عباس سرخاب: عشقم آبی است و پشت چراغ قرمز توقف نمی‌کنم/ناهماهنگی افشارزاده و قلعه‌نویی
عباس سرخاب یکی از بازیکنان استقلال تهران در دهه شصت بود که موفق شد به همراه سایر هم تیمی‌های خود استقلال تهران را به قول خود عباس سرخاب در آسیا به عنوان تیم سه ستاره معرفی کند.
آوای جنوب؛
بازیکنی که در دهه ۶۰ در تیم رؤیایی استقلال تهران پیراهن شماره ۹ را می‌پوشید در تیمی که نفراتی چون احمدرضا عابدزاده، امیر قلعه‌نویی، جواد زرینچه، عبدالصمد مرفاوی، صادق ورمزیار و برادران بیانی را در اختیار داشت.
با پیراهن استقلال تهران عناوین قهرمانی مختلف را تجربه کرد و بر بام آسیا ایستاد سرخاب به همراه تیم فوتبال استقلال تهران در سال ۱۳۷۰ در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا به قهرمانی رسید و به عنوان بهترین بازیکن آن دوره برگزیده شد.
استقلال سه‌ستاره همراه با عباس سرخاب و قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا
او در دربی سال ۱۳۶۹ یکی از گل‌های تیم استقلال را در سی ثانیه اول نیمه دوم به ثمر رساند و باعث پیروزی ۲-۱ تیمش مقابل پرسپولیس شد. از آن پس سرخاب، از سوی هواداران استقلال، «عباس سی ثانیه» لقب گرفت.
در سال ۱۹۸۸ میلادی به همراه تیم ملی در قطر در مسابقات جام ملتهای آسیا به مقام سوم آسیا رسید. همچنین آقای گل مسابقات جام استقلال کشور قطر به همراه تیم الوکره شد.
در زیر گفت‌وگوی فارس با این مهاجم خوش اخلاق فوتبال در سال‌های نه چندان دور را می‌خوانید.
همه شمار را با نام عباس ۳۰ ثانیه می‌شناسند چه حسی نسبت به این لقب داری؟
یادش بخیر بهترین لحظه ورزشی من ثبت همین گل و در همین بازی بود، تیم ما خیلی بهتر از حریف بازی می‌کرد و همان سال‌ها اگر اغراق نکرده باشم بهترین تیم فوتبال آسیا بودیم.
لحظه‌ای که به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین مسابقه شدم هیچ‌گاه خود را یک بازیکن ذخیره حساب نمی‌کردم و با اعتماد به نفس وارد میدان شدم و سرنوشت‌سازترین گل دوران فوتبالیم را وارد دروازه حریف کردم که گمان کنم برای همیشه در ذهن استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها بماند.
اما از همه مهم‌تر این که وقتی بازی تمام شد با تماشاگران و هواداران همراه با هیاهوی آن‌ها از استادیوم خارج شدم و هیچ‌کسی مرا در آن بین نشناخت که برای خودم جای تعجب بود.
تا چه اندازه به استقلال پس از این همه سال جدایی علاقه و عشق داری؟
هیچ‌گاه از عشقم به پیراهن آبی کاسته نمی‌شود و اصولاً از آن دسته استقلالی‌ها هستم که به دلیل عشقم عمراً پشت چراغ قرمز توقف نمی‌کنم.
استقلالی‌ها و مدیران استقلال تا چه اندازه احوالت را می‌پرسند؟
کاری به مدیران استقلال ندارم و از همین جا بگویم علی‌رغم این که با همه وجود امیرخان را دوست دارم و برای منصورخان پورحیدری احترام قائلم اما از آن‌ها هم گلایه‌مندم که چرا در برنامه‌ها و مراسم‌هایی که استقلال دارد هیچ‌گاه ما به ذهنشان خطور نمی‌کنیم.
اما هیچ‌گاه از هواداران گلایه نداشته و ندارم چرا که آن‌ها وظیفه خود را که همان احترام به ما در هر کوی و برزن است همواره حفظ کرده‌اند و هیچ‌گاه زحماتی که ما برای استقلال کشیدیم از یادشان نمی‌رود.
دلیل پیشرفت امیر قلعه‌نویی و ماندن امثال شما در پشت خط چه بود؟
امیر قبل از هر چیز پشتکار داشت و مهم‌تر این که افرادی پشت امیر همیشه بوده‌اند که آن‌ها را نمی‌شناسید ولی من می‌شناسم و از آن‌ها نام نمی‌برم همین افراد اجازه ندادند که امیر در فوتبال خراب شود بلکه به پشتوانه همین افراد به امیر فرصت داده شد.
البته پشتکار و نظم و انضباطی که امیر همواره به آن پایبند بوده به کمک این پشتیبانی آمد.
