اصلاح‌طلبان که این روزها انتخابات‌های ۹۲ و ۹۴ را یک رفراندوم می‌دانند، روزگاری تفاوت میلیونی آرا در انتخابات را قبول نداشتند و با اتهام زنی به نظام جمهوری اسلامی هشت ماه خیابان‌های کشور را به آشوب کشیدند.

آوای جنوب؛

محمدرضا خاتمی فعال سیاسی اصلاح‌طلب اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه شرق با اشاره به دولت‌های مختلفی که عهده‌دار سمت‌های اجرایی کشور بودند گفته است که “من فکر می‌کنم چه انتخابات سال ۹۲ و چه انتخابات سال ۹۴ در حقیقت یک رفراندوم بودند و این کاملا مشخص است.”

این اظهارنظر خاتمی به سرعت ذهن هر خواننده‌ای را به سمت صحبت‌ها و عملکردهای مختلف اصلاح‌طلبان پس از پیروزی یا شکست در انتخابات‌ها هدایت می‌کند.

اصلاح‌طلبان که این روزها انتخابات‌های ۹۲ و ۹۴ را یک رفراندوم می‌دانند، روزگاری تفاوت میلیونی آرا در انتخابات را قبول نداشتند و با اتهام زنی به نظام جمهوری اسلامی هشت ماه خیابان‌های کشور را به آشوب کشیدند.

باید از خاتمی و کسانی که انتخابات‌های ۹۲ و ۹۴ را یک رفراندوم می‌دانند پرسید که چرا این انتخابات‌ها رفراندوم است و چرا انتخابات‌های سال‌های ۹۰ و۸۴،۸۸ رفراندوم نیست؟

این سوالی است که شاید بارها به انواع مختلف از اصلاح‌طلبان پرسیده شده باشد، سوالی که با کمی تامل در اظهارنظرهای حامیان این جبهه سیاسی می‌توان پاسخ آن را یافت. هرگاه اصلاح‌طلبان پیروز میدان انتخابات باشند آن انتخابات یک حضور پرشور و یک رفراندوم است ولی اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات با شکست مواجه شوند این سطل آشغال‌های خیابان‌ها هستند که باید جور عدم استقبال عمومی از جریان اصلاحات را بپردازند.