روز گذشته، مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه ای ضد ایرانی، ادعاهایی را درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران مطرح و نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرد. در این میان، هرچند رسانه های غربی روی تصویب این قطعنامه مانور زیادی داده اند، اما نگاهی به آمار موافقان و مخالفان قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی است.

آوای جنوب ؛

موافقان و مخالفان قطعنامه ضد ایرانی سازمان ملل چه کشورهایی بودند؟روز گذشته، مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه ای ضد ایرانی، ادعاهایی را درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران مطرح و نسبت به این موضوع ابراز نگرانی کرد. در این میان، هرچند رسانه های غربی روی تصویب این قطعنامه مانور زیادی داده اند، اما نگاهی به آمار موافقان و مخالفان قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی است.

به گزارش «آوای جنوب»، روز گذشته خبری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر اینکه مجمع عمومی سازمان ملل، با تصویب قطعنامه های مجزا درباره کشورهای ایران، سوریه و کره شمالی، نسبت به وضعیت حقوق بشر در این کشورها ابراز نگرانی کرده است. همین موضوع بهانه ای جدید برای برخی رسانه های غربی شده تا فضاسازی جدیدی را علیه ایران آغاز کرده و ادعاهایی را در این زمینه مطرح کنند.

با این حال، نگاهی به آمارهای مربوط به موافقین و مخالفین قطعنامه مذکور، دربردارنده نکات جالب توجهی بوده و نشان می دهد که تعداد موافقان قطعنامه مذکور، حتی به عدد نیمی از کشورهای عضو سازمان ملل نیز نبوده و در واقع، این قطعنامه با رأی کمتر از ۵۰ درصد کشورهای عضو به تصویب رسیده است. از سوی دیگر، شمار حامیان این قطعنامه نیز نسبت به موارد مشابه در سال های گذشته کاهش یافته است.

سایت شبکه خبری «سی بی اس نیوز» آمریکا که به صورت آماری به بررسی روند تصویب قطعنامه دیروز پرداخته، اشاره می کند که نسبت موافقان این قطعنامه به کشورهای مخالف و دارای رأی ممتنع، تنها ۴۵ درصد بوده است. به این ترتیب، این سومین سالی است که شمار حامیان قطعنامه های ضد ایرانی در موضوع حقوق بشر کاهش پیدا می کند.

بر این اساس، شمار آرای موافق قطعنامه دیروز، ۸۳ (برابر با ۴۵ درصد از ۱۸۶ رأی اخذ شده) بوده است. این در حالی است که در سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ شمار موافقان قطعنامه های مشابه، ۸۶ کشور و در سال ۲۰۱۲ نیز ۸۹ کشور بوده است. از سوی دیگر، طی سه سال متوالی از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، شمار موافقان مرتب رو به افزایش بود؛ به گونه ای که این رقم که در سال ۲۰۰۸ شامل ۶۹ کشور بود، به ۷۴ کشور در سال ۲۰۰۹ و ۷۸ کشور در سال ۲۰۱۰ رسیده بود.

رنگ آبی بیانگر تعداد کشورهای موافق و رنگ بنفش بیانگر تعداد کشورهای مخالف یا دارای رأی ممتنع به قطعنامه است

از سوی دیگر، ۳۵ کشور با دادن رأی منفی به قطعنامه، مخالفت خود را با آن اعلام کردند و ۶۸ کشور نیز رأی ممتنع دادند. به این ترتیب، در واقع ۱۰۳ کشور عدم موافقت و همراهی خود را با آنچه از سوی کشورهای حامی قطعنامه مذکور، «نگرانی عمیق» از وضعیت حقوق بشر در ایران خوانده شده، اعلام کردند.

گفتنی است این قطعنامه در اصل از سوی کشور کانادا و با همراهی دیگر دولت های غربی متحد این کشور تدوین و ارائه شده بود. برخی سایت های وابسته به دولت کانادا، ضمن انتشار خبر تصویب قطعنامه، با افتخار از اینکه کشورشان برای دوازدهمین سال متوالی چنین طرحی را علیه ایران ارائه کرده سخن گفته و بر نقش ویژه خود در این زمینه مانور دادند.

در مقابل، مهمترین کشور مخالف تصویب قطعنامه طرح شده علیه ایران و همچنین دو قطعنامه دیگر، کوبا بود. نماینده این کشور در سخنانی با اشاره به مخالفت دولتش با قطعنامه مذکور، آن را حاوی «رویه های مسموم، استانداردهای دوگانه و رویکرد گزینشی» دانست.

وی در ادامه افزود: «این قطعنامه هدف ضربه زدن به کشورهای در حال توسعه را دنبال می کنند و ضمن دارا بودن انگیزه سیاسی، مطلقاً هیچ ارتباطی با بحث دفاع از حقوق بشر نداشته و در این زمینه نقشی ایفا نمی کنند». نماینده کوبا همچنین تأکید کرد کشورش در آینده نیز با چنین قطعنامه هایی که «کشورهای دوست» را هدف قرار می دهد، مخالفت خواهد کرد.

به هر حال، مجموعه ۳۵ کشوری که در مخالفت با قطعنامه ضد ایرانی روز گذشته در سازمان ملل رأی دادند، عبارت بودند از: افغانستان، ارمنستان، بنگلادش، بلاروس، بولیوی، برونئی، برمه، بروندی، کامبوج، چین، کومور، کوبا، اکوادور، مصر، اریتره، هند، اندونزی، ایران، عراق، قزاقستان، لبنان، نیکاراگوئه، کره شمالی، عمان، پاکستان، روسیه، سری‌لانکا، سودان، سوریه، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، ونزوئلا، ویتنام و زیمبابوه.

کشورهای برزیل، مالزی، آفریقای جنوبی، امارات، بحرین و عربستان سعودی نیز از جمله کشورهایی بودند که رأی ممتنع دادند.

لیست دولت های موافق قطعنامه مذکور نیز عبارت است از: آلبانی، آندورا، آرژانتین، استرالیا، اتریش، باهاماس، باربادوس، بلژیک، بلیز، بوسنی و هرزگوین، بوستوانا، بلغارستان، کابو ورده، کانادا، جمهوری آفریقای مرکزی، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، دومینیکن، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، گواتمالا، هائیتی، هندوراس، مجارستان، ایسلند، رژیم صهیونیستی، ایتالیا، ژاپن، کریباتی، لتونی، لیبریا، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبوگ، مالاوی، مالت، جزایر مارشال، مکزیک، میکرونزی، موناکو، هلند، نیوزیلند، نروژ، پالائو، پاناما، پاراگوئه، پرو، لهستان، پرتغال، کره جنوبی، جمهوری مولداوی، رومانی، سنت کیتیس نویس، ساموئا، سان مارینو، سائوتومه، صربستان، سیشل، اسلواکی، اسلوونی، جزایر سلیمان، سودان جنوبی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، مقدونیه، تیمور شرقی، ترینیداد و توباگو، تووالو، اوکراین، انگلیس، آمریکا، وانواتو.

کشورهای کره‌جنوبی و ژاپن نیز که بازار ایران مملوء از کالاهای ساخت این دو کشور است از موافقان همیشگی با قطعنامه‌های ضدایرانی هستند.

گفتنی است هیئت نمایندگی کشورمان در سازمان ملل نیز پس از اعلام تصویب قطعنامه مذکور، ضمن انتقاد از آن، این قطعنامه را سیاسی، متعصبانه و غیرمتوازن خواند.