آوای جنوب

تو هنوز در فکر همرزمان شهیدت،پیر جمارانت وآرزوی شهادتی واینان در فکر مقاعد قدرت و ثروت
دلنوشته دکتر علی رضایی میرقائد برای پدر :

پدر عزیزم! روزگار غریبی است. تو که از مال دنیا هیچ نداری، هیچ به معنای مطلق آن، کنارت می نشانند و رقابتی بس پرطمطراق بر دنیا به نمایش می گذارند. تو هنوز در فکر همرزمان شهیدت، پیرجمارانت و آرزوی شهادتی و اینان در فکر مقاعد قدرت و ثروت. آه، پدر عزیزم جای تو در این روزگاران نیست، جای تو در همان دهه ۶٠ است. روزهایی که نه ربا بود، نه فساد، نه مافیا. خدا بود و خدا بود و خدا. تو را نمی خواهند چون نه دزدی نه دزدی بلدی و نه از دزد و غارتگر بیت المال تمجید می کنی. نمی خواهندت چون باندی نداری که با هم چپاول کنید، باهم بخورید و بریزید و بپاشید و بر فقر مردم بخندید. تو بدون وعده با یارانت خرمشهر را ٢٣ روزه آزاد کردی اینان یا وعده ١٠٠ روزه می دهند یا بر وعده ١٠٠ روز مچ گیری می کنند. ایام خواهد گذشت. می دانند که می دانی و می توانی آباد کنی اما آبادانی این مملکت بدون پر شدن جیبهایشان و مکیدن خون مردم را نمی خواهند. آیندگان قضاوت خواهند کرد تو که بودی و چه کردی و چه خواستی بکنی اما صاحبان زر و زور و تزویر نگذاشتند.