ییلاقی حوزه زیلایی است که از نظر باغات، کشاورزی و دامپروری استعداد خوبی دارد.وی با اشاره به اینکه معضل اصلی این منطقه مسأله جاده بوده است، گفت: از مارگون تا انتهای موردزد حدود ۸۰ کیلومتر راه ارتباطی وجود دارد که از این میزان در سال‌های گذشته حدود ۴۰ کیلومتر را زیرسازی و آسفالت کردیم از مابقی ۴۰ کیومتر ۱۰ کیلومتر دست پیمانکار بوده عملیات زیرسازی انجام شده و در مرحله بیس و آسفالت قرار گرفته است و در سفر به زیلایی تصمیم گرفتیم که با کمک به پیمانکار و پرداخت بخشی از مطالباتش این ۱۰ کیلومتر را نیز به آسفالت اضافه کنیم.

جاده ارتباطی موردزرد زیلایی آسفالت می‌شود

زارعی عنوان کرد: برای ۳۰ کیلومتر باقیمانده تصمیم گرفتیم برآورد اعتبار و ارزیابی مسیر انجام شده و بتوانیم ابلاغیه جدیدی را در حوزه راه‌های روستایی دریافت کنیم تا این مسیر را نیز از نظر بهسازی، تعریض، زیرسازی و آسفالت در آینده‌ای نزدیک به انجام برسانیم و عملیات اجرایی آن آغاز شود.

به گزارش تسنیم، دولت‌ها می‌آیند و می‌روند و دختران زیلایی همچنان هیزم به دوش به آینده چشم دوخته‌اند، دخترکان معصومی که از دنیای دخترانگی تنها سختی‌هایش را به چشم دیده‌ و در هیاهوی بازی‌های سیاسی و حواشی مدیران دولتی به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

امید است که در دولت دوازدهم مردم شهرستان بویراحمد و بخش زیلایی شاهد استقرار مدیریت ارشدی باشند که به جای پرداختن به حواشی و دامن زدن به مسائل قومی و قبیله‌ای، به مناطق محروم این شهرستان سری زده، از نزدیک با مشکلات مردم آشنا شده و برای برطرف کردن محرومیت‌ها تلاش کند.