آوای جنوب
«محمود احمدی نژاد» با وجود نامه نگاری هایی که برای عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم کرده و تأکید نموده بود، پس از نهی صریح رهبر معظم انقلاب بنایی بر کاندیداتوری ندارد و البته از کسی هم برای انتخابات پیش روی حمایت نخواهد کرد، یکباره تصمیم به کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری گرفت؛ موضوعی که در نهایت باعث احراز نشدن صلاحیت وی شد.

به تازگی «محمدرضا باهنر» رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری در اظهار نظری پیرامون کاندیداتوری احمدی‌نژاد برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، عنوان کرده بود که کاندیداتوری او و اعوان و انصارش برای خیلی‌ها غیرمترقبه بود. وی دلیل خود را برای غیرمترقبه خواندن این مسأله این گونه توضیح داده بود که مصالح کشور بر عدم حضور احمدی‌نژاد بود.

باهنر که یکی از سیاستمداران صاحب تحلیل جریان اصولگرایی محسوب می شود، درباره آینده سیاسی جریان احمدی نژاد نیز گفته که در آینده زندگی سیاسی احمدی‌نژاد بستگی به رفتارهای خود او دارد. او فکر می‌کند با رفتارهای غیرمعمول رشد می‌کند. باید این رفتارهای غیرمعمول او را کنترل کرد. او با ثبت نامش خیلی از دوستانش را از دست داد.

احمدی نژاد و یارانش تقریبا از اینکه صلاحیتشان برای انتخابات پیش روی تأیید نخواهند شد، مطمئن بودند، ولی باز هم برای ثبت نام و ورود به عرصه انتخابات ریاست جمهوری وارد عمل شدند و کاندیداتوری خود را برای این انتخابات اعلام کردند. هرچند پس از نهی صریح رهبر معظم انقلاب احمدی نژاد گفته بود، کاندیدا نخواهد شد و از کسی هم حمایت نخواهد کرد، در فاصله یک ماه مانده به پایان سال ۱۳۹۵ به همراه دو یار قدیمی خود یعنی «اسفندیار رحیم مشایی» و «حمید بقایی» فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کردند و او اعلام کرد که حامی بقایی برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم است.

در همان برهه «تابناک» در تحلیلی سناریوهای کاندیداتوری بقایی و دلایل حمایت احمدی نژاد از او را بررسی کرد و در آن یادآور شد که بقایی به نوعی آماده کننده زمینه حضور و کاندیداتوری مجدد «محمود احمدی نژاد» برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم است. مسأله ای که آن را از لابلای اظهار نظرهای یاران احمدی نژاد مبنی بر اینکه او برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم نهی نشده، بلکه به وی توصیه شده است، قابل پیش بینی بود.

در نهایت او به همراه بقایی و مشایی بدر مهلت پنج روزه ثبت نام از کاندیداهای ریاست جمهوری به وزارت کشور آمد و یکباره «خبر نام نویسی اش برای کاندیداتوری در انتخابات پیش روی» به تیتر رسانه ها بدل شد. این هم از آن دست کارهایی است که مختص منش و روش کاری احمدی نژاد است که دوست دارد خود را یکباره در فضای رسانه ای و جامعه مطرح کند؛ همان طور که از سال ۸۴ تا کنون چنین رویه ای را در پیش گرفته است.

با این اوصاف و به رغم روایت بیشتر پیش بینی ها از رد صلاحیت احمدی نژاد و یارانش، او منتظر اعلام نظر نهایی شورای نگهبان ماند و البته شوراها هم در اقدامی کم سابقه ظرف مدت قانونی ابتدایی که برای بررسی صلاحیت ها در اختیار دارد و بدون تمدید این دوره مطابق با رویه برخی دوره های قبلی، بلافاصله نظر خود را اعلام کرد و ضمن تأیید صلاحیت ۶ کاندیدا برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، رأی به عدم احراز صلاحیت احمدی نژاد و یار غار او یعنی «حمید بقایی» و البته برخی دیگر از چهره های شناخته اصولگرا و اصلاح طلب داد.

با وجود این، «محمود احمدی نژاد» واکنشی به این ماجرا نشان نداد تا برخی گمانه زنی ها حکایت از رایزنی وی از طریق یکی از اعضای فقهای شورای نگهبان برای اخذ «حکم حکومتی» داشته باشد، مسأله ای که خیلی زود با تکذیب دفتر آیت الله شاهرودی مواجه شد. البته احمدی نژاد به همراه بقایی امروز با انتشار بیانیه ای ضمن تشکر از مردم، اعلام کردند که از هیچ کاندیدایی حمایت نخواهند کرد! موضوعی که زیاد هم نمی توان به صحت آن دل بست؛ چراکه او پیشتر هم از این دست نامه نگاری ها کرده و گفته بود که «کاندیدا نمی شود و از هیچ کس هم حمایت نخواهد کرد!»

داستان از این قرار بود که پس از اظهار نظر برخی فعالان سیاسی اصولگرا در مورد حضور احمدی نژاد در محضر رهبر معظم انقلاب و نهی وی از کاندیداتوری توسط ایشان، ماجراهای تأیید و تکذیب نهی احمدی نژاد از کاندیداتوری در انتخابات بالاخره ۵ مهرماه توسط رهبر معظم انقلاب تعیین تکلیف شد. ایشان در ابتدای درس خارج فقه، بیانات مهمی درباره موضوع توصیه به احمدی نژاد در مورد انتخابات سال ۹۶ بیان کردند.

