امام جعفر صادق علیه‌السلام ـ در بیان سفارش‏هاى لقمان علیه‌السلام به پسرش ـ: اى پسرم! مردمِ پیش از تو، براى فرزندانشان سرمایه جمع کردند؛ ولى نه سرمایه باقى مانْد و نه آن کسى که سرمایه برایش جمع شده بود.
همانا تو بنده‌‏اى اجیر شده هستى که به انجام دادن کارى مأمور شده‌اى و مزدى نیز به تو وعده داده شده است. پس به انجام دادن کارت وفادار باش و مزدت را بگیر.

در این دنیا، همانند گوسفندى مباش که در زراعت سبزى داخل مى‏‌شود و آن قدر مى‏‌خورد که چاق مى‏‌گردد و هنگام چاقى‏‌اش کشته مى‌‏شود؛ بلکه دنیا را همانند پلى بر روى رودخانه‏‌اى به شمار آور که از آن مى‏‌گذرى و آن را رها مى‏‌کنى و تا پایان روزگار، به سوى آن باز نمى‏‌گردى. آن را خراب کن و آبادش نکن؛ زیرا تو مأمور آبادانى آن نیستى.

متن حدیث:

عنه علیه‌السلام: کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ: یا بُنَیَّ، إنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا قَبلَکَ لِأَولادِهِم، فَلَم یَبقَ ما جَمَعوا ولَم یَبقَ مَن جَمَعوا لَهُ ، وإنَّما أنتَ عَبدٌ مُستَأجَرٌ؛ قَد اُمِرتَ بِعَمَلٍ ووُعِدتَ عَلَیهِ أجراً، فَأَوفِ عَمَلَکَ وَاستَوفِ أجرَکَ ، ولا تَکُن فی هذِهِ الدُّنیا بِمَنزِلَهِ شاهٍ وَقَعَت فی زَرعٍ أخضَرَ، فَأَکَلَت حَتّى سَمِنَت فَکانَ حَتفُها عِندَ سِمَنِها، ولکِنِ اجعَلِ الدُّنیا بِمَنزِلَهِ قَنطَرَهٍ عَلى نَهرٍ جُزتَ عَلَیها وتَرَکتَها ولَم تَرجِع إلَیها آخِرَ الدَّهرِ. أخرِبها ولا تَعمُرها ، فَإِنَّکَ لَم تُؤمَر بِعِمارَتِها.

«اصول کافی، ج ۲ ، ص ۱۳۴ – بحار الأنوار، ج ۱۳ ، ص ۴۲۵»

کافی : ج ۲ ص ۱۳۴ ح ۲۰ ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۴۲۵