مثلث مرگبار استقلال در دهه ۶۰ نشسته از چپ سرخاب، هاشمی‌مقدم، مرفاوی
فتح‌الله‌زاده تا چه اندازه در موفقیت‌های قلعه‌نویی نقش داشت؟
به نظر من فتح‌الله‌زاده هیچ نقشی در پیشرفت امیر قلعه‌نویی نداشته است و تنها کاری که کرد دعوت از قلعه‌نویی برای حضور در استقلال بود و موفقیت‌های قلعه‌نویی تنها به همان دو دلیلی بود که اشاره کردم.
چرا عباس سرخاب نتوانست در فوتبال کشور یک امیر قلعه‌نویی دیگر باشد؟
هنوز دیر نشده ما هم با این که کسی را نداشتیم و خودمان شروع کردیم تا این جای کار عملکرد بدی نداشته‌ایم، با تیم‌هایی که کمترین هزینه‌ها را داشتند دو تا سه قهرمانی گرفتیم و اکنون هم با یک تیم روستایی و البته بی‌حاشیه به دنبال موفقیت در فوتبال هستیم.
البته رک بودن ما هم مزید بر علت شده تا نتوانیم در برابر برخی حرف‌ها و عملکردها تحمل داشته باشیم و شاید رک بودن و شفافیت موجب برخی از کمی‌ها و کاستی‌ها شده است.
فرواردی که به اندازه خودت قبول داشته باشی چه کسی است؟
محض تعریف نیست اما یادم می‌آید که منصور پورحیدری در آن سالی که استقلال را با قهرمانی در آسیا سه ستاره کردیم از من به عنوان مؤثرترین بازیکن استقلال یاد کرد که این نظر لطف منصورخان بوده اما به نظر من در همه سال‌هایی که فوتبال ایران را تماشا کرده‌ام فرواردی کامل‌تر از رضا عنایتی ندیده‌ام، گلزن، با اخلاق و البته مثل خودم رک و شفاف.
تیم ملی در برزیل چگونه بود؟
راستش را بخواهید تیم ملی برای من در برزیل چنگی به دل نزد و اصولا برای آبروداری رفته بودیم نه برای موفقیت به همین دلیل بود که اتوبوسی دفاع می‌کردیم در حالی که اگر خودمان را باور داشتیم نتایج بهتری می‌گرفتیم و مردم هم بیشتر راضی می‌شدند.
مربی‌گری و هدایت تیم ملی را چگونه دیدی؟
اعتقاد دارم تیم‌های پایه را تنها باید به مربی خارجی سپرد با همه احترامی که برای آقای کی‌روش قائلم و اکنون اگر ضعفی در فوتبال و ساختار آن مشاهده می‌کنیم به دلیل بی‌توجهی به فوتبال پایه است.
از استقلال بیشتر حرف بزنیم این که چرا تیمی مانند استقلال پشت سر تراکتور قرار دارد؟
تراکتور در فوتبال ایران تیم بی‌ریشه‌ای نیست و صدرنشینی آن هم جای تعجب ندارد اما فکر می‌کنم که استقلال هم مشکلاتی دارد و مقداری ناهماهنگی در بین بازیکنان و البته شاید ناهماهنگی بین امیر قلعه‌نویی و افشارزاده وجود داشته باشد چرا که هر چند افشارزاده خود از جنس ورزش است اما فوتبالی نیست و همین ممکن است موجب عدم درک متقابل مدیر و مربی شود.
استقلال امسال چه فرقی با استقلال سال‌های گذشته دارد؟
به نظر من این استقلال بهترین استقلالی است که می‌تواند انتظار هوادار را برآورده کند به شرط این که هماهنگی در تیم باشد اما امروز خبرهای بدی از اردوی استقلال می‌شنویم که آخرین آن مربوط به تیموریان بود که مثلا برخی می‌گویند او شیطنت کرده است.
پیش‌بینی عباس سرخاب از دربی شهر تهران و نتیجه آن چیست؟
پیش‌بینی یک بازی بی‌کیفیت و پر برخورد را دارم که خلا کارهای فنی و تاکتیکی در آن خواهیم داشت و بیشتر بازیکنان برای جبران کمبودها به بازی فیزیکی روی خواهند آورد.
مربی‌گری در یک تیم روستایی چه لذتی دارد؟
باور کنید تیم کارگر بنه‌گز بوشهر بی‌حاشیه‌ترین تیم فوتبال در ایران است که کار فرهنگی در آن بر همه چیز می‌چربد و به همین خاطر کار کردن در چنین تیمی را خیلی دوست دارم از آن جهت که فوتبال ما هرمزگانی‌ها با بوشهری‌ها به هم نزدیک است و در اخلاق و رفتار هم یکدیگر را خوب می‌شناسیم.
هدف‌گذاری شما به عنوان سرمربی در تیم چیست؟
تنها و تنها حضور در لیگ دسته اول فوتبال ایران برای سال آینده و به جز این به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کنم که البته در این راه به کمک هواداران بوشهری و مسئولان این استان نیاز داریم.
——————————————–
گفت‌وگو از داریوش بهنیازاده