یکی از نکاتی که در سخنان رهبری مطرح شد این بود که آنچه از سخنان ایشان باعث سوء برداشت، بگومگو و کدورت، ایجاد اختلاف و جلوگیری از وحدت بشود، مورد تأیید نیست و در حقیقت اصرار ایشان بر وحدت و اتحاد کشور است. در حقیقت اشاره ایشان به آن چیزی است که از سوی برخی فعالان سیاسی در خصوص نهی احمدی نژاد از کاندیداتوری مطرح شد و متقابلا برخی نزدیکان وی آن را نادرست خواندند.

رهبر معظم انقلاب در سخنانشان گفته اند: یک آقایی آمد پیش من. من هم ملاحظه حال صلاح خود او و صلاح کشور به او گفتم در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتم هم شرکت نکنید گفتم صلاح نمی دانم. با ملاحظه حال مخاطب به آقایی توصیه می کنیم یک دوقطبی در کشور ایجاد می شود. دو قطبی مضر است به حال کشور. من صلاح نمی دانم. یکی بگوید گفته یکی بگوید نگفته. چرا پشت بلندگو نگفته؟ این هم پشت بلندگو.

حضرت آیت الله خامنه ای اضافه کردند: شما برادر مومن هستی. یک چیز را به مصلحت شما می دانم می گویم واجب هم است شرعا نصیحت للمومنین چیز خوبی است. نصیحت یعنی خیرخواهی. من به جنابعالی که آقای شیخ عبدالعالی هستی علاقه مندم می دانم وارد بشوی به ضرر خودت است به ضرر کشور است نمی گویم نشو. امر و نهی نیست حالا یک عده گفتند دستور داده نه من صلاح نمی دانم. این چیز خوبی است.

در سخنان رهبر معظم انقلاب چند نکته بسیار مهم به چشم می خورد. اول اینکه ایشان به شدت مخالف سوء برداشت از سخنانشان هستند و در حقیقت این موضوع را باعث ایجاد اختلاف در جامعه می دانند؛ اختلافی به سم مهلکی برای پیشبرد اهداف کشور محسوب می شود و در حقیقت بیشترین استفاده از آن را دشمنان نظام خواهند برد.

پس از سخنان صریح رهبر معظم انقلاب، احمدی نژاد نیز با نگارش نامه ای خطاب به ایشان عنوان کرده بود: همان گونه که مستحضر هستید در دیدار مورخ نهم شهریورماه سال جاری، اینجانب برنامه های تبیین انقلاب در سراسر کشور را تشریح نمودم، پس از آن حضرت عالی توصیه فرمودید که در این دوره مصلحت نیست بنده در انتخابات شرکت نمایم و اینجانب نیز تبعیت خود را اعلام نمودم.

ضمن تشکر از بیانات مهم حضرت عالی در جلسه درس خارج فقه مورخ پنجم مهرماه جاری، به استحضار می رسانم که در عمل به منویات رهبر بزرگوار انقلاب، برنامه ای برای حضور در عرصه رقابت های انتخاباتی سال آینده ندارم.

به لطف خداوند متعال و با افتخار همواره به عنوان سرباز کوچک انقلاب و خادم مردم باقی خواهم ماند.

با وجود نگارش این نامه، احمدی نژاد که گویا نمی تواند شیرینی در اختیار داشتن قدرت را از یاد ببرد. ۲۳ فروردین ماه به همراه مشایی و بقایی به ستاد انتخابات کشور رفت و به یکباره از تصمیم خود برای کاندیداتوری پرده برداشت. موضوعی که با واکنش جدی نهادها و کنش گران سیاسی مواجه شد که چرا او با وجود اعلام تبعیت برای عدم کاندیداتوری و نامه نگاری در خصوص اینکه کاندیدا نخواهد شد و از کسی هم حمایت نخواهد کرد، باز هم نسبت به ثبت نام برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری اقدام کرده است؟

البته نتیجه هم همان شد که همه می دانید و در نهایت او توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شد. البته احمدی نژاد که در ۳ سال اول پس از ریاست جمهوری اش سکوت کرده بود و در سال منتهی به انتخابات دست به سخن گفتن و نامه نوشتنش خوب شده بود، یک بار دیگر نامه نوشته و اعلام کرده که به همراه بقایی، در انتخابات پیش رو از هیچ فردی حمایت نکرده و نخواهد کرد.

متن کامل این اطلاعیه بدین شرح است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه

ملت بزرگوار و شریف ایران

سلام و درود خدا بر شما و همه موحدان و آزادی خواهان و عدالت طلبان

چنانچه استحضار دارید در پی درخواست های گسترده و مکرر شما مردم عزیز ، اینجانبان با احساس مسئولیت و برای صیانت از حقوق شما و خدمت به ملت و کشور آمادگی خود را اعلام نمودیم.

اینک با همه وجود و صمیمانه و در کمال تواضع از عواطف گرم و حمایت های بی شائبه و همه جانبه تک تک شما مردان و زنان هوشمند، غیور، مومن و انقلابی ایران زمین که طی هفته های اخیر به اشکال گوناگون ابراز شد، تقدیر نموده و برای همیشه خود را مدیون بزرگواری و لطف شما می دانیم. ما همواره خود را خادم کوچک ملت و سرباز انقلاب می شماریم و این را افتخاری ابدی برای خود می دانیم.

به صراحت اعلام می داریم که در انتخابات پیش روی از هیچ فردی حمایت نکرده و نخواهیم کرد.

این نامه که به امضای مشترک «محمود احمدی نژاد و حمید بقایی» رسیده، آخرین نامه و آخرین اظهار نظر انتخاباتی شخص و جریان احمدی نژاد است؛ اما آیا قول و اعلام تصمیم کسی که حداقل در همین زمینه چندین بار رفتارها و اقدامات سینوسی از خود نشان داده، قابل اتکاست یا اینکه فردا او و یارانش تصمیم خواهند گرفت، اقدام سیاسی هزینه زای دیگری کنند؟