رقبای گذشته که دوستانِ حال و گذشته‌ام بوده‌اند را هیچ‌گاه با موازین غیراخلاقی مورد عتاب قرار ندادم و از سخنانشان حتی آنگاه‌ که با نیش بود بوی تعفن احساس نکرده و نمی‌کنم. از بنر رقبایم نگران نشده و حکم بر امحا آن نمی‌دهم. اگر هم‌زبانم را در اردوگاه رقیبم ببینم او را تهدید نمی‌کنم و واژه نامأنوس خیانت‌کار را نصیبشان نمی‌کنم.

آوای جنوب / یادداشتی از غلامرضا تاجگردون

باید بپذیریم عالم سیاست عالمی انسانی است که بازیگران آن، مجموعه‌ای از انسان‌ها هستند که وظیفه ‌دارند رعایت موازین انسانی و اخلاقی را در این عالم رعایت کنند. انسان سیاسی و یا انسانی که تمایل دارد در فضای سیاسی مکنونات خود را به جامعه ارائه دهد وظیفه دارد ارتقاء سطح معنوی جامعه، تلاش در جهت اجتماعی ساختن جامعه و همچنین رعایت حقوق شهروندی را به عموم القاء کرده و از این طریق نگاه سیاسی خود را که می‌تواند برگرفته از سطح باورهای دینی او باشد بیان نماید. یکی از مهم‌ترین موضوعات مهم که امام معصوم در رعایت بیان کلام توسط یک سیاستمدار تذکر می‌دهد؛ ریشه داشتن هر سخن در باور است. کلام هر انسان می‌بایستی نشأت‌گرفته از باورهای انسان باشد.

سخن خارج از باور انسانی و بخصوص دور از اخلاق، پسندیده یک انسان سیاستمدار مسلمان نیست. وجه تمایز دین اسلام و بالأخص شیعه نسبت به برخی از ادیان و مذاهب در برخورد با واقعیت‌های اجتماعی و بالأخص امور سیاست همین است و بس. تا آنجا که امام علی (ع) در برخورد با دشمنان و مخالفین، خود را سیاس تر از آنان می‌داند ولی رعایت اصول اخلاقی را وجه بالاتر از آن می‌داند و دست و پای خود را در این خصوص بسته می‌پندارد. بدین خاطر سخنان سیاسیون و بالأخص آنانی که تابلوی حکومت و نظام و بخصوص طیف اصولی جامعه هستند باید بدانند سخنانشان باید ریشه در باورهای آنان داشته باشد.

دروغ، تهمت، افترا، توسعه بدبینی و استفاده از ابزارهای غیراخلاقی در سیاست اسلامی جایگاهی ندارد. نه دین و نه عرف چنین مجوزی به انسان نمی‌دهد که با استفاده از ابزارهای غیراخلاقی ره به جلو برد. مقام معظم رهبری می‌فرماید: فضای هتک حرمت هم خلاف شرع است، هم خلاف اخلاق است و هم خلاف عقل سیاسی است. تفسیر کلام زیبای رهبری پیچیده نیست؛ عین اخلاق است و در جامعه دین‌دار، حاکمان و بزرگان و پیشروان آن باید رفتارشان مزین به این باشند. سیاست در مدار اخلاق…

سیاست بدون اخلاق افت جامعه است و زخم‌های عمیق اجتماعی به وجود آورده و التیام این نوع زخم‌ها زمان‌بر و هزینه‌بر است. تاریخ نه‌چندان طولانی پس از انقلاب ما بس از این حوادث دارد. هر حرفی را نباید زد ولو حق باشد. نباید شرایطی را به وجود آوریم که به فرموده رهبری با حرکات و سخنانمان پازل دشمن را تکمیل کنیم. امام (ره) می‌فرماید سیاست مرد باید پایبند اخلاق باشد و بدانیم به‌حکم دینمان سیاست وسیله تحقق و اجرای فضایل اخلاقی است و اخلاق مقدمه سیاست است.

تلاش کردم در دوران وکالتم و در قامت یک وکیل که تابلوی مردمش است نگذارم مردم احساس رفتار غیراخلاقی را از بیان و رفتارم احساس کنند. رقبای گذشته که دوستانِ حال و گذشته‌ام بوده‌اند را هیچ‌گاه با موازین غیراخلاقی مورد عتاب قرار ندادم و از سخنانشان حتی آنگاه‌ که با نیش بود بوی تعفن احساس نکرده و نمی‌کنم. از بنر رقبایم نگران نشده و حکم بر امحا آن نمی‌دهم. اگر هم‌زبانم را در اردوگاه رقیبم ببینم او را تهدید نمی‌کنم و واژه نامأنوس خیانت‌کار را نصیبشان نمی‌کنم.

تلاش کردم اعتماد را به جامعه‌ام روانه کنم و از وجودم بوی بی‌اعتمادی احساس نشود و به فکر فردای انتخابات هم هستم و امروز را روز آخر دنیا برای جامعه نمی‌دانم و شدیداً اعتقاددارم مردم نباید از وجود ما احساس بی‌اعتمادی کنند.

کلام آخر به خود؛ مردم و آنانی که تمایل دارند من و یا هر عزیز دیگری را معرف باشند، حسن اخلاق و رعایت موازین دینی را در کلام و اعمال خود آن‌چنان عرضه کنیم که جامعه با رویت رفتار ما احساس آرامش کنند…